Η επί χρόνια αντιπαράθεση στην ελληνική πολιτική «σκακιέρα» για τα Δημόσια και Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, μπορεί να τελείωσε με την ισόρροπη λειτουργία και των δύο, ωστόσο – πλην ολίγων περιπτώσεων – σκέπασε την υπόλοιπη κατάσταση στον νευραλγικό Τομέα της Παιδείας.
Αδυναμία
Έτσι, χρόνια ακόμα και δεκαετίες πέρασαν με Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, να λειτουργούν σε κοντέινερ ή στην αδυναμία επέκτασής τους κάποιες αίθουσες προσθήκες να τα καθιστούν σχολεία «τσίγκινα κουτιά!
Αδιέξοδο
Εν έτη 2025, στην Αχαΐα – από τότε μάλιστα που σταμάτησε να υφίσταται ο Οργανισμός Σχολικών Κύριων του Κράτους – οι Δήμοι ως έχοντες την αρμοδιότητα για τις σχολικές κτιριακές υποδομές δεν μπόρεσαν να βρουν και να αγοράζουν οικόπεδα, που θα ανεγερθούν νέες εκπαιδευτικές δομές, αφού αυτές πρέπει, πρώτα και κύρια να καλύψει, μαθησιακά, συγκεκριμένες οικιστικές περιοχές, προς εξυπηρέτηση των παιδιών σε αυτές.
Η μεγαλούπολη με τις «τρώγλες»
Μεγάλες είναι και οι ανάγκες για νέα σχολεία, στην επικράτεια του Δήμου Πατρέων, όπου λειτουργούν συνολικά 262 μονάδες.
Οι περιπτώσεις του Αγίου Βασιλείου Ρίου, του 10ου Λυκείου Πατρών, του Δημοτικού Καμινίων στα Βραχείας, του Μουσικού επίσης στην Πάτρα, όλως και των Ειδικών σχολικών μονάδων ΕΕΕΕΚ και ΕΝΕΕΓΥΛ, μαζί με κάποια Νηπιαγωγεία, είναι η απόλυτη…εικόνα της ντροπής! Πέραν αυτών, σημειώνεται η εκκρεμής ολοκλήρωση του 3ου Γυμνασίου, αλλά και η κατασκευή του 12ου Δημοτικού Πατρών.
Ειδικότερα:
✓ Το ΔΣ Αγίου Βασιλείου, στεγάζεται σε χώρο παραχωρημένο και σε προκάτ ελαφριού τύπου.
✓ Το 10ο ΓΕΛ Πατρών εξολοκλήρου σε προκάτ ελαφριού τύπου (μετά το σεισμό του 2008).
✓ Το Μουσικό Πάτρας σε ένα υφιστάμενο σχολικό κτίριο και σε προκάτ βαρέως τύπου.
✓ Το Δημοτικό Καμινίων σε κτίριο και σε προκάτ ελαφριού τύπου
✓ Τα τμήματα του 3ου Γυμνασίου στο 7ο Γυμνάσιο και σε προκάτ αίθουσες.
✓ Οι 13 αίθουσες Νηπιαγωγείων είναι σε προκάτ βαρέως και ελαφριού τύπου
✓ Άλλες 35 αίθουσες διδασκαλίας λειτουργούν σε προκάτ ελαφριού και βαρέως τύπου.
Κατερίνα Σίμου
Αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου Πατρέων
«Οι μεγαλύτερες ανάγκες για περισσότερες σχολικές αίθουσες, παρουσιάζονται στα σχολεία που βρίσκονται στις Δημοτικές Κοινότητες, και ιδιαίτερα σε περιοχές όπως για παράδειγμα η Παραλία και η Οβρυά, σε περιοχές του Ρίου, όπου υπάρχει και αύξηση του μαθητικού δυναμικού τα προηγούμενα χρόνια.
Με τα Νηπιαγωγεία το πρόβλημα οξύνθηκε με την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, η οποία είναι αναγκαία, αλλά δεν συνοδεύτηκε από τα απαραίτητα μέτρα, αφού ο διπλάσιος μαθητικός πληθυσμός βρέθηκε στους υφιστάμενους χώρους διδασκαλίας.
Η υποβάθμιση και η υποχρημαοδότηση της Παιδείας, από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, και παράλληλα η προσπάθεια το κεντρικό κράτος να απεμπολήσει το ρόλο του για τη σχολική στέγη περνώντας τη συντήρηση των σχολείων στις αρμοδιότητες των Δήμων, χωρίς την αντίστοιχη χρηματοδότηση και προσωπικό, έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση των σχολικών μονάδων όλης της χώρας.
Τα σχολεία του Δήμου μας, όπως και όλα τα σχολεία χρήζουν συνεχών και άμεσων παρεμβάσεων και ολοκληρωμένο σχεδιασμό με ευθύνη του κράτους για να καλυφθούν οι μεγάλες ανάγκες της μαθητικής και εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά και ενίσχυση του προσωπικού και της χρηματοδότησης των Δήμων για τη συντήρησή τους.
Η διεκδίκηση για το σχολείο που έχουν ανάγκη σήμερα τα παιδιά μας, με τον οργανωμένο και συλλογικό αγώνα, μαθητών, γονέων εκπαιδευτικών είναι μονόδρομος, αφού δεν αποτελεί προτεραιότητα ούτε γι’ αυτή ούτε για τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αξίζει στα παιδιά μας και είναι δικαίωμά τους ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα, η σύγχρονη, δωρεάν και δημόσια Παιδεία, με μόνιμους εκπαιδευτικούς, σε σύγχρονα και ασφαλή σχολεία (Γενικά και Ειδικά), με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, και όχι με κριτήριο το κέρδος και όρους «κόστους – οφέλους» για την ικανοποίησή τους».
ΑΙΓΙΟ: Με στοιχειωμένα σχολεία από τα Ρίχτερ
Σαν να ήταν χθες, φαντάζει σήμερα το μακρινό μοιραίο 1995, όταν ο καταστροφικός σεισμός έμελλε να χτυπήσει συθέμελα δύο σχολικά κτίρια του Αίγιου, που χρειάστηκε να εκκενωθούν και να μεταστεγαστούν, προκειμένου να μπορέσουν να λειτουργήσουν. Τότε, η μεταφορά τους ήταν προσωρινή, για να επαληθευτεί, 20 χρόνια μετά, το μηδέν μονιμότερου του προσωρινού!
- Η μία περίπτωση αφορά στο 4ο Δημοτικό Σχολείο, που στεγαζόταν στο σπίτι του αγωνιστή του 1822 Ανδρέα Λόντου, απέναντι ακριβώς από την πολυκατοικία που κατέρρευσε και είχε νεκρούς ένοικους.Το ΔΣ μεταφέρθηκε σε κοντέινερ στη θέση «Μπουφαλο» κοντά στα Πευκάκια , πλησίον του 2ου Γυμνασίου Αιγίου. Κι εκεί παραμένει, με τους τότε μαθητές τους, σήμερα επιστήμονες ή και οικογενειάρχες!
- Η δεύτερη περίπτωση είναι του 2ου Λυκείου Αιγίου, που κι αυτό επλήγη από τον Εγκέλαδο και χρειάστηκε να μεταστεγαστεί. Κι αυτό, εννοείται, προσωρινά. Ο χώρος για, αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, γραφεία κλπ.
Επελέγη στην περιοχή του Παγοποιείου, ακριβώς κάτω από το Δημοτικό Νεκροταφείο, στην κοίτη ανενεργού ρέματος.
Η μόνη διαφορά με το 4ο Δημοτικό σχολείο είναι πως, διαχρονικά, κατελήφθησαν προσπάθειες να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος, ωστόσο οι προδιαγραφές δεν μπόρεσαν να καλυφθούν.
Πιο χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση ελαιοστασίου στην Καλλιθέα Αιγίου, ακριβώς πίσω από το Δημοτικό Στάδιο, το οποίο, τελικά, κρίθηκε και ασύμφορο οικονομικά, βάσει απαίτησης του ιδιοκτήτη του.
Σε μια άλλη περίπτωση, και η ανάγκη της πόλης να αποκτήσει Νυχτερινό Σχολείο ελλείψει διαθέσιμου κτιρίου εγκαταστάθηκε σε πρόχειρες λυόμενες αίθουσες, στο τέρμα της οδού Μητροπόλεως, της περιοχής «Αμυγδαλιές».
