Ο τρόπος με τον οποίο χτίστηκαν οι πυραμίδες της Αιγύπτου, αποτελεί έναν γρίφο για την επιστημονική κοινότητα, από τους πρώτους μηχανικούς του πολιτισμένου κόσμου.
Μια δημοφιλής θεωρία προτείνει ότι χρησιμοποίησαν ένα σύστημα σχοινιών και έλκηθρων για να μεταφέρουν πέτρες στην κορυφή, καθώς η πυραμίδα χτίστηκε από το μηδέν, στρώμα προς στρώμα.
Αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι στην παλαιότερη πυραμίδα στην Αίγυπτο, την Πυραμίδα του Djoser, που χτίστηκε πριν από 4.700 χρόνια, χρησιμοποιήθηκε ένα ακόμα πιο έξυπνο σύστημα, ένας «υδραυλικός ανελκυστήρας».
«Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είναι διάσημοι για την πρωτοπορία και την κυριαρχία τους στην υδραυλική μέσω καναλιών για αρδευτικούς σκοπούς και φορτηγίδων για τη μεταφορά τεράστιων λίθων», εξήγησε η ομάδα.
«Αυτό το έργο ανοίγει μια νέα γραμμή έρευνας – τη χρήση υδραυλικής δύναμης για την ανέγερση των τεράστιων δομών που χτίστηκαν από τους Φαραώ».
Η νέα θεωρία παρουσιάζεται σε μια νέα μελέτη ενός αρχαιολογικού ερευνητικού ινστιτούτου στο Παρίσι της Γαλλίας.
Οικοδομικά υλικά στους πρόποδες της πυραμίδας Djoser. Η αποκατάσταση της πυραμίδας 4.600 ετών προκάλεσε διαμάχες μεταξύ του Υπουργείου Αρχαιοτήτων, ακτιβιστών και αρχαιολόγων
Οι ερευνητές μελέτησαν ιστορικά αρχεία και δορυφορικές φωτογραφίες της περιοχής για να ερμηνεύσουν τα χαρακτηριστικά που υποστηρίζουν το επιχείρημά τους.
«Εντοπίσαμε ότι η εσωτερική αρχιτεκτονική της πυραμίδας είναι συνεπής με έναν υδραυλικό μηχανισμό ανύψωσης που δεν έχει αναφερθεί ποτέ πριν» λέει ο επικεφαλής.
«Οι αρχαίοι αρχιτέκτονες πιθανότατα σήκωσαν τις πέτρες από το κέντρο της πυραμίδας με ηφαιστειογενή τρόπο χρησιμοποιώντας νερό χωρίς ιζήματα».
Η Πυραμίδα του Djoser, ύψους περίπου 200 ποδιών, είναι μια «βαθμιδωτή πυραμίδα» – που σημαίνει ότι οι πλευρές της είναι μια σειρά από επίπεδες πλατφόρμες ή σκαλοπάτια, σε αντίθεση με τις συγκριτικά επίπεδες πλευρές της διάσημης Πυραμίδας της Γκίζας.
Ενώ η Γκίζα είναι η μεγαλύτερη από τις πυραμίδες της Αιγύπτου, η Djoser είναι η παλαιότερη, έχοντας κατασκευαστεί κάποια στιγμή μεταξύ 2667 και 2648 π.Χ.
Η εκπληκτική δομή χτίστηκε εξ ολοκλήρου από πέτρα από τον αρχαίο Αιγύπτιο αρχιτέκτονα Imhotep στην τεράστια νεκρόπολη της Σακκάρα νότια του Καΐρου.
Πιστεύεται ότι είναι ο τελευταίος τόπος ανάπαυσης του βασιλιά Djoser, αρχαίου Αιγύπτιου φαραώ και ιδρυτή του Παλαιού Βασιλείου.
Εκατοντάδες τουρίστες περιβάλλουν το άγαλμα του Djoser, στο αιγυπτιακό μουσείο στο Κάιρο
Ενώ ένας τεράστιος άξονας στο κέντρο της πυραμίδας ήταν ήδη γνωστός, οι ερευνητές παρουσιάζουν τώρα μια νέα θεωρία σχετικά με το σκοπό του.
Πρώτον, δείχνουν το Gisr el-Mudir, μια αρχαία πέτρινη δομή λιγότερο από ένα μίλι δυτικά της πυραμίδας του Djoser.
Η λειτουργία του Gisr el-Mudir δεν ήταν ποτέ βέβαιη, αλλά οι ερευνητές λένε ότι μπορεί να λειτούργησε ως φράγμα, συλλέγοντας βροχοπτώσεις και κατευθύνοντάς τις προς την πυραμίδα μέσω ενός συστήματος σωλήνων.
Μόλις το υπόγειο νερό έφτασε στο κέντρο της πυραμίδας, ξεχύθηκε προς τα πάνω μέσω του κεντρικού άξονα όπως το μάγμα σε ένα ηφαίστειο.
Αυτός ο ισχυρός πίδακας νερού θα έσπρωχνε προς τα πάνω έναν πλωτό ανελκυστήρα – μια επίπεδη πλατφόρμα πιθανότατα κατασκευασμένη από ξύλο – που θα μπορούσε να μεταφέρει έως και 100 τόνους πέτρας κάθε φορά χάρη στη δύναμη του νερού.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο πίδακας νερού θα μπορούσε να ελεγχθεί έτσι ώστε ο άξονας να μπορεί να αδειάσει, έτοιμος να επαναχρησιμοποιηθεί για άλλο φορτίο πέτρας.
Δυνητικά το νερό θα μπορούσε να μπλοκαριστεί στη βάση του άξονα της πυραμίδας σαν ένα είδος βύσματος πριν απελευθερωθεί όταν το επόμενο φορτίο ήταν στη θέση του.
Ενώ αυτό το νέο σύστημα ακούγεται ιδιαίτερα περίπλοκο για 4.700 χρόνια πριν, οι ίδιες οι πυραμίδες είναι απόδειξη ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν ίσως πιο εξειδικευμένοι μηχανικοί από ό, τι νομίζουμε.
Το Gisr el-Mudir είχε προηγουμένως θεωρηθεί ότι είναι ένας περίβολος βοοειδών, ένας τελετουργικός χώρος για τη λατρεία των θεών ή ακόμα και μια ημιτελής πυραμίδα.
Αλλά η θεωρία ότι ήταν φράγμα παρέχει μια συναρπαστική σύνδεση με τον κεντρικό άξονα της Πυραμίδας του Djoser, ο οποίος άνοιξε ξανά για τους επισκέπτες το 2020 μετά από 14 χρόνια αποκατάστασης.
Δεν είναι σαφές εάν περισσότερες από τις διάσημες πυραμίδες της Αιγύπτου θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιήσει αυτή την τεχνική κατασκευής.
