Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, παραβρέθηκε σήμερα το απόγευμα και μίλησε στην εκδήλωση που πραγματοποίησε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αλισσαίων «Πείρος», για να τιμήσει τη μνήμη του Παναγιώτη Κοσιώνη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος, στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Άνω Αλισσού.
Ο Δήμαρχος στην ομιλία του ανέφερε τα εξής:
Αγαπητοί φίλοι,
Αγαπητές φίλες,
Νιώθω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω για την πρόσκλησή σας, να παραστούμε και να μιλήσουμε για τον Παναγιώτη Κοσιώνη, που σήμερα τιμάτε.
Πέρασαν κιόλας 14 χρόνια από την ημέρα που έφυγε από κοντά μας και παρ’ ότι περνάει ο καιρός, εμείς ζούμε και πορευόμαστε δίπλα του κι ας μην είναι πια εδώ.
Σήμερα, θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας αναμνήσεις από την πολιτική και κοινωνική δράση του.
Οι αγώνες, το ήθος, η προσωπικότητά του, αποτελούν παρακαταθήκη για όλους μας.
Γιάτρευε τους ανθρώπους με ανιδιοτέλεια, υπηρετώντας την επιστήμη του. Δικαιολογημένα τον αποκαλούσαμε όλοι αγωνιστή, λαϊκό γιατρό.
Η ζωή και η δράση του, αποτέλεσαν τη ζωντανή απόδειξη, που διαψεύδει όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι η ένταξη στον οργανωμένο αγώνα, τον αγώνα του λαού και του Κομμουνιστικού Κόμματος, οδηγεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητας.
Η προσωπικότητα του Παναγιώτη Κοσιώνη, αναδείχθηκε μέσα από στον συλλογικό αγώνα, καθώς και οι ιδιαίτερες αρετές που τον κοσμούσαν.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης δεν συμμορφώθηκε ποτέ με τις υποδείξεις του συστήματος, δεν σώπασε, δεν ανέχτηκε την εκμετάλλευση. Προσέγγισε την μαρξιστική κοσμοθεωρία, που επιζητεί όχι να ερμηνεύει, αλλά να αλλάξει τον κόσμο, οργανώθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ύψωσε την φωνή του ενάντια σε όλους εκείνους που στερούν τον λαό από τα δικαιώματά του.
Ως επιστήμονας δεν ανέχτηκε σε καμιά περίπτωση την διαστρέβλωση της αλήθειας, βρέθηκε ανάμεσα στους πρώτους στους αγώνες για την αλλαγή της κοινωνίας, για τον οριστικό τερματισμό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Σε κρίσιμες περιόδους, που το λαϊκό κίνημα δεχόταν την οξύτατη επίθεση από την αστική τάξη, ο Παναγιώτης Κοσιώνης δεν προσαρμοζόταν, δεν έσκυβε το κεφάλι. Το αντίθετο. Έμπαινε μπροστά στον αγώνα για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία και να έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας.
Την περίοδο 1989-91, που ζήσαμε τη νίκη της αντεπανάστασης, την ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στις σοσιαλιστικές χώρες, είχαμε κοινωνική οπισθοδρόμηση.
Η διεθνής αντίδραση, την οποία συνέφερε τα μέγιστα αυτή η εξέλιξη, έτριβε τα χέρια της από χαρά.
Πολλοί τότε έτρεξαν να προσαρμοστούν και να αποτελέσουν την «αριστερά» στα πλαίσια του συστήματος.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης, ως στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ, σταθερά πάλευε για τα δίκια των εργατών. «Θα φανεί ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο», έλεγε σ’ αυτούς που του έκαναν επίθεση για τις «δογματικές» του θέσεις.
Σήμερα μπορούμε να κάνουμε απολογισμό: όλοι μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ποιοι κέρδισαν και ποιοι έχασαν.
Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση, όχι εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και κάποιων άστοχων ενεργειών. Αλλά εξαιτίας της αναρχίας στην παραγωγή, εξαιτίας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, του οξύτατου ανταγωνισμού που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Σ’ αυτό οφείλεται η τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια.
Ένα – ένα τα δικαιώματα των εργαζομένων εξαφανίζονται. Όλα παραδίδονται στο κεφάλαιο προς αξιοποίηση. Όλα παραχωρούνται.
Ναι, Παναγιώτη, είχες δίκιο. Ποιος σήμερα μπορεί να το αρνηθεί;
Ανήσυχο πνεύμα, με πολύπλευρη δραστηριότητα, είχε πάντα ως αντικείμενο των ενδιαφερόντων του το σύνολο των ανθρωπίνων αναγκών. Αγαπούσε με πάθος το χωριό του, την αθλητική ομάδα του Αλισσού, τον «Λέοντα», αγωνιούσε και δρούσε συνεχώς για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και συνεπώς για την αποτελεσματική διαφύλαξη της υγείας του πατραϊκού λαού.
Αφουγκραζόταν τα βάσανα της φτωχολογιάς. Είχε μόνιμο ενδιαφέρον για τα Προσφυγικά, για την ανάπλαση της υποβαθμισμένης συνοικίας της Αγίας Αικατερίνης, «για να γίνει το όνειρο φέτα ψωμί» όπως έλεγε, πάντα με αγάπη γι’ αυτούς τους συνοικισμούς των θυσιών και των ηρωικών αγώνων.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης υπηρέτησε από πολλές θέσεις την πόλη μας, με πάθος, για περίπου τρεις δεκαετίες. Μπήκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου μας και διεκδίκησε τον Δήμο Πατρέων. Μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, αγωνίστηκε για την επίλυση πολλών προβλημάτων που απασχολούν τους Πατρινούς.
Ως γιατρός, γνώριζε, ότι αν δεν βρεθεί η αιτία μιας ασθένειας, δεν είναι δυνατή και η θεραπεία της. Έτσι, υιοθετώντας τον διαλεκτικό υλισμό ανέλυε τα προβλήματα, αναζητούσε τις αιτίες τους και πάλευε για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.
Ποιος δεν θυμάται τους αγώνες για την παραλιακή ζώνη, την επιδίωξή του να δοθεί στους πατρινούς η πλαζ του ΕΟΤ, το έλος της Αγυιάς, ο χώρος του κολυμβητηρίου. Στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργανώθηκε τον Απρίλη του 2002, διατύπωσε την πρότασή μας για την αξιοποίηση του εν λόγω χώρου προς όφελος του Πατραϊκού λαού, για να απολαμβάνει χωρίς δαπάνη την φύση. Ήθελε η περιοχή να γεμίζει από φωνές παιδιών, τα σχολεία να πραγματοποιούν τις εκδρομές τους εκεί, οι Πατρινοί εκεί να ξεκουράζονται, εκεί να απολαμβάνουν τον περίπατό τους, η περιοχή γύρω από το κολυμβητήριο να μετατραπεί σε χώρο άθλησης των πολιτών.
Αυτό υλοποιούμε σήμερα ως Δημοτική Αρχή, Παναγιώτη, με συνέπεια λόγων και έργων. Ο χώρος έχει αποδοθεί δωρεάν στο λαό και τα παιδιά μας, δεν επιτρέψαμε να γίνει χώρος επιχειρηματικής δράσης.
Αγωνιζόταν συνεχώς, για να αποδοθεί η παραλιακή ζώνη στους Πατρινούς, και να μην κτιστεί ο μόλος της Αγίου Νικολάου – ενώ θεωρούσε ως βασικό επίσης πρόβλημα για την Πάτρα το κυκλοφοριακό. Σε ομιλία του μάλιστα, σε ημερίδα για το θέμα αυτό, υπέδειξε με σαφήνεια τις αιτίες του, τονίζοντας ότι η αντιμετώπισή του δεν είναι θέμα τεχνικό, αλλά πολιτικό. Έχει να κάνει με τη γη, με το αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης, με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Υπέδειξε λύσεις εφικτές, που χρειάζονται όμως άλλη διακυβέρνηση της χώρας, με προσανατολισμό τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.
Αγωνίστηκε για να διαμορφωθούν ελεύθεροι χώροι, να αξιοποιεί δημιουργικά και ευχάριστα ο λαός μας τον ελεύθερο χρόνο του. Όραμά του ήταν να γίνει ανάσα ζωής ο σκουπιδότοπος της Ακτής Δυμαίων. Το όραμά του έγινε πραγματικότητα με την δημιουργία του Νότιου Πάρκου, που απολαμβάνουν μικροί και μεγάλοι.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης δεν βρίσκεται πια κοντά μας. Βρίσκεται όμως στις σκέψεις μας και στις καρδιές μας. Και τον λογαριάζουμε πάντα πρωτοπόρο στους καθημερινούς αγώνες για την Πάτρα, για τον λαό μας, στις υψηλές προσδοκίες, που χτίζουμε όλοι εμείς οι σύντροφοί του για τον αυριανό κόσμο.
Όλοι εμείς που είχαμε την ευκαιρία να πορευτούμε μαζί σου, στους αγώνες και τις καθημερινές μάχες, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Θα σε θυμόμαστε όρθιο, αταλάντευτο, γεμάτο ιδανικά και αξίες, να παλεύεις, να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, χωρίς ανεργία, φτώχια και πολέμους.
Να καταργηθεί στην χώρα μας και σ’ όλο τον κόσμο, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
