Η ιστορία της θρυλικής παρέας του «Παρά Πέντε», οι περιπέτειες της Βίκης και της Στέλλας από την μακρινή Αυστραλία στο «Είσαι το ταίρι μου» και η καθημερινή μονομαχία των Τριαντάφυλλων και των Χαμπαίων στο «Σόι σου» συγκινούν, κατά πως φαίνεται, τα τηλεοπτικά πλήθη ακόμη κι αν προβάλλονται για πολλοστή φορά σε βάθος δεκαετιών. Ακόμη και η παράξενη συμβίωση δύο οικογενειών στο «Ευτυχισμένοι μαζί» μοιάζει πιο ελκυστική από τις σημερινές απόπειρες στην μυθοπλασία.
Κάπως έτσι η απόφαση των μεγάλων ιδιωτικών σταθμών να αποσύρουν τις πρωτότυπες παραγωγές τους από το prime time για ένα μήνα, 20 Δεκεμβρίου με 19 Ιανουαρίου, προκάλεσε μία αναπόφευκτη σύγκριση του τότε με το σήμερα της μυθοπλασίας. Μία σύγκριση που δεν συμφέρει πολλούς. Οι επιδόσεις του «Παρά Πέντε» αγγίζουν το 19% στο δυναμικό κοινό, το «Είσαι το ταίρι μου» το 17%, το «Σόι σου» το 17,5% και οι «Ευτυχισμένοι μαζί» δεν πέφτουν κάτω από το 14% το οποίο για τα σημερινά δεδομένα είναι το άριστα.
Ανάλογη ήταν και η θερινή εκδοχή της εικόνας της μυθοπλασίας με τα «50-50» να σαρώνει και κάθε επανάληψη να δείχνει κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη. Ενδεικτικά, να προσθέσουμε πως η «Εργαζόμενη Γυναίκα» στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV πετυχαίνει 12% στην πρωινή ζώνη. Pas mal.
Το επιχείρημα «δεν βλέπει ο κόσμος τηλεόραση», λοιπόν, μάλλον πρέπει να επαναδιατυπωθεί. Σίγουρα ο κόσμος δεν βλέπει τόσο φανατικά τηλεόραση. Λογικό, όταν έχει επιλογές σε συνδρομητικές πλατφόρμες με υψηλού επιπέδου περιεχόμενο. Ο κόσμος όμως τίμησε το «Voice» με ποσοστά που άγγιξαν ακόμη και το 23% και επιστρέφει στην συμβατική τηλεόραση κάθε φορά που κάτι καλό εντοπίζει και επιβραβεύει την πρωτοτυπία.
Τόσο οι κωμωδίες, όσο και οι καθημερινές σειρές με μικρές εξαιρέσεις ζορίζονται. «Grand Hotel», «Ο Τιμωρός», «Εχω παιδιά» και «Γη της Ελιάς» είναι οι νικητές μέχρι στιγμής, με τους υπόλοιπους να ακολουθούν από απόσταση. Για τους επόμενους μήνες πολύ λίγες νέες παραγωγές θα ενταχθούν στα προγράμματα, καθώς η οικονομική συρρίκνωση και η οικονομία εδώ και καιρό καταστρατηγούν φιλοδοξίες και επιθυμίες στελεχών. Αυτό φυσικά δεν δικαιολογεί την μετριότητα ή την αποτυχία πολλών σειρών να ταυτιστούν με τα «θέλω» του κοινού. Εκεί μάλλον υπάρχει σοβαρό θέμα σεναρίων και κακής εκτίμησης στελεχών, που έδωσαν το «πράσινο φως» σε παραγωγές που τους διέψευσαν.
Ισως αυτός να είναι και ο λόγος που κάποιες μένουν στο συρτάρι ή στο «ψυγείο» για το προσεχές διάστημα. Αλλωστε τα κενά γεμίζουν από τις περιβόητες «βιβλιοθήκες» του παρελθόντος. Για πόσο ακόμη όμως ένας «χιλιοπαιγμένος» Καπουτζίδης θα σώζει την παρτίδα;
