Του Αχιλλέα Ροδίτη
Με τις πρώτες μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού να έχουν ήδη ξεσπάσει, η πιο ανησυχητική και ταυτόχρονα σοκαριστική αποκάλυψη για την κατάσταση του Πυροσβεστικού Σώματος έρχεται από τον πρόεδρο της Ένωσης Εργαζομένων (Ε.Υ.Π.Σ.) Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας & Ιονίων Νήσων, Βασίλη Φερτάκη. Μιλώντας στην «Πολιτεία» για τα προβλήματα και τις ελλείψεις στο Πυροσβεστικό Σώμα, που εκτός από γνωστές και χιλιοειπωμένες δυστυχώς εξακολουθούν να απασχολούν παρά τις αλλεπάλληλες υποσχέσεις και δεσμεύσεις σε πολιτικό επίπεδο, αποκάλυψε πως… στην πρώτη γραμμή της μάχης με τις φλόγες βρίσκονται και πυροσβέστες που όχι μόνο έχουν ξεπεράσει τα 60, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν ακόμα και τα 70 έτη!
«Πάει ο 70άρης στη φωτιά;» ήταν το αυτονόητο ερώτημα που θέσαμε στον κ. Φερτάκη, διατυπώνοντας την αυτονόητη απορία μας για μια τόσο αδιανόητη πραγματικότητα. «Βέβαια υπάρχουν. Υπάρχουν και στην δική μας περιοχή και υπάρχουν και κάποιοι που έχουν πατήσει για τα καλά τα 70 και πάνε ακόμα στην φωτιά, κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή», ξεκαθάρισε ο πρόεδρος των Πυροσβεστών στη Δυτική Ελλάδα.
Και εξήγησε: «Πρόκειται για πυροσβέστες πενταετούς υποχρέωσης, οι οποίοι, λόγω του ασφαλιστικού συστήματος, είναι αναγκασμένοι να παραμένουν στην ενεργό υπηρεσία πολύ πέρα από το τυπικό όριο ηλικίας, προκειμένου να συμπληρώσουν τα απαραίτητα έτη ασφάλισης και να μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν». Η εικόνα αυτή από μόνη της καταρρίπτει κάθε κυβερνητική διαβεβαίωση περί «άριστης ετοιμότητας» και αποκαλύπτει ένα Σώμα που στηρίζεται στην αυτοθυσία ενός επικίνδυνα γερασμένου προσωπικού για να καλύψει τις τεράστιες δομικές του αδυναμίες.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ
Ο πρόεδρος των πυροσβεστών αντέκρουσε ευθέως τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού κου Κεφαλογιάννη, για επαρκή δύναμη της τάξης των 18.000 πυροσβεστών, θέτοντας το ερώτημα: «Αφού έχουμε τόσο προσωπικό, γιατί χρειάστηκε να σταλούν δυνάμεις από την Αχαΐα για να συνδράμουν σε πυρκαγιά στη Χίο;». Η πραγματικότητα, όπως την περιέγραψε, είναι οι δραματικές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό, ειδικά σε μάχιμες ειδικότητες όπως οι οδηγοί πυροσβεστικών οχημάτων, και μια διαρκής μετακίνηση δυνάμεων για να καλυφθούν τα κενά.
Ακόμη και η περιβόητη δημιουργία των ΕΜΟΔΕ (Ειδικές Μονάδες Δασικών Επιχειρήσεων) δεν αποτελεί, κατά τον κ. Φερτάκη, τίποτε άλλο από μια «επικοινωνιακή φούσκα» προσθέτοντας με νόημα: «Τι είναι η Μονάδα Δασοπυρόσβεσης; Τα πεζοπόρα τμήματα που είχε το Πυροσβεστικό Σώμα και απλά τους αλλάξαμε το περιτύλιγμα». Διευκρίνισε δε, ότι αυτές οι μονάδες επιχειρούν επικουρικά, καθώς χρειάζονται την υποστήριξη των κλασικών πυροσβεστικών οχημάτων για να επέμβουν. Με τον τρόπο αυτό, ο συνδικαλιστής ουσιαστικά καταρρίπτει την εικόνα μιας αυτόνομης – καινοτόμου δύναμης και απεναντίας τονίζει ότι: «η ύπαρξη πολλαπλών κατηγοριών προσωπικού (μόνιμοι, πενταετείς, επταετείς, εποχικοί) δημιουργεί έναν ‘εργασιακό μεσαίωνα’, εμποδίζοντας την ομογενοποίηση και την αποτελεσματική λειτουργία του Σώματος».
ΕΜΠΕΙΡΟΙ ΕΠΟΧΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
Από την Πρώτη Γραμμή στην Ανεργία: Ο Αγώνας των Συνδικαλιστών για την Επιστροφή των Έμπειρων Εποχικών Πυροσβεστών
Ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα που δέχτηκε το Πυροσβεστικό Σώμα, σύμφωνα με τον κ. Φερτάκη,«ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να… ‘ξεφορτωθεί’ εκατοντάδες έμπειρους εποχικούς πυροσβέστες, οι οποίοι για χρόνια προσέφεραν ‘αίμα και ιδρώτα’ στις δασικές πυρκαγιές». Εξηγεί ότι το υπουργείο, αντί να αξιοποιήσει την πολύτιμη εμπειρία και τεχνογνωσία τους, προχώρησε σε έναν νέο διαγωνισμό προσλήψεων βάζοντας αυστηρά ηλικιακά όρια που απέκλεισαν αυτόματα τους περισσότερους από αυτούς, αφήνοντάς τους άνεργους.
«Τους έταξαν και μετά τους άδειασαν», καταγγέλλει ο συνδικαλιστής. Αυτή η πολιτική είχε άμεσες συνέπειες. Όπως τονίζει, μόνο στην Αχαΐα από τους 100 και πλέον εποχικούς που υπηρετούσαν πέρυσι, φέτος ο αριθμός έχει πέσει κάτω από 70!
«Το αποτέλεσμα είναι παράδοξο και επικίνδυνο», προσθέτει, και καταλήγει: «το κράτος έχασε έναν μεγάλο αριθμό έτοιμων, εκπαιδευμένων και έμπειρων πυροσβεστών, ενώ ταυτόχρονα παλεύει με την υποστελέχωση και τη γήρανση του προσωπικού. Η λύση είναι μία και απαιτεί πολιτική βούληση, και είναι η άμεση αποκατάσταση της εργασιακής σχέσης αυτών των ανθρώπων και η αξιοποίηση της εμπειρίας τους». «Προτού να είναι πολύ αργά», προειδοποιεί ο κ. Φερτάκης, υπενθυμίζοντας ότι «τώρα, τον Ιούλιο, μπαίνουμε στο κυρίως μενού των πυρκαγιών».
