Zήτημα πειθούς και ειλικρίνειας θέτει με νέα δήλωσή του ο καθηγητής Υγιεινής του Πανεπιστημίου Πατρών Απόστολος Βανταράκης σε σχέση με τα μέτρα που λαμβάνονται ώστε να αυξηθούν οι εμβολιασμοί. Ξεκαθαρίζει ότι το εμβόλιο είναι το κυρίαρχο όπλο που υπάρχει αυτή την στιγμή για την αντιμτώπιση της πανδημίας, ωστόσο όπως λέει απαιτείται μία συντονισμένη στρατηγική ενημέρωσης.
«Ότι οι άνθρωποι πείθονται και δεν τους επιβάλλεται κάτι και με βάση αυτό θα έπρεπε να κινούμαστε με μια συντονισμένη στρατηγική ενημέρωσης. Ούτε με απειλές ούτε με εκφοβισμό αλλά κυρίως με τεκμηρίωση. Με ενημέρωση για την εκτίμηση επικινδυνότητας (άραγε τη γνωρίζουν οι περισσότεροι που μιλάνε;). Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί και πρέπει να καταλάβεις τα χαρακτηριστικά και τις σκέψεις τους για να πετύχεις και σίγουρα δεν μπορείς να το πετύχεις ούτε με νοσοκομειοκεντρική ούτε αθηνοκεντρική πολιτική. Όταν επιστήμονες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν γίνει ένα, με τον έναν να αναμιγνύεται στα αντικείμενα του άλλου δημιουργώντας σύγχυση στον πληθυσμό, δεν περιμένεις να ακούσει ο άλλος ότι και να του πεις. Όταν ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεκινήσει η εκπαίδευση στα σχολεία (έστω ενημερωτικά), όταν αρνείσαι να δεχτείς το ρόλο των μέσων μεταφοράς (άραγε έχεις μπει ποτέ;) στην πανδημία, όταν αρνείσαι να κάνεις το οτιδήποτε στη πρωτοβάθμια έστω και μικρά βήματα που θα βοηθούσαν στην πανδημία, δεν μπορείς να περιμένεις σημαντικά αποτελέσματα και θα είσαι πάντα στο ίδιο σημείο ή και σε ακόμα χειρότερο (μην ξεχνάμε την κούραση του πληθυσμού)» δηλώνει ο καθηγητής!
Μάλιστα έχοντας ως στοιχείο την πρόσφατη έρευνα της Metron Analysis υποστηρίζοντας πως αυτή «ξεκλειδώνει το «μαύρο κουτί» της αποτυχίας, την οποία τώρα πληρώνουμε με τραγικούς αριθμούς θανάτων και βαριές νοσηλείες». Και συνεχίζει: «Τι αποκαλύπτει η έρευνα της Metron Analysis; Στο ερώτημα «για ποιους λόγους δεν σκέφτεστε να κάνετε το εμβόλιο κατά της Covid-19», οι απαντήσεις που προέρχονται από τον σκληρό πυρήνα του ανορθολογισμού και της άρνησης της πραγματικότητας είναι συγκρατημένες. Ενδεικτικά, μόνο το 3,8% πιστεύει ότι «αλλοιώνει το DNA», το 1,2% ότι «έχει τσιπάκι», το 0,6% γιατί «δεν το επιτρέπει η θρησκεία», το 1,1% γιατί πιστεύουν ότι «δεν υπάρχει ο ιός», το 8,9% γιατί θεωρούν ότι «η νόσος είναι ήπια».
Η μεγάλη μάζα των ανεμβολίαστων δεν στηρίζει την άρνησή της στον ανορθολογισμό, αλλά στον φόβο και την ατελή γνώση. Το 57,8% των ανεμβολίαστων φοβούνται ότι το εμβόλιο «μπορεί να μην είναι ασφαλές και να έχει παρενέργειες». Επίσης, το 24,6% πιστεύει ότι «δεν θα είναι αποτελεσματικό», το 5,8% είναι αισιόδοξο ότι δεν θα κολλήσει την ασθένεια και το 11,1% θεωρεί ότι δεν ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου. Ακόμη και το 25,7% που «δεν πιστεύει στα εμβόλια» άνετα εντάσσεται, όχι στον ανορθολογισμό, αλλά σε μια «μόδα» της τελευταίας δεκαετίας, προ Covid, που αναπτύχθηκε από γιατρούς στο πλαίσιο μιας εναλλακτικής ιατρικής.
Αν λοιπόν η συντριπτική κατηγορία των ανεμβολίαστων δεν είναι «αρνητές» και «ψεκασμένοι», αλλά άνθρωποι φοβισμένοι, με έντονο σκεπτικισμό και απορίες, τότε είναι προφανές ότι μια πολιτική προσέγγισης από το οργανωμένο κράτος δεν θα ήταν η απαξίωση, αλλά η εξαντλητική απόπειρα πειθούς, ενημέρωσης και απάντησης στους φόβους τους. Από θεσμούς και πρόσωπα που διέθεταν τεκμήρια εμπιστοσύνης. Μια πολιτική προσέγγισης που θα απευθυνόταν στη μεγάλη πλειονότητα, τουλάχιστον στα 2/3 των ανεμβολίαστων. Γιατί το υπόλοιπο 1/3, απ’ ό,τι φαίνεται και από την έρευνα, δεν είναι για εμβόλιο, αλλά για ψυχιατρική διερεύνηση. Αντί γι’ αυτό, τα χάσματα μεγάλωσαν και η εμπιστοσύνη χάθηκε, πιθανά ανεπιστρεπτί».
Δηλώνει ότι θα πρέπει να συνεχιστεί η καμπάνια της ενημέρωσης αλλά και να προχωρήσει σε υποχρεωτικό εμβολιασμό ηλικιακών ομάδων: «Παρά τους φόβους της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κομμάτων να προχωρήσουν στη λύση της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών σε κρίσιμες κατηγορίες του πληθυσμού, οι πολίτες εμφανίζονται πιο ώριμοι. Το 75,2% αποδέχεται τα εμβόλια να είναι υποχρεωτικά για τους υγειονομικούς, το 71,7% για τους εκπαιδευτικούς, το 68,8% για τους ένστολους. Ακόμη και για την καθολική υποχρεωτικότητα, το 56,4% είναι υπέρ και το 42,5% κατά. Oσοι τρέμουν το περίφημο κόστος, ας ρίξουν μια προσεκτική ματιά στους αριθμούς. Έτσι για να καταπραΰνουν τις φοβίες τους. Ίσως αυτή να είναι και η λύση να μη χάσουμε τις επόμενες μάχες. Γιατί καλή είναι η αισιοδοξία ότι φτάνουμε στο τέλος του δρόμου, αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη… Ότι το μέλλον διαρκεί πολύ, άρα ας προετοιμαζόμαστε για τις επόμενες κρίσιμες μάχες, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος»!
