Κάτοικοι των Αραχωβιτίκων, με παρέμβασή τους επαναθέτουν ένα μείζον ζήτημα που απασχολεί την περιοχή τους. Όπως αναφέρουν, τα Αραχωβίτικα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά (σίγουρα όχι το μοναδικό) παραδείγματα περιοχής που η πρόσβαση στη θάλασσα είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Είναι ενδεικτικό ότι σε απόσταση περίπου δυο χιλιομέτρων υπάρχουν όλες κι όλες μόνο δύο κάθετοι οδοί που οδηγούν στην παραλία.
Στο υπόλοιπο κομμάτι, δεν υπάρχει τρόπος να περάσει ούτε πεζός. Οι εξοχικές κατοικίες είναι κολλημένες η μία δίπλα στην άλλη και ψηλές μάντρες που φθάνουν μέχρι τη θάλασσα διαχωρίζουν τις περιουσίες. Καταγγελίες επώνυμες υπάρχουν εδώ και χρόνια στις αρμόδιες Αρχές, ενώ το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην έλλειψη πρόσβασης στην παραλία, αλλά και σε εμφανείς περιπτώσεις καταπάτησης αιγιαλού και της θάλασσας.
«Από τον «Πάνορμο» μέχρι την οδό Γεννηματά που είναι ο πρώτος δρόμος (αδιέξοδος μεν, αλλά οδηγεί στην θάλασσα), δεν υπάρχει καμία πρόσβαση, παρά μόνο μέσα από τα σπίτια που έχουν ιδιωτική παραλία και πολύ ψηλές μάντρες. Αυτοί που ζουν πάνω από τον δρόμο, δεν μπορούν να πάνε για μπάνιο! Πάγιο αίτημα δεκαετιών αποτελεί η ένωση της παραλιακής ζώνης. Και τι θα συμβεί στην (απευκταία) περίπτωση μεγάλης πυρκαγιάς στην περιοχή μας, όπου θα απαιτηθεί διαφυγή προς την θάλασσα; Ή και ακόμη, σε περίπτωση που χρειαστεί η παρέμβαση ασθενοφόρου για ιατρικό περιστατικό στην παραλία, τι θα συμβεί; Είναι ανάγκη λοιπόν – και άμεσα – να ληφθεί απόφαση για τη δημιουργία
οδών διαφυγής πριν να είναι αργά. Άλλωστε, η τραγωδία στο Μάτι είναι ακόμη νωπή».
