Στους ανθρώπους των διεθνών οργανώσεων που επιχειρούν εδώ και μήνες στη Γάζα, περιβαλλόμενοι από ερείπια, πείνα και απόγνωση, η χθεσινή ανακοίνωση του ΟΗΕ που εντάσσει σε καθεστώς λιμού την περιοχή, κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτέλεσε.
«Αυτό είναι κάτι που λέμε εδώ και μήνες, το βλέπουμε με τα μάτια μας, το βιώνουμε και το υποφέρουμε. Νιώθουμε πολύ ανίσχυροι, πολύ άρρωστοι και πολύ αποκαμωμένοι», δήλωσε ο Αμτζάντ Σάουα, διευθυντής του Palestinian NGO Network, μιας ΜΚΟ – «ομπρέλας» που περιλαμβάνει 135 οργανώσεις.
Χθες, η Κλίμακα Επισιτιστικής Ασφάλειας (IPC) του ΟΗΕ κήρυξε επισήμως την πόλη της Γάζας και τη γύρω περιοχή της, πρώτη φορά για χώρα εκτός Αφρικής, σε κατάσταση λιμού.
Η έκθεση της IPC έκανε λόγο για ανθρωπογενή κρίση, προειδοποιώντας πως η καταστροφή θα επεκταθεί και στην υπόλοιπη Λωρίδα εφόσον δεν υπάρξει κατάπαυση του πυρός και δεν αποκατασταθεί άμεσα η τροφοδοσία της παλαιστινιακής περιοχής με τρόφιμα.
Από καταβολής του IPC, το 2004, τέσσερις φορές έχει κηρύξει περιοχές σε κατάσταση λιμού – με πιο πρόσφατη το Σουδάν, το 2024.
Σύμφωνα με αξιωματούχους ανθρωπιστικών οργανώσεων, οι πιο ευάλωτοι μεταξύ των Παλαιστινίων που ζουν σήμερα στην πόλη της Γάζας –ο αριθμός των οποίων εκτιμάται μεταξύ 500.000 και 800.000 ατόμων- ιδίως οι ηλικιωμένοι, οι νέοι, οι ασθενείς ή οι κοινωνικά απομονωμένοι, είναι και οι πιο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο του λιμού.
Λόγω του αποκλεισμού ανθρωπιστικής βοήθειας από το Ισραήλ, εκτός από την έλλειψη τροφίμων, υπάρχει και εκτόξευση των τιμών και αισχροκέρδεια. Σύμφωνα με τον Guardian, το τελευταίο διάστημα, η τιμή της ζάχαρης έχει πέσει από περίπου 100 δολάρια το κιλό σε περίπου 7 δολάρια, ωστόσο πλήθος άλλων προϊόντων παραμένουν στα ύψη για το 90% των ανθρώπων που εδώ και μήνες δεν έχουν εισόδημα. Ενδεικτικά, οι ντομάτες κοστίζουν 30 δολάρια το κιλό.
«Δεν έχω τίποτα να μαγειρέψω και ούτε χρήματα για να αγοράσω καυσόξυλα για το μαγείρεμα. Τρώμε λίγο φαγητό το πρωί για να ξεγελάσουμε την πείνα μας και λίγο περισσότερο το βράδυ. Λίγο ζαάταρ [μείγμα μπαχαρικών], τυρί ή απλά αλάτι με ψωμί, χωρίς λαχανικά, χωρίς μαγειρεμένα φαγητά», περιγράφει η 55χρονη Σαμπάχ Αντάιζ, η οποία εκτοπίστηκε από τη συνοικία Τουφάχ στην ανατολική πόλη της Γάζας λόγω των πρόσφατων ισραηλινών επιθέσεων.
Η Ανταΐζ πάσχει από υπέρταση, διαβήτη και καρδιακή νόσο. Ο 60χρονος σύζυγός της είναι άρρωστος, ανήμπορος να εργαστεί ή να βρει τρόφιμα. «Δεν έχουμε κανέναν πια, κανέναν να μας στηρίξει ή να μας φέρει φαγητό. Εχασα περίπου 10 μέλη της οικογένειάς μου σε αεροπορική επιδρομή στη γειτονιά μου: Τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, τους ανιψιούς και τις ανιψιές μου, τα παιδιά των αδελφών », λέει.
Η 55χρονη δεν είναι ασφαλώς η μόνη, ούτε καν μία από τους λίγους που ζουν σε τέτοιες συνθήκες.
Εκτός από τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους, υπάρχουν και οι άποροι. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια στερήσεων και εκτοπισμού, ελάχιστοι στην πόλη της Γάζας έχουν οικονομικά αποθέματα ή και σωματικές αντοχές για να εξασφαλίσουν τα απολύτως αναγκαία.
«Πρόκειται για έναν πληθυσμό που έχει στερέψει από κάθε αντοχή… Δεν έχουν απολύτως τίποτα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ασφάλειας. Βρίσκονται ακριβώς στο χείλος του γκρεμού», δήλωσε αξιωματούχος της UNOPS που επιβλέπει τις επιχειρήσεις σε ολόκληρη τη Γάζα.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανθρωπιστικών οργανώσεων, στην πόλη της Γάζας, οι οικογένειες κοιμούνται στο ύπαιθρο, σε δρόμους, στριμώχνονται σε συνωστισμένα ή ήδη κατεστραμμένα διαμερίσματα ή καταυλισμούς με αντίσκηνα, σε περιβάλλοντα με μύγες, κουνούπια, συσσωρευμένα σκουπίδια και τις τελευταίες εβδομάδες με θερμοκρασίες στο κόκκινο.
Οι ειδικοί εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες για τους χιλιάδες ανθρώπους που ζουν στο βόρειο τμήμα του θύλακα, σε εξίσου ακραίες ανθρωπιστικές συνθήκες, καθώς τα στοιχεία που διαθέτει η IPC προσώρας δεν επαρκούν για να αξιολογηθεί η κατηγορία της κρίσης.
