Σπίτια παλαιά, αρχοντικά, κουβαλούν ιστορίες παλαιές όσο και αυτά. Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για φωνές, ουρλιαχτά, ακαταλαβίστικες γλώσσες, άυλες λευκοντυμένες μορφές… κυματισμό κουρτινών στα… γυμνά παράθυρα. Ψυχοθεραπευτές κάνουν λόγο για την “αύρα” του νεκρού που συνεχίζει να πλανάται μετά θάνατον…
Άς τα δούμε…
Οδός Άγρας 22, Καλλιμάρμαρο
Νεοκλασσικό κτίριο, κτήμα ενός πρώην σταυλάρχη του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Από το αρχοντικό αυτό, ξεπηδούν μορφές και σκιές, που ποτέ δεν προκάλεσαν κακό, ούτε πείραξαν κανένα, αλλά και μόνο στη θέα τους, μένεις “παγωμένος”.
Πικέρμι Αττικής
Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι. Απο την αρχαιότητα ήταν γνωστή τοποθεσία όπου λάμβαναν χώρο παράδοξα φαινόμενα. Σε αυτήν, το 18ο και το 19ο αιώνα, άνθρωποι χάνονταν, ενώ υπήρχαν συχνές εμφανίσεις ξωτικών και νεραϊδών. Το συγκεκριμένο σπίτι, τώρα, χτίστηκε το 1910 απο τον Περικλή Καλλέργη, ο οποίος αυτοκτόνησε αφού δολοφόνησε τη γυναίκα του. Στην Κατοχή χρησιμοποιήθηκε απο τον ιταλικό στρατό ως τοπικό φρουραρχείο και στα υπόγειά του γίνονταν βασανιστήρια απο τους στρατιώτες. Οι μετέπειτα ένοικοι του σπιτιού έμεναν σε αυτό μόνο μικρά χρονικά διαστήματα, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια, άγνωστοι σκάβουν το υπόγειο λόγω διαφόρων φημών περί κρυμμένου θησαυρού. Οι μάρτυρες των περίεργων φαινομένων είναι πολλοί, όλοι άκουγαν για αρκετή ώρα έναν παράξενο ήχο σαν σύρσιμο και ένα ουρλιαχτό που ακολουθούσε. Το σπίτι, εκτός των άλλων, έχει και άλλες ιδιαιτερότητες λόγω της περίεργης αρχιτεκτονικής του. Μερικές από αυτές είναι η έλλειψη αυλής, η πρόσοψή του (που απεικονίζει έναν ακτινωτό ήλιο) και ο προσανατολισμός του (όμοιος με αυτόν των εκκλησιών). Αποτελέσματα ερευνών που έγιναν στο παρελθόν έδειξαν αλλαγή, χωρίς εμφανή εξωτερική αιτία, στον ιονισμό της ατμόσφαιρας γύρω στα 30-50 μέτρα γύρω από το σπίτι. Συγκεκριμένα σημεία του σπιτιού, όπως το βορειοανατολικό παράθυρο, εμφάνισαν υπερβολικές διακυμάνσεις, που οι εντάσεις τους ποικίλλαν απο την ανατολή ως τη δύση του ηλίου.
Οδός Πύρωνος και Προαιρεσίας – Παγκράτι.
Το σπίτι του πολιτευτή Μπακόπουλου, από την Αρκαδία. Κατά την κατοχή, εγκαταστάθηκε εκεί η Γκεστάπο. Έπειτα από την απελευθέρωση της Ελλάδος, όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, ανεξαρτήτου γενεάς, μιλούν για τις φωνές και τις κραυγές αυτών που θανατώθηκαν από τους Ναζί. Θα μου πείτε, γεννήματα της φαντασίας. Μπορεί. Όπως και οι λευκές και κόκκινες κουρτίνες που κυματίζουν τις νύχτες από τα σπασμένα παράθυρα… και το πρωί, δεν υπάρχουν..
Πλατεία Βάθης
Η οδός Αλκιβιάδου, ο αποκατεστημένος πύργος, και ο μονόχειρας εγκληματίας… ο οποίος τρομοκρατεί οποιονδήποτε περνά από εκείνο το σημείο, από τα 1920…
Οδός Λασκαρίδου, Καλλιθέα, στα 1900
Η ιστορία πάθους και έρωτα της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου, και του ποιητή Παναγιώτη Γιαννόπουλου. Ο ποιητής ζήτησε τη ζωγράφο σε γάμο, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Απογοητευμένος εκείνος, έπεσε στο Σκαραμαγκά με το άλογό του, και αυτοκτόνησε. Στην είδηση του θανάτου του, η Σοφία έπαθε νευρικό κλονισμό. Κλείστηκε στο αρχοντικό της, και έκλαιγε γοερά. Τελικά, πέθανε από τον καημό της.
Από τότε, όλοι οι κάτοικοι λένε για τη Σοφία, που εξακολουθεί και γυρίζει ντυμένη στα λευκά, φωνάζοντας το όνομα του αγαπημένου της, και κλαίγοντας γοερά…
Πύργος Αθανασόπουλου, νότια προάστεια, στα 1935
Ακόμη και σήμερα, ακούγεται μια φωνή τρεμάμενη, γεμάτη πανικό… Είναι ο μεγαλοεργολάβος Αθανασόπουλος, που εκλιπαρεί τη γυναίκα και τη πεθερά του, να του χαρίσουν τη ζωή…
Οδός Ελευθερίου Βενιζέλου, Ν. Φάληρο
Το συγκεκριμένο οίκημα ήταν κατοικία του πρωθυπουργού Αλ. Κορυζή, ο οποίος πέθανε κάτω από περίεργες συνθήκες λίγο πρίν από την αναχώρηση της κυβέρνησής του για την Κρήτη και θεωρείται στοιχειωμένο. Πιο συγκεκριμένα, οι οπτασίες που εμφανίζονται εκεί “αργοσβήνουν” σιγά-σιγά.
Οδός Σμολένσκι 4, Ν. Φάληρο
Ενα παράξενο φάντασμα “φιλοξενεί” ο πύργος της οδού Σμολένσκυ 4 στο Ν.Φάληρο.
Ενα φάντασμα που ανήκει σε έναν άνθρωπο που μοναδική του φιλοδοξία ήταν να αποκτήσει ένα αξίωμα. Ο ιδιοκτήτης του πύργου,
ο έμπορος υφασμάτων Καρτάλης, παρά τα πλούτη που είχε, ποθούσε απεγνωσμένα να αποκτήσει ένα τίτλο, γι’αυτό και οι φίλοι του τον αποκαλούσαν “κύριο Δήμαρχο” ή “κύριο Υπουργό”!
Στα τελευταία του λένε πως τρελάθηκε και αφού έχασε όλη την περιουσία του, κλείστηκε μέσα στον πύργο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή (κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες).
Πολλοί ισχυρίζονται οτι για χρόνια έβλεπαν το φάντασμά του να τριγυρίζει στα δωμάτια και να μουρμουρίζει: “Μακριά από τον πύργο! Είναι δικός μου!”.
Οδός Προφήτη Ηλία, Χαλάνδρι
Το σπίτι της πιανίστριας Τζίνα Μπαχάουερ. Πέθανε το 1976. Έδωσε εντολή να παραχωρηθεί το σπίτι της στο Ωδείο Αθηνών, πράγμα που δεν έγινε ποτέ… Από τότε η Τζίνα, συνεχίζει να χαρίζει τις ίδιες μελωδίες στους γείτονές της…
Ανάκτορο της Ροδοδάφνης και η Δούκισσα της Πλακεντίας
Η αγάπη της για τη κόρη της, τη Καρολίνα – Ελίζα, την έκανε να τη ταριχεύσει και να της φέρεται σα ζωντανή… Μια πυρκαγιά όμως, αποτέφρωσε το πτώμα της μικρής… Από τότε η Δούκισσα, φορούσε πάντα λευκά, και έκλαιγε για την κόρη της… ώς σήμερα…
Βίλα Καζούλη, Κηφισιά
Στα υπόγειά της βασανίστηκαν απάνθρωπα, εκατοντάδες παλικάρια, αγωνιστές της Αντίστασης, όπου άφησαν και την τελευταία τους πνοή.
Μετά την αποχώρηση των κατακτητών, το κτίριο συνδέθηκε με ένα σωρό φοβερές ιστορίες. Πολλοί ήταν οι κάτοικοι της περιοχής που ισχυρίζονταν οτι άκουγαν τα ουρλιαχτά και τα κλάματα των θυμάτων και έβλεπαν τα φαντάσματά τους να κυκλοφορούν τις νύχτες και να ζητούν βοήθεια. Επίσης διάφορες οπτασίες και τραγούδια έχουν στοιχειώσει το οίκημα.
ΤΟΠΟΣ ΧΑΪΔΑΡΙ
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΔΙΑΒΙΒΑΣΕΩΝ ΚΕΔΒ
Η βορινή πλευρά του στρατοπέδου βλέπει προς το βουνό και έχει ένα μικρό δρομάκι (χωρίς φώτα). Εκεί υπάρχει μια πύλη και μια σκοπιά που επιβλέπει το δρόμο. Στο σημείο που είναι η σκοπιά ήταν ο χώρος των παλιών κρατητηρίων.
Για την ιστορία, το στρατόπεδο κατασκευάστηκε από τους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο σαν φυλακή. Έχει πεθάνει πολύς κοσμάκης μέσα εκεί. Αργότερα εμείς το κάναμε στρατόπεδο. Πίσω λοιπόν στην περιγραφή… Δεκαετία του ’80 και στη συγκεκριμένη σκοπιά βρίσκεται ένας στρατιώτης. Φυλάει “γερμανικό” νούμερο 2-4.
Κάποια στιγμή περνά μια κοπέλα μαυροφορεμένη. Ο στρατιώτης της πιάνει συζήτηση γιατί η κοπέλα δείχνει να φοβάται που περνά από εκείνο το σημείο τέτοια ώρα , οπότε προσπαθεί να την καθησυχάσει.
Η κοπέλα τώρα νοιώθει καλύτερα και αρχίζει και συνομιλεί με τον στρατιώτη ο οποίος για να περάσει και η ώρα την πείθει να κάτσει λίγο μαζί του να μιλήσουν. Η ώρα περνά και η κοπέλα αποφασίζει να φύγει. Κανονίζουν να βρίσκονται κατ’ αυτόν τον τρόπο όποτε ο στρατιώτης θα είχε νούμερο εκεί και μέχρι να βγει εξοδούχος να συναντηθούν και έξω. Συναντήθηκαν 3 φορές ακόμα.
Την τελευταία φορά η κοπέλα φεύγοντας ξεχνά την τσάντα της. Ο στρατιώτης την παίρνει και αποφασίζει να την παραδώσει ο ίδιος. Βρίσκει ταυτότητα και διεύθυνση μέσα στην τσάντα της. Πάει την μέρα που είναι εξοδούχος να την παραδώσει στο σπίτι της , όπου συναντά μια κυρία μαυροφορεμένη και ζητά να δει την κοπέλα που γνώρισε. Η γυναίκα του λέει ότι η κόρη της πέθανε πριν 3 μήνες. Ο στρατιώτης γυρνά στο στρατόπεδο και λέει το τι έχει γίνει σε 2 φίλους του οι οποίοι δεν τον πιστεύουν.
Την επόμενη φορά που έχει σκοπιά ο ίδιος σε εκείνο το σημείο που συνάντησε την κοπέλα , αυτοκτονεί. Μέχρι το 1992 είχαν αναφερθεί επίσημα αυτοκτονίες στρατιωτών και στρατιώτες που παρουσίασαν “ψυχικές διαταραχές” και τους έκλεισαν μέσα. Όλοι τους είχαν κοινό σημείο ότι είχαν σκοπιές στο συγκεκριμένο σημείο. Το 1990 αποφασίστηκε από το Υπουργείο Αμύνης να μην ξαναυπάρξει σκοπιά στο συγκεκριμένο σημείο, απαγορεύεται στους πάντες εντός και εκτός στρατοπέδου καθώς και στα περίπολα του στρατοπέδου να πλησιάσουν τον χώρο των παλιών κρατητηρίων.
Έξω από τα κρατητήρια έχει τοποθετηθεί ένας τεράστιος σταυρός και στις πόρτες του κτιρίου άλλοι πιο μικροί σταυροί. Για όποιον δε πιστεύει ας πάει στη βορινή πλευρά έξω από το στρατόπεδο να δει ο ίδιος τον χώρο. Ανεπίσημα, τη δεκαετία του 1980-1990 το Στρατόπεδο αυτό είχε τις περισσότερες αυτοκτονίες στρατιωτών σε όλη την Ελλάδα…
Μπλόκ 15.
Ένας ακόμη “μυστήριος” τόπος. Πρόκειται για το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου, το οποίο άρχισε να λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο του 1943 και σταμάτησε στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1944, όταν οι Γερμανοί άρχισαν να αποσύρονται από τα ελληνικά εδάφη. Πρόκειται για εγκαταστάσεις στρατώνα που είχε ιδρύσει ο Ιωάννης Μεταξάς το 1936 στη θέση «Καραϊσκάκη». Υπολογίζεται ότι από αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης πέρασαν συνολικά πάνω από 21.000 κρατούμενοι, και εκτελέστηκαν συνολικά 1.800…
Το κτίριο, η επιγραφή “Βλέπε – Άκου – Σώπα” (φωτό 1), οι κρίκοι των αλυσίδων και οι τρύπες από τις σφαίρες στους τοίχους, διηγούνται πολλές ιστορίες…
Το σπίτι της Ν. Κρήνης, Θεσσαλονίκη
Βρίσκετε στο τέλος της Αρετσούς (στην Κρήνη) κοντά στην Remvi .Στις πόρτες και στα παράθυρα υπάρχουν εικόνες της Παναγίας,λουλούδια και σκόρδα…Επίσης είναι και κλειδαμπαρωμένο.Θεωρείτε από πολλούς ότι είναι στοιχειωμένο… Αρκετός κόσμος, που το είχε φωτογραφήσει, πρόσεξε μια “μορφή” στις φωτό του…
Ακαδημίας 58Α στην Αθήνα
Εκεί είναι ένα πολύ στενό κτίριο που δείχνει πολύ παλιότερο από τις πολυκατοικίες γύρω του. Εχει μιά βαριά σιδερένια πόρτα και πριν το 1993 πάνω από την πόρτα κρεμόταν ένα μεταλλικό αγαλματίδιο ενός φτερωτού δαίμονα. Αυτό αφαιρέθηκε στην διάρκεια των δικών των σατανιστών, αλλά μέχρι σήμερα υπάρχει η κρεμάστρα απ’όπου κρεμόταν. Γι’αυτό το κτίριο λέγεται ότι γινόταν σατανιστικές τελετές.
ΞΕΝΩΝΑΣ ΟΙΚΟΥ ΤΥΦΛΩΝ (ΚΑΛΛΙΘΕΑ)
Ο Οίκος Τυφλών στεγάστηκε αρχικά στην οικία Λασκαρίδου στην Καλλιθέα. Με δαπάνη των αδελφών Ραφαήλ και Ανανία Αμπέτ, Σύριων εμπόρων και τραπεζιτών της Αιγύπτου, που απέκτησαν την ελληνική υπηκοότητα και ίδρυσαν και στο Κάϊρο την Αμπέτειο Σχολή, αγοράστηκε από την Οικοδομική Εταιρεία το μεγάλο οικόπεδο της οδού Θησέως 210 και χτίστηκε εκεί το Αμπέτειον Μέλαθρον, όπου στεγάζεται από το 1910 ο Οίκος Τυφλών.
Η εξαιρετικά πρωτοποριακή για την εποχή της οργάνωση του Οίκου Τυφλών οφείλεται κατά κύριο λόγο στη διευθύντρια Ειρήνη Λασκαρίδου, η οποία υπηρέτησε σε αυτή τη θέση επί τριάντα χρόνια (1909-1938). Το ίδρυμα παρείχε διαμονή σε παιδιά με προβλήματα οράσεως από όλη την Ελλάδα, μαθήματα της
στοιχειώδους εκπαίδευσης αλλά και υφαντικής, κεραμικής, πλεκτικής και μουσικής. Στόχος αυτών των μαθημάτων ήταν η δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης των παιδιών, όταν θα αποφοιτούσαν από τον Οίκο Τυφλών. Μετά την επίσκεψη της τυφλής και κωφάλαλης παιδαγωγού Helen Keller (1880-1968) το 1946, η προσφερόμενη εκπαίδευση επεκτάθηκε και στους τυφλοκωφάλαλους.
Το 1922 χτίστηκε και ξενώνας για τη φιλοξενία τυφλών παιδιών απέναντι από το κυρίως κτήριο. Πρόκειται για κτίσμα εντυπωσιακών διαστάσεων και αρχιτεκτονικής, σχεδιασμένο από τον Α. Βάλβη, στη συμβολή των οδών Περικλέους και Μεταμορφώσεως. Αργότερα στεγάστηκε εκεί το 4ο Δημοτικό Σχολείο, το οποίο, από το χρώμα του κτιρίου, έμεινε γνωστό ως κόκκινο σχολείο. Σήμερα παραμένει διατηρητέο και ετοιμόρροπο.
Πολλοί είναι οι θρύλοι που έχουν δημιουργηθεί για το συγκεκριμένο κτίριο…Όπως μάθαμε από κατοίκους της περιοχής και από τον περιπτερά που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το κτίριο, αρκετά βράδια ακούγονται κλάματα αλλά πολλές φορές και χαμόγελα παιδιών…Λέγεται ότι είναι τα παιδιά του ξενώνα του οίκου τυφλών όπου φιλοξενούσε τα τυφλά παιδάκια…
Άλλες μαρτυρίες μιλάνε για μορφές παιδιών που στέκονται στα παράθυρα τις βραδυνές ώρες και κοιτούν προς το δρόμο…Κανείς βέβαια δεν γνωρίζει αν αυτά είναι αλήθεια ή ψέμματα οι αστικοί θρύλοι όμως θα παραμένουν πάντα θρύλοι…Και παρεπιπτόντως λίγοι έως ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι δοκιμάζουν να μπούν μέσα στο κτίριο νύχτα…
—————————–
Το αγροτόσπιτο στην Παλλήνη
Στην περιοχή της Παλλήνης έχουν αναφερθεί παράδοξα φαινόμενα, γίνεται λόγος για εμφάνιση νεράιδων και ξωτικών. Μέσα σε χωράφια στην αρχή το 20ου αιώνα ανεγέρθηκε μία δίπατη βίλα. Πολλές προσθήκες έχουν γίνει μεταγενέστερα. Αν κοιτάξουμε το κτίριο από ψηλά βλέπουμε ότι σχηματίζεται σταυρός.
Από τους γείτονες έχουν αναφερθεί πως την νύχτα ακούγονται φωνές και ακανόνιστα φώτα να περνούν από δωμάτιο σε δωμάτιο (εκεί ήταν κέντρο βασανισμών κατά την κατοχή). Δύο άτομα με ψυχικές ικανότητες πλησίασαν το σπίτι αλλά κάτι δεν τους άφηνε να μπούν μέσα, κάτι τους απωθούσε ψυχικά. Την περιοχή της Παλλήνης την θεωρούσαν ως πέρασμα στον Άδη. Είναι μήπως αυτό το σπίτι πύλη σε άλλη διάσταση; Έχουν επίσης αναφερθεί πολλές ανεξήγητες εξαφανίσεις ανθρώπων στην περιοχή.
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ (ΒΟΛΟΣ)
Το 1941 το παραξενο σπίτι στα κατω Λεχωνια του Βολου επιτάχτηκε από τους Γερμανούς και επειδή η τοποθεσία του ήταν πολύ καλή έγινε αρχηγείο της Γκεστάπο. Τα υπόγεια και ημιυπόγεια του σπιτιού έγιναν χώροι φύλαξης αλλά και βασανιστηρίων. Πολλοί άνθρωποι εκει μεσα βασανίστηκαν και βρήκαν βίαιο θάνατο.
Μετά τους Γερμανούς,το σπιτι το αγορασε μια οικογενεια από την Αθηνα.
Κατά την διάρκεια της ανακαίνισης πολλοί εργάτες πάθαιναν συνέχεια ατυχήματα, εκ των οποίων ένας πέθανε και δύο μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.
Αφου τελειωσε η ανακαινιση και η οικογενεια εγκατασταθηκε στο σπιτι σε χρονικό διάστημα 6 μηνών αρχισαν να συμβαινουν τραγικα πραγματα. Τα παιδιά πεθαναν από διαφορες αρρωστιες η γυναικα αυτοκτονησε και ο αντρας πλεον στα χαμενα εγκαταλειψε το σπιτι και γυρισε στην Αθηνα.
Το σπιτι αργοτερα το πηρε ενας κτηματομεσιτης ο οποιος αποφασισε να το κατεδαφισει για να πουλησει το οικοπεδο. Την πρωτη μερα όμως της κατεδαφισης πεθανε ενας εργατης πανω στην μπουλτοζα από ανακοπη καρδιας και ματαιωθηκε η κατεδαφιση.Ανθρωποι που περνάνε έξω από αυτό το σπίτι λένε πως μερικές φορές ακούνε κλάματα και παράξενους ήχους! οι κατοικοι της περιοχης υποστηρίζουν ότι ειναι οι ψυχές των ανθρώπων που έχουν βρει βασανιστικό θάνατο.
Όσοι πήγαν να εξερευνήσουν το σπίτι είχαν περιεργα ατυχήματα όπως τα κινητά τους έκλειναν η τελείωναν οι μπαταρίες από τους φακούς που ειχαν μαζι.Επισης τα ατομα που εχουν μπει μεσα ισχυριζονται ότι οσο δυνατα και να φωναξει καποιος μεσα στο σπιτι η φωνη του δεν ακουγεται εξω από αυτό!
