Μια αύξηση στον μισθό μπορεί να αποδειχθεί γερό «φρένο» στο διαθέσιμο εισόδημα — ακόμη και πριν επηρεαστεί από τον πληθωρισμό. Το «πάγωμα» της φορολογικής κλίμακας και το σταθερό όριο εισοδημάτων για κοινωνικά επιδόματα δημιουργούν μια δύσκολη συνθήκη: η παρακράτηση φόρου αυξάνεται με διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με τον μισθό, ενώ αρκετοί εργαζόμενοι χάνουν επιδόματα επειδή υπερβαίνουν ακόμη και οριακά τα όρια.
Μόνο τα τελευταία δύο χρόνια, ο αριθμός των δικαιούχων επιδομάτων υποχώρησε από 1,35 εκατομμύρια σε 1,1 εκατομμύρια — μια μείωση της τάξης των 250.000 ανθρώπων. Το επίδομα τέκνων έχασε 157.000 δικαιούχους, το επίδομα στέγασης περίπου 80.000 και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα περισσότερους από 43.000.
Μάλιστα, στην ελληνική οικονομία το α’ τρίμηνο του 2025 καταγράφεται πτώση στο ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα κατά 0,8%, ενώ η χώρα βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς την αποταμίευση — μειωμένη κατά 3,6%.
Ωστόσο, με αύξηση 3 %, το εισόδημα ανεβαίνει στα 35.020 €, αλλά:
Ο φόρος αυξάνεται κατά 6 %
Το καθαρό εισόδημα ανέρχεται οριακά στα 1.791 €
Το επίδομα τέκνων εξαφανίζεται λόγω νέου εισοδηματικού ορίου
Το αποτέλεσμα: κερδίζουν 42 € από τον μισθό, όμως χάνουν 672 € από το επίδομα — συνολικά, βγαίνουν με ζημία.
Η εικόνα είναι σαφής: μικρές αυξήσεις στον μισθό αναιρούνται από τη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση και την απώλεια επιδομάτων, αφήνοντας τα νοικοκυριά με λιγότερα χρήματα στην τσέπη.
Οι λύσεις που απαιτούνται:
-αναπροσαρμογή της φορολογικής κλίμακας
-επανεκτίμηση των κριτηρίων για τα εισοδηματικά επιδόματα
Μέχρι τότε, στην πράξη, μια αύξηση μπορεί τελικά να είναι μείωση.
