Για όσους με γνωρίζουν προσωπικά, η είδηση δεν θα αποτελέσει έκπληξη. Από τα πολύ νεανικά μου χρόνια, μέσα από τους προσωπικούς μου προβληματισμούς, τα διαβάσματα μου στην ιστορία και την λογοτεχνία, την αναδίφηση της δράσης ανθρώπων από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, ιδιαίτερα την ακλόνητη προσήλωση τους σε ιδανικά και αξίες, που τους έστελναν από την εξορία μέχρι το εκτελεστικό απόσπασμα, πολύ εύκολα επέλεξα τον ίδιο, ίσως δύσκολο και ανηφορικό, αλλά πολύ όμορφο δρόμο. Που ήταν και έγινε και για μένα, δρόμος τιμής και καθήκοντος. Το δρόμο της Κομμουνιστικής Αριστεράς και της κοινωνικής ανατροπής.

Δεν γνωρίζω ακριβώς το γιατί, αλλά η επιλογή μου υπήρξε η πιο φυσική, η πιο εύκολη απόφαση της ζωής μου. Και ας ήταν οι χειρότερες πολιτικές συνθήκες αυτές που επικρατούσαν την περίοδο αυτή.

Να σημειωθεί, ότι όταν άρχισα να παρακολουθώ την πολιτική ειδησεογραφία με την προμήθεια ραδιοφώνου, ήταν όταν είχε εκλεγεί η Κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, (1η Γυμνασίου).

Ακολούθησαν τα Ιουλιανά και η αποστασία και λίγο μετά η επιβολή της Χούντας της 21ης Απρίλη του 67, (μαθητής πλέον στην σημερινή 1η Λυκείου). Σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν, οι συμβουλές ήταν να μην μπλέξεις, να μην σε πάρει η μπάλα των εύκολων διώξεων, να μην βρεθείς στη μύτη του ενωμοτάρχη ή του χαφιέ.

Παρά όμως τις αρνητικές προϋποθέσεις και άλλες ακόμα που προέρχονταν από το καθεστώς παρανομίας του ΚΚΕ και όλης της Αριστεράς, πολλά από τα παιδιά της ηλικίας μας, αναζητούσαν και επέλεγαν τον δύσκολο δρόμο. Θυμάμαι την χαρακτηριστική αναφορά – παρότρυνση του Καζατζάκη που την διάβαζαν και την σχολίαζαν οι νέοι και οι νέες της εποχής, ότι «άμα είσαι νέος, μπορείς μονάχος σου να σώσεις τον κόσμο! Αν δεν σωθεί ο κόσμος, εσύ θα φταις!!».

Η φυσική συνέχεια λοιπόν ήταν να βρεθώ μέλος και στέλεχος της ΚΝΕ, μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ. Για πολλά χρόνια και από διάφορες θέσεις. Σε μία εποχή ανάπτυξης των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, ισχυρής διεκδίκησης κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά και πολιτικών προτεραιοτήτων για την καπιταλιστική ολοκλήρωση της χώρας, που άρχισαν να την ενστερνίζονται οι πολιτικές παρατάξεις του κέντρου, αλλά και το τμήμα της λεγόμενης ανανεωτικής αριστεράς, στην χώρα μας αλλά και ευρύτερα στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Ο ιδεολογικός συμβιβασμός, η πολιτική και οικονομική στασιμότητα ή και οπισθοδρόμηση του υπαρκτού σοσιαλισμού, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις λαθών στην γενικότερη στρατηγική και τακτική της Αριστεράς.

Αυτού του είδους οι διαφορετικές μας αντιλήψεις, οδήγησαν στην διαγραφή μου το 1985.

Πιστώνω στις ηγεσίες του ΚΚΕ, την σθεναρή τους αντίσταση σε όλη αυτή την περίοδο στον ιδεολογικό και πολιτικό εκφυλισμό, που οδήγησε μεγάλα και ιστορικά κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης σε πλήρη εξαφάνιση ή στην καλύτερη περίπτωση την μετατροπή τους σε όργανα της κυρίαρχης τάξης ή και στην πιο δεξιά εκδοχή της σύγχρονης υποταγμένης σοσιαλδημοκρατίας. Και αποτελεί το σημερινό ΚΚΕ, παράθυρο ελπίδας, τροφοδότης της πιο δημιουργικής για τον άνθρωπο ιδεολογίας, ο φορέας που θα συνενώσει τις δυνάμεις της προόδου, της κοινωνικής αλλαγής, τις δυνάμεις της επανάστασης.

Αποτελεί το ΚΚΕ, στις σημερινές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες τον φορέα διαφύλαξης, συντήρησης, τροφοδοσίας της κομμουνιστικής ιδεολογίας, των ευγενέστερων ιδεών, που γίνονται όπλο των εργαζομένων όπου γης.

Έχουμε διαφορές με το ΚΚΕ; Ναι. Αν ψάξουμε θα βρούμε. Αλλά συμπίπτουμε, και συμπίπτουμε απόλυτα, στην παραπάνω διαπίστωση που τη θεωρούμε καθοριστική για το σήμερα και το αύριο, για την προοδευτική πορεία της χώρας και του λαού της. Καθοριστική για την κατάκτηση και υπεράσπιση κάθε κοινωνικού δικαιώματος, για να σπάσουν οι αλυσίδες της εκμετάλλευσης των αδυνάτων, των νέων, των πολλών. Για να υπάρχει η ελπίδα της νίκης. Για να τρέφεται η ελπίδα για το καλό, για το μέλλον, για το δίκιο.

Συμπίπτουμε ακόμα στην ταπεινότητα, στην σεμνή ταύτιση μας με τους απλούς ανθρώπους, στην αγωνιστική ανιδιοτέλεια, στην προσήλωση στην υπεράσπιση του φτωχού και του αδύνατου.

Για αυτούς τους απλούς λόγους, αποδέχομαι την πολύ τιμητική πρόσκληση και πρόταση του ΚΚΕ. Να δώσω ότι μπορώ με τις φτωχές μου δυνάμεις στην εκλογική επιτυχία του ψηφοδελτίου στην Πάτρα και την Αχαΐα. Μαζί με εξαίρετους, ικανότατους και νεότερους από εμένα συντρόφους, θα δώσουμε τον αγώνα τιμής. Για το καλό και το δίκιο! Για τη δύναμη του λαού. Για την ανθρώπινη ελευθερία, για την προκοπή, για το μέλλον!