Είμαστε οικογενειακώς σε ένα αεροπλάνο με προορισμό το Παρίσι, και θυμάμαι την Εύη Αδάμ και τον Λάμπη Λιβιεράτο στις απέναντι θέσεις, με εμάς να φλεξάρουμε και να τους δίνουμε tips για το τι να κάνουν και ποια παιχνίδια να δοκιμάσουν στην Disneyland.
Τα δύο κορίτσια τους, η Νεφέλη και η πετίτ Δανάη, μας κοίταζαν με τα μάτια ορθάνοιχτα. Τι ομορφιά! Πόσο εικόνα από διαφήμιση, έλεγα μέσα μου. Διηγούμαι την ιστορία στη γυναίκα που έχω απέναντί μου, στο καφέ που καθόμαστε δίπλα στο Καλλιμάρμαρο, ενώ ολόκληρο το μαγαζί τής ρίχνει κρυφές ματιές.
Διαβάζω τις σκέψεις τους: είναι ξένη, είναι ηθοποιός, μοντέλο; Και τα δύο; Πρώτον, η Δανάη Λιβιεράτου γελάει, μου λέει ότι έχει αμυδρές μνήμες από το ταξίδι αυτό, δεύτερον, δεν έχει πάρει είδηση ότι όλοι την κοιτάζουν, τρίτον, γελάει ακόμα περισσότερο όταν επιμένω ότι ήταν τόσο όμορφο μωρό. «Καλά, ως μωρό δεν βλεπόμουν. Η αδελφή μου ήταν όμορφο μωρό, εγώ ήμουν ένα τέρας!», σχεδόν απολογείται και το ψιλοεννοεί. Και κάπως έτσι, της λέω ότι αυτή η δήλωση πρέπει να καταγραφεί ως ηχητικό ντοκουμέντο, εκείνη συνεχίζει να γελάει και ξεκινάμε επισήμως τη συνέντευξη.
GALA: Προχθές κάνατε τη φωτογράφηση για το «Gala». Πώς πήγε; Την έχετε δει;
ΔΑΝΑΗ ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΥ: Οχι, δεν την έχω δει, περιμένω να τη δω στο περιοδικό. Είχα αγχωθεί με όλα!
G.: Το καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει χαρακτηριστικό επάνω σας που θα δικαιολογούσε τα άγχη σας. Φαντάζομαι ότι σας έχουν πει ότι θα μπορούσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το μόντελινγκ.
Δ.Λ.: Διαφωνώ κάθετα! Αρκεί να σας πω ότι, για πολλά χρόνια, δεν αναγνώριζα καν ότι είμαι εμφανίσιμη. Μόνο όταν απέκτησα περισσότερη αυτοπεποίθηση άρχισα να…
G.: Μισό λεπτό, συγγνώμη, τι εννοείτε;
Δ.Λ.: Ναι, πέρασα κι αυτή τη φάση, πιο μικρή. Και όταν άρχισα να μεγαλώνω και να πιστεύω πιο πολύ στον εαυτό μου, το μόνο πράγμα που σκέφτηκα ήταν «τι μπορώ να κάνω με αυτή την εμφάνιση; Ας τη χρησιμοποιήσω ως το τέλειο όπλο για τη μουσική μου καριέρα». Ξέρω ότι ακούγεται -και είναι- πολύ ρηχό, αλλά ωφελεί στη μουσική καριέρα. OΚ, υπάρχουν και γυναίκες που δεν διαθέτουν αυτού του είδους την εμφάνιση, για παράδειγμα η Amy Winehouse, αλλά, συγγνώμη, ήταν η Amy Winehouse! Είχε αυτό το μαλλί, αυτό το στυλ, δηλαδή δημιουργείς πράγματα που μπορούν να σε κάνουν μοναδικό, παρ’ όλα αυτά, η εμφάνιση μετράει, δυστυχώς ή ευτυχώς, στη βιομηχανία της μουσικής. Ετσι, όταν άρχισα να το αναγνωρίζω, είπα ότι θα είναι ένα «συν» να με σπρώξει ως καλλιτέχνιδα.
G.: Η μαμά δεν σας προέτρεψε να ασχοληθείτε με το μόντελινγκ; Μοιάζετε τόσο πολύ κιόλας…
Δ.Λ.: Ποτέ! Η μαμά μου δεν θα μου έλεγε ποτέ να κάνω κάτι που δεν θα ήθελα. Ξέρει πόσο αγαπάω τη μουσική και θέλει κι εκείνη να πετύχω σε αυτό. Επιπλέον, εγώ την έχω ως «μαμά μου» στο σπίτι, είναι η μαμά μου, δεν είναι «η Εύη Αδάμ, το μοντέλο», οπότε το τι έχει κάνει στο μόντελινγκ η ίδια είναι κάτι το οποίο σπάνια συζητιέται πια. Είναι η μαμά μου, με την οποία μοιραζόμαστε τα όνειρά μου για τη μουσική και με συμβουλεύει για να πετύχω στη μουσική. Οσο για το αν μοιάζουμε, οι περισσότεροι λένε το αντίθετο. Λένε ότι είμαι ίδια με τον μπαμπά μου, απλώς έχω τα μάτια της μαμάς.
Η αδελφή μου είναι εκείνη που είναι ίδια με τη μαμά μου, αλλά έχει τα χρώματα του μπαμπά. Ολοι μοιάζουμε, για να το πούμε απλά!
G.: Με την αδελφή σας είστε κοντά;
Δ.Λ.: Πάρα πολύ. Είναι στη Νέα Υόρκη τώρα, αλλά είναι η κολλητή μου. Είναι και η χημεία που έχουμε, αλλά ήταν και η μαμά που μας έμαθε έτσι. Πάντοτε μας έλεγε: «Είστε η μία για την άλλη, εγώ δεν θα είμαι για πάντα δίπλα σας». Και πράγματι, ακόμα και οικογένειες να κάνουμε, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα χαθώ με την αδελφή μου.
G.: Για να ολοκληρώσουμε το κεφάλαιο «προσπαθούμε να σας πείσουμε ότι θα μπορούσατε να ασχοληθείτε και με άλλα πράγματα εκτός μουσικής», φαντάζομαι ότι σας έχουν πει πως αυτό το πρόσωπο θα πρέπει να αποτυπωθεί σε κινηματογραφικό φακό. Θα έλεγαν κάποιοι ότι είστε μια πιο ντελικάτη Αντζελίνα Τζολί.
Δ.Λ.: Αυτό είναι το πιο ωραίο κομπλιμέντο που μπορώ να πάρω ποτέ! Τη θεωρώ την πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο. Για να απαντήσω, όμως, όχι, δεν θα ήθελα να τα μπλέξω, τουλάχιστον όχι τόσο νωρίς. Ο στόχος μου είναι η μουσική.
G.: Είπατε νωρίτερα ότι η μητέρα σας σάς συμβουλεύει. Ποια θεωρείτε ότι είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχει δώσει;
Δ.Λ.: Ποια να πρωτοπώ! Στην καριέρα μου, να προστατεύω τον εαυτό μου. Επειδή είναι κι εκείνη πολύ καλοπροαίρετος άνθρωπος και περιμένουμε και οι άλλοι να είναι έτσι, μου έλεγε πάντοτε να κρατάω δίπλα μου μόνο όσους πραγματικά θέλουν το καλύτερο για μένα, να έχω πειθαρχία στη δουλειά μου και να μην χάνω ποτέ τον στόχο μου.
G.: Από τον μπαμπά ποια συμβουλή ξεχωρίζετε;
Δ.Λ.: Και ο μπαμπάς πιστεύει πάρα πολύ σε αυτό που πάω να κάνω. Μου είχε πει να μην ακούω τι θέλουν να με κάνουν οι άλλοι να γίνω. Να είμαι πάντοτε σίγουρη για το ποια είμαι, να μη συναινέσω ποτέ σε κάτι που δεν είμαι εγώ. Μου είπε, «να μη χαθείς στην ψευδαίσθηση ότι αν σε φτιάξει κάποιος επαγγελματίας θα είναι και πιο επιτυχημένη η εικόνα σου, διότι εκείνοι που έχουν κρατήσει στον χρόνο και έχουν σταθερή πορεία είναι εκείνοι που από την αρχή ήταν πολύ ειλικρινείς με αυτό που είναι».
G.: Συνδεδεμένη είστε με τη μαμά ή με τον μπαμπά περισσότερο;
Δ.Λ.: Πάντοτε ήμουν μαμάκιας. Ηθελα την τρυφερότητα της μαμάς, ίσως επειδή είναι κι εκείνη γυναίκα και σίγουρα επειδή το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έχω περάσει στο σπίτι της μαμάς, οπότε τα βρίσκουμε πολύ μεταξύ μας. Ωστόσο, τα βρίσκουμε και με τους δύο γονείς μου.
G.: Ποια χαρίσματα έχετε πάρει από τον έναν και ποια από τον άλλον;
Δ.Λ.: Από τον μπαμπά έχω πάρει την εργατικότητα. Είναι πάρα πολύ εργατικός άνθρωπος. Μου αρέσει το πόσο αγαπάει τη δουλειά του, που δεν τα παρατάει ποτέ, το πώς έχει ξεπεράσει κάποια εμπόδια, με δυναμικότητα και εργατικότητα. Επειδή τυχαίνει να κάνουμε το ίδιο επάγγελμα, το βλέπω πόσο με εμπνέει και με κάνει να μη θέλω κι εγώ να χάσω ποτέ αυτή την αγάπη, να μη χάσω αυτό το πάθος, να μην ξεχάσω ποτέ γιατί θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό που είναι το χόμπι μου. Ο μπαμπάς μου δεν ξέχασε ποτέ γιατί το αγαπάει. Εχει κουραστεί πολύ, αλλά ποτέ δεν ξέχασε την αγάπη του. Αυτό με εμπνέει.
G.: Από τη μαμά;
Δ.Λ.: Εχω πάρει την καρδιά και την αθωότητα. Οπως εκείνη, έτσι κι εγώ αφήνουμε τους ανθρώπους μέσα μας, τους εμπιστευόμαστε, αγαπάμε πολύ και βαθιά.
G.: Το θεωρείτε προτέρημα;
Δ.Λ.: Είναι σπάνιο, οπότε θεωρείται καλό. Υπάρχει, βέβαια, η περίπτωση να είσαι πολύ αφελής και να σου κάτσει η στραβή.
G.: Σας έχει κάτσει στραβή;
Δ.Λ.: Ναι, πρόσφατα κιόλας.
G.: Σε φιλικό ή σε συναισθηματικό επίπεδο;
Δ.Λ.: Στο δεύτερο. Και σε φιλικό μού έχει τύχει, απλώς εκεί δεν είχε χτιστεί τόσο πολύ η φιλία, ωστόσο πάλι είχα απογοητευτεί.
G.: Είστε μόλις 22 χρόνων, ξεχνιούνται οι πληγές του έρωτα, πόσο μάλλον εκείνες της φιλίας.
Δ.Λ.: Ναι, αλλά είμαι πολύ ψυχοπονιάρα σε αυτά. Είμαι πολύ ευαίσθητη. Αν αποφασίσω να αγαπήσω κάποιον και με απογοητεύσει, με κατέστρεψε. Από την άλλη, χαίρομαι γι’ αυτό το «χάρισμά» μου, διότι δεν το έχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω.
G.: Κι ας πληγώνεστε;
Δ.Λ.: Ναι, κι ας πληγώνομαι. Αφήνω τον εαυτό μου να αισθανθεί.
G.: Σωστά. Αλλωστε, λένε ότι όταν περνάμε δύσκολα συναισθηματικά είναι η εποχή που δημιουργούμε καλύτερα. Σας έχει τύχει;
Δ.Λ.: Ας πούμε ότι το δεύτερο από τα πέντε κομμάτια μου, που μόλις κυκλοφόρησε, λέγεται «My Baby Wants Me Dead». Οπως είναι φανερό, αναφέρεται στον χωρισμό μου. Με την ευκαιρία, να πω ότι το πρώτο κυκλοφόρησε τον Μάρτιο και λέγεται «Old Fashioned Fantasy» και μετά σειρά έχουν τα επόμενα τρία.
G.: Πολύ σκοτεινό τίτλο δώσατε στο τραγούδι του χωρισμού…
Δ.Λ.: Μα, κινούμαι στην dark pop. Η μουσική μου βρίσκεται στο πλαίσιο της ποπ, αλλά μπορεί να έχει μια κινηματογραφική νότα πιο δραματική. Μου αρέσει να γράφω σαν να βρίσκομαι μέσα σε μια ταινία. Δεν μπορώ να γράφω μουσική και στίχους χωρίς να φαντάζομαι κοστούμια, χρώματα, ένα σενάριο.
G.: Πού μπορούμε να σας ακούσουμε;
Δ.Λ.: Αυτά τα πέντε κομμάτια μου είναι τα πρώτα που κυκλοφορώ. Θα με βρείτε ως Danae στο Spotify.
G.: Δώστε μας το βιογραφικό σας όσον αφορά τα της μουσικής.
Δ.Λ.: Τελείωσα το Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και παράλληλα έκανα δέκα χρόνια φωνητική με τη Λόλα Γιαννοπούλου. Αμέσως μετά, έπειτα από μια εξαιρετικά δύσκολη οντισιόν, φοίτησα στο καλύτερο πανεπιστήμιο για ποπ μουσική, στο Μάντσεστερ, όπου σπούδασα μουσική παραγωγή και σύνθεση. Για τα τραγούδια μου συνεργάζομαι με στούντιο στη Νέα Υόρκη, στο Λος Αντζελες και στη Ζυρίχη.
G.: Τελευταία ερώτηση: αν σας ζητήσουν να πείτε με τι ασχολείστε, τι απαντάτε;
Δ.Λ.: Είμαι καλλιτέχνιδα – δεν θα έλεγα τραγουδίστρια-, έχω αφοσιωθεί στο τραγούδι σε όλη μου τη ζωή και τα τελευταία πέντε χρόνια γράφω μουσική. Πάντοτε το όνειρό μου ήταν να είμαι καλλιτέχνιδα, όχι απλώς ερμηνεύτρια.
