Με λαμπρότητα και κατάνυξη τελέσθηκε ο μέγας Πολυαρχιερατικός Εσπερινός της Εορτής του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων, του Αγίου Ανδρέα στον φερώνυμο καθεδρικό ναό της Πάτρας.
Χιλιάδες Χριστιανών προσήλθαν όλο τον μήνα προκειμένου να προσευχηθούν και να προσκυνήσουν την τιμία κάρα του Αποστόλου Ανδρέου, τον Σταυρό του Μαρτυρίου του, αλλά και τον Τάφο του.
Στην ιερά Ακολουθία χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, ο οποίος στο κήρυγμά του, αφού ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Πατρών για την αγάπη, την ολόθυμο στήριξη, αλλά και την πρόσκληση να μετάσχη της λαμπράς πανηγύρεως του Αποστόλου Ανδρέου αναφέρθηκε στους τρεις σημαντικότερους σταθμούς της ζωής του Αποστόλου.
Ο πρώτος σταθμός είναι τα ρείθρα του Ιορδάνου ποταμού, όπου ελκύεται από το κήρυγμα του Ιωάννου του Προδρόμου και εντάσσεται στον κύκλο των στενότερων μαθητών του. Εκεί διδάσκεται ότι η μετάνοια και η θεογνωσία είναι καρποί της ασκήσεως και της ταπεινώσεως. Με προτροπή του Προδρόμου ακολουθεί τον Χριστό. Συγκλονίζεται από την συνάντηση μαζί Του και σπεύδει να μεταδώσει την χαρά του και στον αδελφό του, τον Πέτρο, γενόμενος ο Πρωτόκλητος Μαθητής του Χριστού και ο Νυμφαγωγός του Πρωτοκορυφαίου.
Ο δεύτερος σταθμός είναι η θάλασσα της Τιβεριάδος, η λίμνη Γεννησαρέτ, όπου ο Ανδρέας έζησε, εργάστηκε και δέχθηκε την κλήση να γίνη Απόστολος του Χριστού. Πρώτος αποδέχεται την πρόσκληση, γιατί φλέγεται η καρδιά του από ειλικρινή αγάπη για τον Θεό. Μετά την Πεντηκοστή περιοδεύει και κηρύττει το Ευαγγέλιο σε πολλές περιοχές. Ιδρύει Εκκλησίες, νουθετεί, στηρίζει, προσφέρει την ίαση, χειροτονεί Επισκόπους.
Ο τρίτος σταθμός της ζωής του είναι η θάλασσα των Παλαιών Πατρών, η θάλασσα της Αχαϊκής γης. Εδώ συλλαμβάνεται και οδηγείται στο μαρτύριο. Καταδικάζεται σε σταυρικό θάνατο, τον οποίο αντιμετωπίζει με γενναιότητα, ενθουσιασμό και σταυρικό ήθος. Διδάσκει τους Χριστιανούς, ότι η οδός που οδηγεί στον Θεό είναι ένας καθημερινός σταυρός. Συσταυρώνεται μαζί με τον Χριστό για να συναναστηθεί μαζί Του.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός επεσήμανε, ότι «οφείλουμε να λάβουμε ως μηνύματα από τον πρώτο σταθμό την βεβαιότητα, ότι μόνο μέσα από την θεοποιό ταπείνωση μπορούμε να προετοιμαστούμε για να αποδεχθούμε το μυστήριο της αποκαλύψεως του Θεού. Από την θάλασσα της Τιβεριάδος οφείλουμε να διδαχθούμε ότι η πρόσκληση του Θεού απαιτεί την αποδοχή. Ο Θεός πάντα κρούει την θύρα της καρδιάς μας, αρκεί εμείς με θέρμη να αποδεχθούμε την πρόσκληση.
Από τον τρίτο σταθμό διδασκόμαστε ότι το σταυρικό βίωμα δεν είναι μία στείρα και απαρχαιωμένη ιδεολογία, αλλά ένα βίωμα που ευφραίνει τις καρδιές μας και καλούμαστε να βιώσουμε στη ζωή μας. Αν θέλουμε να είμαστε γνήσια τέκνα του Πρωτοκλήτου μία επιλογή έχουμε! την οδό του Σταυρού, της θυσίας και της κένωσης. Να ασκηθούμε στην συγχώρεση και την αγάπη που ενώνει και στην ταπείνωση που παραδειγματίζει».
Συγχοροστάτησαν οι Μητροπολίτες: πρ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, Ηλείας και Ωλένης κ. Αθανάσιος, Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, Κινσάσας κ. Θεοδόσιος, Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρος ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος και ο οικείος Ποιμενάρχης, Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος.
Τους Αρχιερείς καλωσόρισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.Χρυσόστομος.
Η προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου:
Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος, ἐν οὐρανῷ καί ἐν γῇ ἀγαλλίαμα σήμερον.
«Ἀνδρέας (τό τιμιώτατον Θεῷ καί πρᾶγμα καί ὂνομα), ὁ πιστός καί φρόνιμος τοῦ πατρός τῶν Φώτων οἰκονόμος, ὁ μέγας τοῦ Θεοῦ Λόγου κήρυξ καί δοκιμώτατος ὁμιλητής, ὁ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἁγιώτατος ὑπηρέτης καί θεραπευτής ( κατά τόν Νικήταν τόν Παφλαγόνα), ἐπί τῷ σεπτῷ καί σωτηρίῳ αὐτοῦ μαρτυρίῳ, συνεκάλεσεν ἃπαντας τούς ἀνθρώπους τε καί ἀγγέλους, εἰς ἐπίγειον καί οὐρανίαν χοροστασίαν».
Καί ἡμεῖς τά τέκνα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἑστιάτορος καί Πανηγυριστοῦ, μέ τήν σάλπιγγα τῆς ἀγάπης καί τῆς χαρᾶς, σαλπίζομεν τόν ἑόρτιον καί ἑωθινόν παιᾶνα, σκιρτῶντες γηθοσύνως ὡς ἀρνία καί ἒλαφοι, κατά τήν ρήσιν τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, δι’ ἂλλην περίπτωσιν.
Ἡ φωνή μας ἑόρτιος καί πανευφρόσυνος, ἒγινε πρόσκλησις ἡ ὁποία ἡδέως ἠκούσθη ἀπό ἀδελφούς ἠγαπημένους οἱ ὁποῖοι κατέλιπον, πρός καιρόν, πᾶσαν μέριμναν ἐν ταῖς ἐπαρχίαις αὐτῶν καί ἒσπευσαν, ἳνα συγχαρῶσιν μεθ’ ἡμῶν καί τόν Πρωταπόστολον μετά τῶν τέκνων αὐτοῦ μακαρίσωσιν.
Ὃθεν τήν χάριν τοῦ Παρακλήτου καί τάς θαυμαστάς πρεσβείας τοῦ Πρωτοκλήτου, ἐν χαρμονῇ καρδίας, συγκινήσει βαθυτάτη καί εὐγνωμόνῳ καρδίᾳ ἐπ’ αὐτούς, ἐπικαλούμεθα δι’ ἒτη πλεῖστα ὃσα, ἀγλαόκαρπα καί πνευματικῶς κατηγλαϊσμένα καί ἐν εὐγνωμοσύνῃ ἃπαντας καλωσορίζομεν καί περιποθήτως κατασπαζόμεθα.
vΤόν σήμερον, τόν Ἀρχιερατικόν θρόνον κλεΐζοντα, νεώτατον ἐν τοῖς ἀδελφοῖς, ἂρτι χειροτονηθέντα καί πρό ὀλίγου καιροῦ ἐν τῇ ἱστορικῇ καί ἐνδόξῳ αὐτοῦ ἐπαρχίᾳ, λαμπρῶς κατασταθέντα, ἀεικίνητον καί ἀκοίμητον ὑπηρέτην καί ἐργάτην εἰς τό ἱερόν τοῦ Θεοῦ Γεώργιον, ἐν τε τῆ Ἐκκλησίᾳ τῆς Δημητριάδος, ἀλλά καί εἰς τήν νέαν αὐτοῦ ἐπαρχίαν καί ἱερᾶν ἒπαλξιν, πολλά δέ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὑποσχόμενον, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνόν, ὁ ὁποῖος ἀπόψε παρεκλήθη, ἳνα καί λόγον πνευματικῆς οἰκοδομῆς ἀπευθύνῃ πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας.
Μετά δέ ταῦτα, κατά τά ἱερά πρεσβεῖα τῆς Ἀρχιερωσύνης καί τήν ἐκκλησιαστικήν τάξιν, καλωσορίζομεν καί ἐν ἀγάπῃ, εὐγνωμόνως, προσαγορεύομεν,
vΤόν πολυσέβαστον πᾶσιν ἡμῖν, πολιόν, γεραρόν καί σεβάσμιον Ἱεράρχην, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην πρ. Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιον, τοῦ ὁποίου τήν σεβασμίαν χεῖρα, εὐλαβῶς κατασπαζόμεθα, τόν πολλά κεκοπιακότα καί κοπιάζοντα, ὑπέρ τῆς ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τῆς Ὀρθοδόξου Πατρίδος, εὐχαριστοῦντες διά τόν λόγον αὐτοῦ, τόν τε ἐλεγκτικόν πολλάκις, πάντοτε ὃμως παιδαγωγικόν, τόν εὐκαίρως ἀκαίρως μετά παρρησίας καί ἀγάπης ἐκφερόμενον καί πρός οἰκοδομήν προσφερόμενον λόγον καί εἰς τόν ὁποῖον, σεβάσμιον Ἱεράρχην, ἐκ βαθέων εὐχόμεθα, ἳνα συνεχίσῃ εἰς ἒτη πολλά τήν Ἀρχιερατικήν αὐτοῦ διακονίαν, διδάσκων καί παιδαγωγῶν πνευματικῶς.
vΤόν ποικίλοις χαρίσμασι κεκοσμημένον, λόγιον Ἀρχιερέα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν βαθυνούστατον θεολόγον, τόν ἱεροῖς λόγοις τε καί συγγράμμασι, φωτίζοντα τά τέκνα τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας, τόν κλεΐζοντα τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, θερμουργόν λειτουργόν τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, τόν τήν ἱστορικήν ἱεράν Μητρόπολιν τῆς κατά Ναύπακτον καί Ἃγιον Βλάσιον Ἐκκλησίας, θεοφιλῶς καί θυσιαστικῶς διαποιμαίνοντα, τήν ὁποίαν ἀπό μικράν τοῖς ὁρίοις, πνευματικῶς μεγίστην ἀνέδειξε καί ἓως περάτων τῆς Οἰκουμένης κατέδειξε, τόν πολύτιμον γείτονα καί φίλον γνήσιον καί ἐγκάρδιον.
vΤόν ἠγαπημένον ἀδελφόν, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Σερρῶν καί Νιγρίτης, τόν τοῦ ἠγαπημένου Μαθητοῦ τοῦ Κυρίου, ἐπαξίως, τό ὂνομα φέροντα, τόν τοῦ ἀλήστου μνήμης, Πρωθιεράρχου Χριστοδούλου, πνευματικόν υἱόν ἠγαπημένον, ὁ ὁποῖος μέ τήν ὁλόφωτον παρουσίαν του κλεΐζει τῆς ἱστορικῆς Μακεδονικῆς Μητροπόλεως τῶν Σερρῶν, τόν ἁγιώτατον θρόνον καί ἀγωνίζεται μέ γλῶσσαν πεπαρρησιασμένην καί ἦθος ἀγωνιστοῦ Ὀρθοδόξου Ἱεράρχου διά τε τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ὀρθόδοξον Πατρίδα μας, μετά τοῦ ὁποίου συνυπηρετήσαμεν ἐν τῷ ἐπιτελικῷ Ὀργανισμῷ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πλησίον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, κατά τήν λαμπράν ἐκείνην διά τε τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Πατρίδα περίοδον.
v Τόν τῆς γείτονος Ἠλείας σεπτόν Ποιμενάρχην, τόν τοῦ Μεγάλου πατρός τῆς Ἐκκλησίας Ἀθανασίου ἐπώνυμον, τόν πολλά κοπιάσαντα πλησίον τοῦ σεμνοῦ καί σοφοῦ προκατόχου του κ. Γερμανοῦ καί ἐσχάτως, ἐπαξίως εἰς διάδοχον αὐτοῦ ἀναδειχθέντα, τόν πραΰν καί ἀθόρυβον ἐργάτην τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἠλείας καί Ὡλένης κ. Ἀθανάσιον,
vΤόν ἐκ τῆς νεανικῆς ἡμῶν ἡλικίας, φίλον καί ἀδελφόν ἠγαπημένον, τόν ἐν τῇ γενετείρα ἡμῶν καί ἐρασμίῳ Μητροπόλει Μαντινείας καί Κυνουρίας, συνεργόν εἰς τό ἱερόν τοῦ Κυρίου Γεώργιον, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὂρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεόκλητον, τόν τιμιώτατον συνιεροκήρυκα μου, τόν γλυκύν τοῖς τρόποις καί ἂδολον τῇ καρδίᾳ, τόν συνοδοιπόρον εἰς τούς πνευματικούς ἀγῶνας πλησίον τοῦ Ἁγίου Γέροντός ἡμῶν, ἀλήστου μνήμης Ἀρχιερέως κυροῦ Θεοκλήτου, καί τοῦ νῦν λαμπροῦ καί πολλοῖς χαρίσμασι κεκοσμημένου, Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλεξάνδρου, τοῦ ὁποίου τάς πατρικάς εὐχάς καί εὐλογίας ἐπικαλούμεθα, τόν ἀδελφόν λέγω Θεόκλητον τόν ἀκάματον τῆς Ἐκκλησίας ἐργάτην ὁ ὁποῖος μέ σφρῖγος καί ζέσιν καρδίας ἐργάζεται, ἀγαπῶν τόν Λαόν αὐτοῦ καί ὑπό τοῦ ποιμνίου του μεγάλως ἀγαπώμενον.
v καί τόν Ἱεραποστολικῷ ζήλῳ φλεγόμενον, σεμνόν καί ἐνάρετον Ἀρχιερέα τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου, τόν ἐπί πολλά ἒτη ἐν τῇ Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ τῶν Πατρῶν θεοφιλῶς καί θεαρέστως διακονήσαντα καί νῦν ἐν τῇ Κεντρικῇ Ἀφρικῇ νυχθημερόν ὑπέρ τοῦ εὐαγγελισμοῦ καί τῆς σωτηρίας τῶν ἐκεῖ ἀδελφῶν θυσιαστικῶς ἐργαζόμενον, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κινσάσας κ. Θεοδόσιον,
v Ἀλλά καί τόν τῆς περιακούστου, ἁγιοτόκου καί ἡρωοτόκου Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, νέον Ποιμενάρχην, τόν τῆς νίκης φερώνυμον, τόν Νικηφόρον, δηλαδή, τόν ἀποσταλλέντα παρά Κυρίου εἰς τήν γῆν καί τήν πατρίδα, τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε’, τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος Ἀνανίου τοῦ Λαμπάρδη, εἰς τήν Πατρίδα καί κοιτίδα πολλῶν ἡρώων καί μαρτύρων, εἰς τόν ἃγιον τόπον ὁ ὁποῖος ἐπυροδότησε τήν σπίθαν τῆς Ἐλευθερίας, τόν σεμνόν καί ἐργατικόν, τίμιον ἀδελφόν, προφρόνως κατασπαζόμεθα.
Πάντες ἀδελφοί, τιμιώτατοι καί πεφιλημένοι, ἡ ἡμετέρα ταπεινότης καί ἐλαχιστότης καί ὁ ἐμός συγκυρηναῖος καί ἀδελφός ἠγαπημένος, Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ὁ ἱερός Κλῆρος καί ὁ φιλόθεος καί φιλάγιος Πατραϊκός Λαός, ἐν εὐγνωμοσύνῃ Σᾶς ὑποδεχόμεθα εἰς τήν Ἀποστολικήν καί περιάκουστον πόλιν τῶν Πατρῶν, θεωροῦντες μεγίστην εὐλογίαν καί τιμήν τήν ἐνταῦθα εὐλογητήν παρουσίαν Σας, μετά τῶν τιμίων συνοδειῶν Σας καί τοῦ Κυρίου δεόμεθα, ὑπέρ ὑγιείας Ὑμῶν καί μακροημερεύσεως, πρός δόξαν θεοῦ καί εὒκλειαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐν καιροῖς μάλιστα δυσχειμέροις, ἀλλά καί πρός εὒκλειαν τῆς φιλτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Πατρίδος.
-Ἁγιώτατε καί παμφίλτατε Ἀδελφέ, Μητροπολίτα τῆς Γῆς τῶν ἡρώων Ἐξοδιτῶν καί τῶν Φιλελλήνων, τῆς πυρφόρου καί φωτοφόρου, τοῖς αἳμασι κατηγλαϊσμένης Ἱερᾶς Πόλεως τοῦ Μεσολογγίου καί τῆς Πατρίδος τοῦ Ἐθναποστόλου καί Ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τῆς χώρας παλαιῶν καί νέων Ἁγίων, ὡς τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου Ἐδέσσης, Σεπτέ Ποιμενάρχα Δαμασκηνέ, παρακαλῶ Σε ὃπως, ἐκ τῆς ἀγαπώσης καρδίας Σου καί ὡς ἒχων νωπήν τήν, τῆς Ἀρχιερωσύνης χάριν, ἀπευθύνῃς ὑμῖν, λόγον, τόν προσήκοντα πανηγυρικόν τε, διδακτικόν καί σωτήριον.
