Για έναν ακόμα Οκτώβρη ο εορτασμός των «γενεθλίων» της Πάτρας θα είναι λειψός
Στις 4 Οκτωβρίου η Πάτρα έχει τη σπουδαία τύχη να γιορτάζει τη διπλή της απελευθέρωση:
- για το 1828, όταν γαλλικά στρατεύματα πολιόρκησαν το κάστρο του Ρίου, τρέποντας σε φυγή τους τελευταίους εναπομείναντες Τούρκους και Αιγυπτίους και
- για το 1944, όταν ο ΕΛΑΣ μετά συμμάχων απελευθέρωσε την Πάτρα από τους Γερμανούς κατακτητές. Η σύμπτωση είναι μοναδική και η συγκυρία θα έπρεπε να εορτάζεται πανηγυρικά. Κι όμως αυτά τα διπλά γενέθλια στην πόλη μας αποσιωπούνται, συνειδητά και σκόπιμα, τα τελευταία επτά χρόνια -πάμε σε λίγο για οκτώ!
Την ίδια ώρα, πολλές ελληνικές πόλεις όχι μόνο εορτάζουν την ημέρα που απελευθερώθηκαν από τον τούρκικο ζυγό και προσαρτήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά έχουν καθιερώσει εντυπωσιακές τελετές και εκδηλώσεις για να τιμούν τη μνήμη και την ιστορία. Όπως η εθνική συνείδηση και η κοινή λογική επιβάλλουν.
Τελευταίο αντίστοιχο παράδειγμα είναι η περίπτωση του Αγρινίου, που φέτος καθιέρωσε την 11η Ιουνίου (ημέρα παράδοσης της πόλης στους Έλληνες, το 1821 ) ως εορτή τοπικής και ιστορικής σημασίας και ημέρα αργίας για την πόλη. Κατόπιν σχετικής εισήγησης του Δημάρχου Αγρινίου συζητήθηκε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο και το σώμα ενέκρινε την πρόταση. Η απόφαση απεστάλη στον Υπουργό Εσωτερικών προκειμένου να προωθηθεί η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, ενώ ο δήμαρχος επισκέφτηκε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να την ενημερώσει για τις δράσεις του δήμου για τις επετειακές εκδηλώσεις και να την καλέσει να παραστεί.
Αυτά συμβαίνουν αλλού. Παντού, εκτός από την Πάτρα μας. Γιατί, δυστυχώς, εδώ μας διοικεί μία ιδεοληπτική δημοτική αρχή που θυμάται την Ιστορία επιλεκτικά, να δίνει έμφαση μονομερώς σε ημέρες ιστορικής μνήμης και να αγνοεί τα ιστορικά γεγονότα που θεωρεί ότι δεν έχουν να προσδώσουν απτά οφέλη στην κομματική της κατήχηση. Αλίμονο! Και έτσι η επίκληση στην ιστορική μνήμη γίνεται μονομερώς και με γνώμονα όχι τα γεγονότα αλλά την ιδεολογική ηγεμονία.
Έτσι λοιπόν, για μια ακόμα χρονιά, φέτος, ο επίσημος δήμος θα δει την 4η Οκτωβρίου με τα μυωπικά γυαλιά της ιδεολογίας του δημάρχου, θα «βαπτίσει» πολιτικά τις ιστορικές αλήθειες των προγόνων μας, θα ρίξει τόνους μελάνης σε προπαγάνδα προς όλες τις κατευθύνσεις και θα μας υπενθυμίσει πως εδώ δεν είμαστε μία ακόμα γωνιά ελληνικού εδάφους, αλλά ένα κομματικό προτεκτοράτο. Μια πόλη που χρειάζεται ξανά… «απελευθέρωση».
Δεν λυπάμαι μόνο που για μια δεκαετία η πόλη αλληθωρίζει ιστορικά και που επιτρέψαμε σε ιστορικά μύωπες να ασελγούν επί της πόλης. Κυρίως λυπάμαι για τον εξής λόγο: που τόσες πολλές υγιείς δυνάμεις της Πάτρας (τα σωματεία που τιμούν την ιστορία, οι αναβιωτές, οι φιλίστορες συλλογικότητες, ακόμα και οι σύλλογοι που διαθέτουν χορευτικά τμήματα και πλούσια βεστιάρια εποχής συν τόσοι ιδιώτες που γνωρίζουν ή μελετούν την ιστορία) έχουν τεθεί σε «αργία» όλα αυτά τα χρόνια.
Χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία του εορτασμού των 200 ετών από το 1821 και είναι πράγματι στενάχωρο. Εμείς, στο σπιράλ, δεν το βάζουμε κάτω. Ξέρουμε να αγωνιζόμαστε για την πόλη και να μην λησμονούμε κανέναν από τους απελευθερωτές της. Η πρόταση για έναν εορτασμό εφάμιλλο της ιστορίας της Πάτρας έχει διαμορφωθεί και θα παρουσιαστεί σε πατρινούς και μη όταν οι πολιτικές συνθήκες το επιτρέψουν. Σύντομα. Και με το βλέμμα προς το 2028, τη χρονιά-ορόσημο για την Πάτρα, έτος κατά το οποίο θα συμπληρώσει ακριβώς δύο αιώνες σύγχρονης ιστορίας.
Στον δε απερχόμενο δήμαρχο κάνουμε μια τελευταία έκκληση, εν όψει του φετινού εορτασμού: να τιμήσει τη μέρα της διπλής απελευθέρωσης της Πάτρας μας όπως η τοπική ιστορία επιτάσσει κι όχι όπως το κόμμα τού ζητά. Και μια υπενθύμιση: Αυτός που (επιμένει να) αγνοεί την Ιστορία, δεν έχει ούτε παρόν, ούτε μέλλον!
Πέτρος Ψωμάς
Επικεφαλής «σπιράλ»
