Εγραψε ο καρναβαλιστής Δημήτρης Φάκαλος:
Αντί (καρναβαλικού) απολογισμού….
Μεγαλώνοντας, αυτά που μου ‘μένουν’ κάθε Καρναβάλι είναι διαφορετικού ‘είδους’ πράγματα. Παλιότερα ήταν ο ενθουσιασμός, το ‘καρναβαλο-κους κους’, ο Θησαυρός, οι παθογένειες του Καρναβαλιού μας κτλ.
Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, το Καρναβάλι μου έφερε ‘θύμησες’ και με οδήγησε σε μια βαθειά ενδοσκόπηση.
Ενδοσκόπηση που καταλήγει στο ποιοι και πως μας γαλούχησαν Καρναβαλικά.
Με φόβο να αδικήσω πολλούς θα τολμήσω να αναφέρω την Ντούλη.
“Την Ντούλη του Καρναβαλιού μας”.
Είδα τον Loukis και του είπα: ‘Στην Νίκη (‘μοδίστρα’ μας) ζήτησα τσέπες με φερμουάρ! Γιατί όπως μας έμαθε η μητέρα σου, το Καρναβάλι θέλει …τσέπες!’.
Και δεν μας έμαθε μόνο αυτό….
Αυτό είναι μια “υποδιαστολή” από μια Καρναβαλική εγκυκλοπαίδεια πολλών τόμων!!
Η Ντούλη μας έμαθε το Καρναβαλι! ΤΕΛΟΣ!
Θα αναφέρω τον ‘παππού’ Στάθη
(ξαδελφος του παππού μου),
που μας γαλούχησε Καρναβαλικά περισσότερο στο κομμάτι του ήθους και της ευγένειας,
από οτιδήποτε και οποιονδήποτε άλλο.
Παρήλασα το 1984 με τους ‘ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ’ και ήμουν παρών σε εκείνο το μεγαλοπρεπές Καρναβαλικό ….”ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ”!
Αυτό που κρατάω από εκείνη την στιγμή μέχρι σήμερα, είναι ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΔΙΚΙΟ μας μέσα στο Καρναβάλι.
Όσο και αν – κατα καιρούς – κάποιοι τυχάρπαστοι μικροπολιτικάντηδες καιροσκόποι νομίζουν οτι μπορούν να μας το πάρουν.
Το ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!
Είναι αυτών που κυλάει στο αίμα μας! Όποιοι και αν είμαστε αυτοί. Όποιες καταβολές και background κι αν έχουμε!
Και ο Στάθης μας το έμαθε αυτό, πετώντας στους τοτε “άρχοντες” του Καρναβαλιού μια βαλίτσα πάνω από μια μπουλντόζα, μπροστά από την Δημοτικό Θέατρο!!!
Και ο Στάθης “ΚΕΡΔΙΣΕ”!!
Ο Στάθης κέρδισε, γιατί ο Στάθης ήταν το Καρναβαλι!!!
Και ο Στάθης κερδισε, γιατι ο Σταθης είχε δίκιο!!!!
Και με αφορμή το Party Πληρωμάτων, θα αναφέρω τον Στέφανο.
Ο άνθρωπος, που εισήγαγε στο Καρναβάλι μας πραγματικές καινοτομίες.
Ο ανθρωπος που πήγαινε νύχτα, με ένα καλαθοφόρο να κρεμά γιγάντια πανώ στην είσοδο της πόλης για να καλωσορίζει τους επισκέπτες!
Δίπλα του είδα βήμα βήμα πως μπορείς να οραματιστείς ένα μεγάλο event και αυτό να γίνει!
Με τον Στέφανο συνυπήρξα (βασικά ‘περπατούσα’ πίσω του) όταν συνέλαβε την ιδέα για το “Party Του Κομιτάτου” στην Αχαϊα Clauss.
Και είδα πως μία αποθήκη χωρίς ρεύμα και σκεπή (!) θα μπορούσε να γίνει ο χώρος για τα πρώτα giga parties του Καρναβλιού μας.
‘Δάσκαλος’ μεγάλος, αυτοδίδακτος και σε εποχές χωρις “μέσα” και outsourcing. “Άλλο μυαλό”….
Και πέρα από όλα τα άλλα, “πατρική μορφή” και πρωτίστως “Κυριος”!!!!
Τέλος δεν γίνεται να μην μνημονεύσω την Ρουμπίνη!Και επειδή ότι και να πω θα είναι λίγο, θα πω μόνον πως είμαι ο ΠΙΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ Καρναβαλιστής σε αυτή την πόλη για την μητέρα που είχα.
Και πάντα θα έχω! Ρούμπυ, ξέρεις εσύ…
ΥΓ Όλοι οι ανωτέρω αναφερόμενοι ήταν ιδρυτικά μέλή του Καρναβαλικου Κομιτατου!
Ενός φορέα που γεννήθηκε μεσα απο την ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ! Αυτην την κοινότητα που κάποιοι σήμερα επιδεικτικά αγνοούν!!
Μια κοινότητα και ενας φορεας που “γέννησαν” τις καρέκλες (του Ανεξάρτητου Φορέα) που κάποιοι κάθονται σήμερα, μη σεβόμενοι το παρελθόν!
ΥΓ1 Οι 3 φωτογραφίες είναι από το “χασαπόχαρτο” του Γιωργου Μπογδανόπουλου και του Αντώνη Παπαντωνοπουλου, το οποίο έχει αρχίσει να μετρά επικίνδυνα πολλούς “απόντες”…
Η 4η είναι η αγαπημένη μου φωτογραφία της Ρουμπίνης (με την κα Αθηνά), στο πίσω κάθισμα του MG του Τζώρτζη, σε παρέλαση του Καρναβαλιού όταν ακόμη τα πληρώματα ήταν επ’ αυτοκινήτου!
