240 εργαζόμενοι του Καζίνο Ρίο και 35 εργαζόμενοι του συγγενούς Ξενοδοχειακού συγκροτήματος Πόρτο Ρίο, υποβαλλόμαστε στις συνέπειες κινητοποιήσεων που δεν έχουν αποφασίσει τα δυο επιχειρησιακά σωματεία των εργαζομένων και που δεν συμμετέχουν οι εργαζόμενοι – μέλη μας. Απεργίες χωρίς απεργούς, με εξωθεσμικούς διαδηλωτές που παρεμποδίζουν τους πελάτες και τους εργαζόμενους να εισέλθουν στο χώρο. Με σουβλάκια και άφθονη κατανάλωση αλκοόλ, πολύ αλκοόλ, χθες και σήμερα έξω από το καζίνο, δεκάδες κομματικά στελέχη αυτοεξευτελίζονταν κάθε φορά που έπιαναν τη ντουντούκα για να μιλήσουν, καθώς τραυλίζαν και έχαναν τα λόγια τους. Μέχρι και οι δικοί τους γελούσαν με τα χάλια τους…χειροκροτώντας…
Μετά από 2 χρόνια lock down λόγω πανδημίας και λόγω διοικητικών κυρώσεων, τα δυο συγκροτήματα προσπαθούν να ανακτήσουν τους ρυθμούς λειτουργίας τους, να περιορίσουν τις ζημιές της προηγούμενης περιόδου και να διοχετεύσουν μέρος των εσόδων τους στη μισθοδοσία του προσωπικού. Εις μάτην όμως. Το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και η παράνομη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας έχουν τα δικά τους σχέδια. Πρέπει να αναγορεύσουν σε λαϊκό «ήρωα» τον Βασίλη Βασιλείου. Τον άνθρωπο που παραμονή Πρωτοχρονιάς έστησε ένα σκηνικό βίας μέσα στο καζίνο βρίζοντας χυδαία μια εργαζόμενη μητέρα δυο ανηλίκων τέκνων, τραμπουκίζοντας και χειροδικώντας σε βάρος του επίσης εργαζόμενου συζύγου της. Μπροστά σε εργαζόμενους και πελάτες και υπό την καταγραφή του οπτικοακουστικού κυκλώματος παρακολούθησης του καζίνο.
Και οι 280 εργαζόμενοι του συγκροτήματος Καζίνο-Ξενοδοχείου πρέπει να χάσουν τα μεροκάματα τους για αυτή του τη συμπεριφορά, και την ερχόμενη Δευτέρα να μην πληρωθούν ούτε αυτό το έναντι το «Δευτεριάτικο» που λαμβάνουν το τελευταίο δίμηνο που το καζίνο είναι ανοιχτό. Και αυτό λέγεται «συνδικαλιστική δράση» και υπεράσπιση του συλλογικού συμφέροντος;
Λοιπόν, για να τα βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Ο Βασίλης Βασιλείου ποτέ δεν νοιάστηκε για τα συλλογικά συμφέροντα των εργαζομένων. Ουδέποτε ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση στο χώρο του καζϊνο, παρά μόνο στενή κομματική – ενίοτε και φιλοεργοδοτική. Ποτέ δεν πειθάρχησε σε αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των εργαζομένων. Ποτέ δεν σεβάστηκε τους συναδέλφους του. Μια οξύθυμη φιγούρα «κουτσαβακίστικη», ένας υπερτιμημένος νταής που βρίζει και απειλεί καθέναν και καθεμία που τον στριμώχνει με επιχειρήματα και αντίστροφη κριτική. Θυμίζω στις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους τις παρεκτροπές του στις Γενικές Συνελεύσεις, άλλοτε να χάνει τα λόγια και τον ειρμό του, κι άλλοτε εκτός εαυτού να βρίζει αλόγιστα. Και βεβαίως ποτέ δεν τον ένοιαζε το συλλογικό. Πάντοτε ερχόταν επιδεικτικά στις ΓΣ και μας έλεγε «εγώ αποφασίζω για εμένα και τη γυναίκα μου…για τους φίλους μου». Σε κάθε απόφαση της συντριπτικής πλειοψηφίας φρόντιζε να μας επισημαίνει σε όλους τους τόνους τη δική του απειθαρχία στις συλλογικές μας αποφάσεις. Κάθε προσπάθεια μας να πιέσουμε τον εργοδότη να πληρώσει έστω και με δόσεις τα οφειλόμενα δεδουλευμένα, έβρισκε εμπόδιο το Βασίλη Βασιλείου. Έκανε τη μια κατάσχεση μετά την άλλη, τις οποίες ποτέ δεν ολοκλήρωνε… και έκλεινε το καζίνο, δίδοντας το τέλειο άλλοθι στον εργοδότη να διαφεύγει από τα συμφωνηθέντα. «Κλειστό το καζίνο λόγω κατάσχεσης, μηδέν έσοδα, δεν έχω να πληρώσω», μας έλεγε ο κ. Πηλαδάκης (σ.σ εγώ παρεμπιπτόντως δεν φοβάμαι να αναφέρομαι ονομαστικά στον εργοδότη…). Στην πραγματικότητα λειτουργούσε ως ο τέλειος «λαγός» της εργοδοσίας. Για ποια συνδικαλιστική δράση μας λέει ότι απολύθηκε; Πότε την άσκησε και δεν το καταλάβαμε;
Πάνω από 20 κατασχέσεις και 4 χρόνια επίσχεσης εργασίας έκανε η μειοψηφική ομάδα του Βασίλη Βασιλείου τα τελευταία χρόνια. Αλήθεια τι κατάφεραν μέσα από αυτούς τους «αγώνες»; Θα σας πω εγώ. Καταρχάς τετραπλασίασαν τις οφειλές που είχε η εταιρεία σε καθέναν από όσους συμμετείχαν σε αυτές τις ενέργειες. Ακολούθως περιορίστηκε το ωράριο του καζίνο από 24ωρης σε 10ωρης το πολύ λειτουργίας. Αυτό είχε ως συνέπεια τη μείωση των διαθεσίμων για τη μισθοδοσία εσόδων και τον περιορισμό των ανθρωποωρών εργασίας. Κατά συνέπεια επήλθε και μείωση των αποδοχών του συνόλου του προσωπικού. Κέρδισαν οι εργαζόμενοι από τη δράση του; Όχι.
Επιπροσθέτως, κάθε φορά που κλείναμε μια συμφωνία, ένα διακανονισμό εξόφλησης των οφειλών της εργοδοσίας απέναντι μας (συμπεριλαμβανομένων μέσα στις συμφωνίες μας πάντα και την ομάδα της μειοψηφίας), έμπαινε σφήνα ο Βασιλείου και απειλούσε με κατασχέσεις και κλείσιμο το καζίνο, απαιτώντας να εξοφληθεί η μικρή του ομάδα του προνομιακά σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους. Βέβαια, την εταιρεία τη βόλευε να εξοφλήσει τους λίγους και να αφήσει απλήρωτους τους πολλούς. Δημιουργούσε λοιπόν τεχνηέντως ένα αδιέξοδο, από το οποίο ως δια μαγείας μόνο η εργοδοσία βολευόταν αφού στο τέλος κανέναν δεν πλήρωνε.
Κάθε δε εξυγιαντική προσπάθεια της επιχείρησης, ενώ έβρισκε σύμφωνο το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού, μπλόκαρε στην ομάδα του Βασίλη Βασιλείου. Βλέπετε, ο ίδιος επένδυε στο πρόβλημα. Αν λυνόταν το πρόβλημα τερματιζόταν και η δική του «συνδικαλιστική» ύπαρξη.
Και τώρα πάμε σε περισσότερες αλήθειες. Ήθελε η εργοδοσία να τον διώξει από τη δουλειά; Πολύ αμφιβάλλω. Δεν διώχνεις ποτέ τους «χρήσιμους». Ήταν τέτοια η σοβαρότητα της πράξης του που ο ίδιος προκάλεσε αυτή την εξέλιξη. Τον είδατε μήπως να βγει δημόσια να μιλήσει; Να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Όχι. Κρύβεται πίσω από συνδικαλιστικά ανδρείκελα της παραδιοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πάτρας και ο ίδιος δεν εμφανίζεται να μιλήσει. Πως να εξηγήσει άλλωστε το γεγονός ότι προκάλεσε μόνος την απόλυση του επειδή προπηλάκισε συναδέλφους του; Ο συνδικαλιστής έτσι; Ειδικά αν είσαι αμετανόητος, δύσκολο να πείσεις…
Υ.Γ. Εγώ πάντα θα του ασκώ δημόσια την συνδικαλιστική κριτική μου. Εν αντιθέσει με εκείνον που πάντα έχανε στις Γενικές Συνελεύσεις και κατάφευγε βρώμικα και συκοφαντικά να βάλει τις κομματικές φυλλάδες και site να με λασπώσουν ανυπόγραφα. Στα σκοτάδια…
