Κάθε παιδί στην εφηβεία έχει εναλλαγές στη διάθεση οι οποίες είναι απολύτως φυσιολογικές. Το ζήτημα είναι, πώς τις διαχειριζόμαστε;
Ένα έφηβο παιδί συχνά μπορεί να περνά από τη λύπη στη χαρά και από την απογοήτευση στην αυτοπεποίθηση και την υπερηφάνεια… Η χαρακτηριστική συναισθηματική αστάθεια αυτής της περιόδου είναι γνωστή και μπορεί να επηρεάσει την οικογενειακή συνύπαρξη δημιουργώντας ένα κλίμα δυσφορίας που πολλές φορές είναι δύσκολο να ανατραπεί.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα του έφηβου παιδιού μας;
Κατανοώντας τα «πάνω- κάτω» των παιδιών
Η εφηβεία είναι ο δρόμος προς την ενηλικίωση. Σε αυτό το στάδιο της ζωής, η σταθερότητα και η ηρεμία μάλλον απουσιάζουν λόγω αλλαγών σε σωματικό, ψυχολογικό και ορμονικό επίπεδο.
Οι έφηβοι προσπαθούν να βρουν τη δική τους ταυτότητα εξερευνώντας νέους τρόπους να συσχετιστούν με τους άλλους και να βιώσουν τον κόσμο γύρω τους. Σαν αποτέλεσμα, αν και μπορεί να υπάρξει ο ενθουσιασμός και η χαρά, με την ίδια ένταση μπορούν να υπάρξουν και τα αντίθετα συναισθήματα.
Τέτοιες ξαφνικές εναλλαγές της διάθεσης μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση και δυσφορία όχι μόνο στους εφήβους αλλά και σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Οι γονείς γίνονται μάρτυρες των εναλλαγών αυτών, τις οποίες συχνά χαρακτηρίζουν παράλογες. Ωστόσο, αντί για χαρακτηρισμούς, είναι μάλλον πιο ωφέλιμο να μπούμε στα παπούτσια του έφηβου παιδιού μας και να προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε και κατ’ επέκταση να του συμπαρασταθούμε.
Πώς να αντιμετωπίσετε τις εναλλαγές στη διάθεση του παιδιού στην εφηβεία
Μην ξεχνάτε ότι η εφηβεία δεν διαρκεί για πάντα
Οι απότομες αλλαγές είναι απολύτως, όπως είπαμε, φυσιολογικές στην εφηβεία. Αλλαγές στο σώμα, τη σκέψη και το κοινωνικό περιβάλλον, πώς να μην προκαλέσουν και συναισθηματικές αλλαγές;
Επομένως, ως γονείς το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τις αγκαλιάσουμε και να μην ξεχνάμε πως η εφηβεία δεν διαρκεί για πάντα. Η συναισθηματική σταθερότητα τείνει να έρχεται με την ωριμότητα και για να φτάσει το παιδί ως εκεί απαιτείται χρόνος.
Ακούστε ενεργά και υποστηρίξτε το παιδί
Οι έντονες αντιδράσεις σας μπροστά στις έντονες «δράσεις» του παιδιού μάλλον επιδεινώνουν την κατάσταση. Είναι κατανοητό να απογοητεύεστε, να κουράζεστε, να προβληματίζεστε, ακόμα και να θυμώνετε. Ωστόσο, αν καταφύγετε για παράδειγμα σε φωνές, δεν θα ωφελήσει. Μάλλον θα πυροδοτήσει συγκρούσεις και ξεσπάσματα.
Χρειάζεται λοιπόν κατανόηση και ενσυναίσθηση. Προσφέρετε έναν ασφαλή χώρο για διάλογο στο παιδί ώστε να μπορεί να μιλήσει για αυτά που νιώθει και σκέφτεται. Μαζί, μπορείτε να βάλετε κάτω καταστάσεις που το προβληματίζουν και να αναζητήσετε λύσεις.
Προσφέρετε «εργαλεία» συναισθηματικής ρύθμισης
Βοηθήστε το παιδί να βρει υγιείς τρόπους να διοχετεύει τα συναισθήματά του και να εφαρμόζει πρακτικές αυτοφροντίδας. Η απλή ερώτηση «τι χρειάζεσαι αυτή τη στιγμή για να νιώσεις καλύτερα» μπορεί να το βοηθήσει για αρχή να σκεφτεί τις επιλογές που το χαλαρώνουν, όπως για παράδειγμα το να ακούσει μουσική ή να περπατήσει.
Βάλτε όρια και σεβαστείτε τις ανάγκες του παιδιού
Ο καθορισμός ορίων είναι πάντοτε απαραίτητος. Είναι σημαντικό να υπάρχουν σαφείς κανόνες σχετικά με τη συμπεριφορά στο σπίτι προκειμένου να είναι ευχαριστημένα όλα τα μέλη της οικογένειας. Το παιδί δεν μπορεί να κάνει ή να λέει ό,τι θέλει, όπως ούτε βέβαια εσείς. Επομένως, τα όρια είναι σημαντικά και πρέπει να είναι σταθερά αλλά βέβαια να μην απουσιάζει εντελώς η ευελιξία.
Σεβαστείτε το χρόνο και τις ανάγκες του εφήβου, αφήστε μια τυχόν έντονη συναισθηματική στιγμή να κοπάσει, σεβαστείτε την ιδιωτικότητά του.
Έτσι, με αγάπη και υπομονή και αυτό το στάδιο να είστε βέβαιοι, θα περάσει…
