Εγκλήματα που συγκλόνισαν: Ο στραγγαλιστής «δράκος» με το Autobianchi

Στις αρχές τις δεκαετίας του 1980, η δράση ενός «δράκου» είχε σκορπίσει τον φόβο και τον τρόμο στις γυναίκες της Αθήνας. Πολύ δε περισσότερο όταν η μανιασμένη για σεξουαλική ικανοποίηση ανάγκη του γινόταν με βίαιο τρόπο, το πέρασμα ενός σχοινιού γύρω από τον λαιμό του άτυχου θύματος και το σφίξιμό του μέχρι να προκαλέσει την αναισθησία ή και τον θάνατο. Η δράση του διήρκεσε δύο χρόνια (1981-1983), αν και υπάρχουν υπόνοιες και για παλαιότερες υποθέσεις για τις οποίες όμως δεν έγιναν καταγγελίες.
*

Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο στην υπόθεση ήταν ότι ο δράστης ήταν άνθρωπος υπεράνω υποψίας, ένας τυπικός καλός οικογενειάρχης που φρόντιζε τη σύζυγο και το μικρό παιδί του, κρύβοντας επιμελώς τη σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα του. Όταν το 1983 αποκαλύφθηκε ότι ο 37χρονος τότε Σπύρος Μπέσκος ήταν ο «δράκος της παραλιακής», όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ιδίως ο κοινωνικός του περίγυρος που είχε να πει τα καλύτερα λόγια για τον φυσιοθεραπευτή από την Κυπαρισσία, ο οποίος ήταν υπόδειγμα καλού πολίτη και άριστου επαγγελματία, ιδιαίτερα με τις γυναίκες ασθενείς του στο δικό του φυσιοθεραπευτήριο στον Νέο Κόσμο. Όμως πίσω από αυτή τη βιτρίνα κρυβόταν μία πολύ αρρωστημένη προσωπικότητα. Η πρώτη φορά που έπεσε στην αντίληψη της Αστυνομίας ήταν το 1981. Στις 21 Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς, ο Μπέσκος βρέθηκε με το δικό του μπλε Autobianchi στη Γλυφάδα, στην περιοχή των «Δειλινών», όπου και συνάντησε την 19χρονη τότε Χρυσάνθη Μπατζίκα. Αφού συμφώνησαν για τα χρήματα που θα πλήρωνε ο Μπέσκος για την ερωτική συνεύρεση, πήγαν σε παρακείμενο παρκάκι. Εκεί ο Μπέσκος έβγαλε από το αυτοκίνητο ένα σχοινί και το πέρασε γύρω από τον λαιμό της κοπέλας. Εκείνη αντιστάθηκε και άρχισε να φωνάζει για βοήθεια. Ο Μπέσκος για να την κάνει να σταματήσει σφήνωσε στο στόμα της ένα κουκουνάρι. Αφού τη βίασε την άφησε στο σημείο, με την κοπέλα να είναι πλέον νεκρή από ασφυξία. Το πτώμα της βρέθηκε την άλλη μέρα από έναν κηπουρό, και η Αστυνομία θεώρησε ότι επρόκειτο για ένα μεμονωμένο περιστατικό.
*

Οι υποψίες ότι βρίσκονται μπροστά σε κάτι πιο μεγάλο άρχισαν να διαμορφώνονται μέσα στους επόμενους μήνες, όταν άρχισαν να πυκνώνουν οι αναφορές για έναν άγριο βιαστή, ο οποίος τριγυρνούσε αρχικά στα Νότια Προάστια και αργότερα και στα Βόρεια, και παραμόνευε να συναντήσει μοναχικές γυναίκες ή ιερόδουλες, τις οποίες στη συνέχεια οδηγούσε σε απόμερα σημεία για να χορτάσει τη νοσηρή ερωτική του δίψα. Πάντα με την ίδια μέθοδο, χρησιμοποιώντας το σχοινί που είχε στο αυτοκίνητο και προκαλώντας αίσθημα ασφυξίας στο θύμα, το οποίο στη συνέχεια, έχοντας χάσει τις αισθήσεις του, το βίαζε. Η δράση του έγινε σταδιακά γνωστή σε όλη την Αττική, με αποτέλεσμα να αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο των γυναικών και την Αστυνομία να έχει κινήσει γη και ουρανό για να τον συλλάβει. Με δεκάδες μπλόκα και διαρκείς εξόδους σε διάφορα σημεία, ιδίως στις περιοχές όπου είχε επικεντρώσει τη δράση του, οι άνδρες της τότε Χωροφυλακής, έστηναν καρτέρι μήπως και καταφέρουν να τον συλλάβουν. Όμως ο Μπέσκος ήταν αρκετά προσεκτικός και διέφευγε πάντα χωρίς να γίνει αντιληπτός.
*

Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο σοβαρά όταν στις 27 Ιουνίου του 1983 προστέθηκε ένας ακόμα φόνος στη λίστα του «στραγγαλιστή δράκου». Εκείνο το βράδυ ο Μπέσκος βρισκόταν στην περιοχή του Καλαμακίου, όταν, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, η 20χρονη Χαρίκλεια Κολιοπούλου τού έκανε οτοστόπ -κάτι που αμφισβητήθηκε από τους άνδρες της Αστυνομίας, οι οποίοι θεώρησαν ότι την παρέσυρε ο ίδιος με τη βία στο αυτοκίνητό του. Θα την οδηγήσει σε ένα απόμερο σκοτεινό σημείο και πάλι θα προσπαθήσει να φέρει το θύμα του σε κατάσταση αναισθησίας ώστε να προχωρήσει στον βιασμό. Η κοπέλα αντιστάθηκε και γι’ αυτό τον λόγο τής έκλεισε το στόμα με το σουτιέν και μετά τη βίασε. Η Κολιοπούλου έχασε τη ζωή της από ασφυξία και ο Μπέσκος πέταξε το πτώμα της σε μία αλάνα.
*
Η Αστυνομία εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό θεωρώντας πλέον ζήτημα τιμής τη σύλληψη του ψυχοπαθούς δράκου. Και αυτό δεν άργησε να γίνει, σε μία καλοστημένη επιχείρηση, στην οποία αυτή τη φορά ο Μπέσκος δεν είχε την τύχη με το μέρος του και έπεσε στην παγίδα των Αρχών. Τη νύχτα της 7ης Οκτωβρίου, σε ένα από τα μπλόκα των Βορείων Προαστείων, στο Καστρί, συμμετείχε και μία πολύ όμορφη αστυνομικός. Ο Μπέσκος τη συνάντησε κι εκείνη, υπακούοντας στο σχέδιο που είχαν εκπονήσει, του χαμογέλασε και του έδειξε πως ήταν πρόθυμη για κάτι παραπάνω. Ο Μπέσκος δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό, όμως σύντομα διαπίστωσε ότι έπεσε στην παγίδα που του είχαν στήσει οι αστυνομικοί με αυτοκίνητα με συμβατικές πινακίδες. Παρ’ όλα αυτά, προσπάθησε να διαφύγει, ενώ έφερε και αντίσταση κατά τη σύλληψη, όμως τελικά οδηγήθηκε στην Ασφάλεια όπου και ανακρίθηκε για πολλές ώρες, χωρίς να «σπάσει».
*

Όλα τελείωσαν όταν η Ασφάλεια τον έφερε αντιμέτωπο με ένα από τα θύματά του, το οποίο είχε καταφέρει να γλιτώσει από τον θάνατο, όχι όμως από την κακοποίηση και τον βιασμό. Ο Μπέσκος τελικά παραδέχεται ότι είναι ο «δράκος με το Autobianchi» που είχε σκορπίσει τον τρόμο στην Αθήνα και οδηγείται στις φυλακές. Σιγά-σιγά τα στόματα ανοίγουν και επιβεβαιώνεται ότι στη διετή –τουλάχιστον– δράση του είχε πάνω από δέκα βιασμούς και κακοποιήσεις γυναικών, όλες με την ίδια αρρωστημένη μέθοδο. Οι περιγραφές των θυμάτων ήταν συγκλονιστικές, καθώς μιλούσαν για έναν άνθρωπο ψυχρό και δίχως το παραμικρό συναίσθημα, που μόνη του έγνοια ήταν πώς να χορτάσει την ακόρεστη σεξουαλική του επιθυμία σε συνδυασμό με μία νεκροφιλία που εκφραζόταν με τις απόπειρες πνιγμού των άτυχων γυναικών που βρίσκονταν στον δρόμο του. Μία από αυτές τις γυναίκες μάλιστα είχε μείνει και έγκυος μετά τη συνεύρεση με τον Μπέσκο και αναγκάστηκε να οδηγηθεί σε διακοπή της κύησης.
*
Η δίκη του Σπύρου Μπέσκου έγινε τον Φεβρουάριο του 1985 και προκάλεσε τεράστια αίσθηση στα ΜΜΕ της εποχής, καθώς προσπαθούσαν να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν ένας τόσο φιλήσυχος άνθρωπος να μετατρέπεται σε ένα «τέρας» που σκοτώνει και βιάζει με τόσο αποτρόπαιο τρόπο. Οι αναλύσεις ψυχολόγων και πάσης φύσεως ειδικών έδιναν κι έπαιρναν για τη διπολικότητα του Μπέσκου και τα βαθύτερα κίνητρα των πράξεών του, όμως αυτό που επέτεινε τη γενικευμένη αναστάτωση της λαϊκής κοινής γνώμης ήταν οι φρικιαστικές περιγραφές των θυμάτων στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ο ίδιος ο Μπέσκος στη δίκη κράτησε σκληρή στάση, λέγοντας μονίμως: «Δεν έχω να πω τίποτα». Η οικογένειά του αλλά και ο στενός κοινωνικός του περίγυρος αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι αυτός ήταν ο διαβόητος «δράκος της Παραλιακής».
*
Τελικά καταδικάστηκε δις εις θάνατον για τις δύο δολοφονίες και σε 340 χρόνια φυλάκιση, καθώς δεν του αναγνωρίστηκε κάποια ψυχική νόσος ως ελαφρυντικό. Αφού πέρασε από τις Φυλακές της Πάτρας και της Κέρκυρας, βρέθηκε στον Κορυδαλλό. Η συμπεριφορά του ήταν άψογη από κάθε πλευρά, ενώ λειτούργησε και φυσιοθεραπευτήριο μέσα στη φυλακή για συνδρομή στους συγκρατούμενούς του. Η ήσυχη συμπεριφορά του θα τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης από την Πολιτεία, χαρίζοντάς του το δικαίωμα να παίρνει άδειες από το 1999. Μάλιστα ήταν και ο πρώτος Έλληνας κρατούμενος στα χρονικά που, ενώ ήταν φυλακισμένος, άνοιξε τη δική του επιχείρηση (το φυσιοθεραπευτήριο), το οποίο λειτουργούσε όντας τρόφιμος των φυλακών. Τελικά, στις 2 Αυγούστου του 2008, βγήκε από τη φυλακή, έχοντας μετανιώσει για τις πράξεις του και ζητώντας συγγνώμη από τα θύματά του.