Περίπου 200 ηθοποιοί είχαν κάνει δοκιμαστικό για τον ρόλο του Φρέντι Μάιλς και όλοι τον είχαν αποδώσει όπως ακριβώς τον περιέγραφε η Πατρίσια Χάισμιθ στο μυθιστόρημά της «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ»: ως έναν φωνακλά και αντιπαθητικό Αμερικανό.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η Ελιοτ «Κόκο» Πολίνα Σάμνερ γεννήθηκε το 1990 στην Πίσα της Ιταλίας -ένας λόγος παραπάνω για να νιώθει ένα μείγμα οικειότητας και νοσταλγίας στα μέρη όπου γυρίστηκε το «Ρίπλεϊ»-, και μεγάλωσε στην οικογενειακή κατοικία, μία έπαυλη του 16ου αιώνα κοντά στο Στόουνχετζ της Μεγάλης Βρετανίας. Στα πέντε της έλαβε δώρο μια κιθάρα – κίνηση ματ του frontman των Police που ήθελε από νωρίς να μπολιάσει τα τέκνα του με την αγάπη του για τη μουσική.
Στην περίπτωση της Κόκο το πέτυχε. Στα 15 της και ενώ ακόμα χρησιμοποιούσε για τον εαυτό της τη θηλυκή αντωνυμία -ή τουλάχιστον όλοι οι υπόλοιποι τη χρησιμοποιούσαν όταν αναφέρονταν στο όνομά της-, η Σάμνερ έστησε την πρώτη της μπάντα που τη βάφτισε I Blame Coco και της έδωσε ηλεκτρονική ροκ ταυτότητα. Το ντεμπούτο άλμπουμ της «The Constant» κυκλοφόρησε το 2010, έβγαλε τέσσερα singles και σύστησε στους μουσικόφιλους την άγρια κόρη του Sting που μπορούσε να τραγουδάει, να παίζει κιθάρα και μπάσο και να αλωνίζει τη σκηνή τινάζοντας τις μπούκλες της – σχεδόν ταυτόχρονα.
Οχι, δεν είναι σαφές πότε ακριβώς το ανδρόγυνο στυλ μπήκε οριστικά στην γκαρνταρόμπα της και εξοστράκισε όλα τα φορέματα που της είχε αγοράσει η Τρούντι, ούτε πότε η Κόκο μεταμορφώθηκε σε άφυλο Ελιοτ. Δεν έγινε ποτέ κάποια επίσημη έξοδος από τη λεγόμενη ντουλάπα, ίσως γιατί στο μυαλό του Σάμνερ δεν υπήρχε ποτέ ντουλάπα. «Δεν έκανα ποτέ coming out. Δεν χρειάστηκε. Οι γονείς μου το ήξεραν.
Οι φίλοι μου κι εγώ πάντα το γνωρίζαμε», είναι η δική του εξήγηση. Στην πραγματικότητα βέβαια αυτό που γνώριζαν οι οικείοι του ήταν ο σεξουαλικός προσανατολισμός του. Η Κόκο ήταν πάντα gay. Το ότι τελικά αποφάσισε να ακολουθήσει το άφυλο μονοπάτι ήταν προφανώς η ιδανική λύση στο πρόβλημα που ταλάνιζε το μυαλό του παιδιόθεν. Ή όπως το θέτει το ίδιο το Σάμνερ: «Δεν πιστεύω στους προσδιορισμούς των φύλων. Νομίζω ότι πάντα προσπαθούσα να καταλάβω τι είμαι. Θεωρώ όμως ότι κανείς δεν θα έπρεπε να νιώθει καταπιεσμένος από ταμπέλες».
Ανεξαρτήτως του οικογενειακού ονόματος και του γένους αντωνυμιών που προτιμά να χρησιμοποιεί, το Ελιοτ Σάμνερ αξίζει αναφοράς και ως χαρισματικό και ταλαντούχο άτομο: είτε ως μουσικός -το 2013 έκανε επίσημη έναρξη της σόλο καριέρας του με μία πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή του «Creep» των Radiohead-, είτε ως DJ -από το 2016 στον ελεύθερο χρόνο του παίζει house μουσικές από club σε club με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Vaal-, είτε ως ηθοποιός, ιδιότητα στην οποία θα σταθούμε λίγο παραπάνω.
Ως Κόκο Σάμνερ είχε κάνει περάσματα από δυο-τρεις ταινίες, μία εκ των οποίων ήταν το «Για πάντα φίλες» του 2001 όπου συμμετείχε και η μαμά Τρούντι. Την επίσημη βουτιά στην κολυμπήθρα της υποκριτικής, πάντως, την έκανε το 2019 στην ταινία «The Gentlemen» του Γκάι Ρίτσι με τον ρόλο της Λόρα, μιας προβληματικής ναρκομανούς που πέρασε και δεν ακούμπησε σε κάνα δυο σκηνές.
Για το Ελιοτ ήταν τιμή του και καμάρι του ο ακριβώς επόμενος ρόλος, αυτός του ψυχρού δολοφόνου που υποδύθηκε στο «No Time to Die» το 2021 – παρότι δεν είχε να πει ούτε μισή ατάκα, είχε σπαταλήσει πολλές εργατοώρες με έναν δάσκαλο πολεμικών τεχνών για να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του αιμοδιψούς κινηματογραφικού χαρακτήρα του. «Δεν υπάρχει στον πλανήτη μεγαλύτερο σπασικλάκι από μένα με τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ. Το ότι κατάφερα να παίξω σε κάποια από αυτές ήταν σαν την πραγματοποίηση του μεγαλύτερου ονείρου μου», θα ανέφερε το Σάμνερ αργότερα.
Και μετά το «Ρίπλεϊ», τι; Το νέο ανερχόμενο αστέρι έχει ήδη στα σκαριά έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στη σουηδική σειρά θρίλερ «Cry City» -που είναι ακόμα στο στάδιο της προπαραγωγής-, ωστόσο ξεκαθαρίζει ότι στο βάθος παραμένει μουσικός και ότι η υποκριτική είναι κάτι σαν το χόμπι του. «Αυτό που μου αρέσει στην υποκριτική είναι ότι για ένα διάστημα δεν είσαι ο άρχοντας του βασιλείου σου», εξηγεί.
Και το δικό του βασίλειο, αν αναρωτιέται κανείς, είναι το δάσος δίπλα στο πατρικό του, το μέρος στο οποίο του αρέσει να απομονώνεται όταν δεν έχει γυρίσματα, ηχογραφήσεις ή DJ sets. «Πέρα και πάνω απ’ όλα είμαι παιδί της φύσης», λέει. Και όχι μόνο του Sting και της Τρούντι Στάιλερ.
