Ο Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον, 6ος Βαρόνος γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1788 στο Λονδίνο και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια.
Το 1809 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Επισκέφθηκε την Πάτρα, την Πρέβεζα, τη Νικόπολη, την Άρτα, τα Γιάννενα κι έφθασε ως το Τεπελένι, όπου τον φιλοξένησε ο Αλή Πασάς.
Ο Βύρων, γοητεύθηκε από τις ελληνικές φυσικές ομορφιές και τα αρχαία ερείπια. Στο Σούνιο εμπνεύσθηκε το ποίημα «Νησιά της Ελλάδας» στο οποίο υμνεί την ομορφιά, ψιθυρίζει τον μύθο, αλλά και συλλογάται πάνω στο μέλλον αυτής της γης.
Τα νησιά της Ελλάδας! τα νησιά της Ελλάδας!
Όπου η φλογερή Σαπφώ αγάπησε και τραγούδησε
όπου μεγάλωσαν οι τέχνες του πολέμου και της ειρήνης,
όπου η Δήλος αναδύθηκε και ο Φοίβος ξεπετάχτηκε!
Το αιώνιο καλοκαίρι τα χρυσώνει ακόμα,
αλλά όλα τ’ άλλα, εκτός από τον ήλιο τους, έχουν δύσει.
Στη μονογραφία του ‘’Ο πόλεμος του Βύρωνα’’ ο ΡόντρικΜπίτον σκιαγράφησε το προφίλ του φιλέλληνα ποιητή.«Το βιβλίο μου ξεκινά με το πρώτο ταξίδι του Βύρωνα στην Ελλάδα το 1809-11, όταν έκανε μεγάλη περιοδεία και ζούσε κάμποσο καιρό στην Αθήνα, στη σημερινή Πλατεία Λυσικράτους, στην Πλάκα. Τότε ήταν που αγανάκτησε με την αρπακτικότητα του Λόρδου Ελγιν στην Ακρόπολη και έμαθε τα πρώτα προ-επαναστατικά συνθήματα που κυκλοφορούσαν. Όμως, να είμαστε ειλικρινείς, εκείνη την εποχή της ζωής του δεν έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια για τις ελπίδες των υπόδουλων Ρωμιών. Έπρεπε να μεσολαβήσουν πάρα πολλά πράγματα ώσπου να γίνει ο Βύρωνας ο “φιλέλληνας” που θα δοξαζόταν αργότερα».
Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, ο Βύρων, με το ποίημά του «Προφητεία του Δάντη» είχε καταδικάσει τα τυραννικά καθεστώτα. Το 1823 έγινε μέλος του «Φιλελληνικού Κομιτάτου», ενός συλλόγου από άγγλους φιλελευθέρους και φιλέλληνες, που είχαν σκοπό να ενισχύσουν τους έλληνες επαναστάτες. «Αποφάσισα να πάω στην Ελλάδα. Είναι το μοναδικό μέρος, όπου δοκίμασα πραγματική ευχαρίστηση. Αν είμαι ποιητής το χρωστώ στον αέρα της Ελλάδας».
Στις 3 Αυγούστου 1823 έφθασε στο Αργοστόλι. Οι Έλληνες τότε ήταν διχασμένοι κι αυτό πίκραινε τον ευαίσθητο και φλογερό ποιητή. Στις 5 Ιανουαρίου 1824 έφθασε στο Μεσολόγγι, όπου οι αγωνιζόμενοι Έλληνες τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. Εκεί συνεργάσθηκε με άλλους ξένους εθελοντές και με δικά του έξοδα οργάνωσε το στρατό και φρόντισε για την οχύρωση του Μεσολογγίου. Στις 25 Ιανουαρίου η κυβέρνηση τον αναγνώρισε αρχιστράτηγο. Οι κόποι του, όμως, για την οργάνωση του στρατού και για τη συμφιλίωση των οπλαρχηγών, καθώς και το κακό κλίμα, υπέσκαψαν την υγεία του.
Τα χαράματα της 19ης Απριλίου 1824, Δευτέρα του Πάσχα, άφησε την τελευταία του πνοή στο Μεσολόγγι, σε ηλικία 36 χρονών. Τα τελευταία του λόγια του ήταν για την Ελλάδα: «Της έδωσα τον καιρό, την υγεία μου, την περιουσία μου, και τώρα της δίνω τη ζωή μου. Τι μπορούσα να κάνω περισσότερο;»
Ήτανειρωνιστής, βέβαια,
‘’Η ζωή είναι πολύ σύντομη για σκάκι.’’
σκεπτικιστής
‘’Η ανάμνηση της ευτυχίας δεν είναι πια ευτυχία.
Η ανάμνηση της θλίψης είναι ακόμα θλίψη.’’
πολύ μοντέρνος εν ολίγοις.Και διέθετε ακόμη ένα χάρισμα: μπορούσε να διαμορφώσει και να μεταμορφώσει όχι μόνο τους πλασματικούς ήρωες των ποιημάτων του, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του μέσα στη ζωή του.
<<Τελευταία και πιο “πλασματική” (όπως και αποτελεσματική) απ’ όλες τις μεταμορφώσεις αυτές είναι η στροφή του από την ποίηση στην πράξη και από την αριστοκρατική ζωή του με την ερωμένη του στην Ιταλία, στους “Καημούς της Λιμνοθάλασσας” και τις φιλοδοξίες του για την Ελλάδα με τις οποίες θα πεθάνει», έγραψε ο συγγραφέας ο ΡόντρικΜπίτον.
Η Παράσταση
Για να δημιουργηθεί, εκ του μηδενός, ένα έργο τέχνης είτε πίνακας είναι αυτός, είτε μουσικό έργο, είτε κινηματογραφική ταινία, είτε θεατρικό έργο είναι απαραίτητο να προηγηθεί μια βασανιστική, οπωσδήποτε σύνθετη, εξαντλητικά περίπλοκη και μακρόσυρτη διαδικασία. Σ’ αυτή τη διαδικασία στήνουν τρικούβερτο γλέντι οι γνώσεις των δημιουργών, η κρίση, οι επιλογές, οι αποφάσεις τους, η ικανότητά τους να καταγράφουν με ακρίβεια και με ευαισθησία τα ερεθίσματα που λαμβάνουν, η αίσθηση του ωραίου, του περιττού και του αξιόλογου, που διαθέτουν.Όλος αυτόςο κύκλος κλείνει με τις αποσκευές των δημιουργών, τις ιδέες, τις απόψεις, τις οποίες κουβαλάνε, για τον πολιτισμό, για την οικονομία, για την πολιτική αλλά ακόμα και για τη ζωή και ταπάθη του ανθρώπου πάνω σ’ αυτόν τον πληγωμένο πλανήτη. Ένα νέο έργο τέχνης είναι μια καινούργια ζωή, πρέπει να γίνει η σύλληψη, η κυοφορία, ο τοκετόςμε τους αναγκαίους και τους απαραίτητους πόνους.
Κάθε έργο τέχνης, δεν είναι μόνο ‘’αφήγηση μιας ιστορίας’’ είναι ένας τόπος, μέσα στον οποίο ανασαίνει ο δημιουργός, αλλά μπορεί να ‘’διαβιώσει’’ για όσο διαρκεί, και ο θεατής, άρα είναι και ένας χρόνος, εν κατακλείδι είναι ένας καινούργιος κόσμος. Μέσα σ’ αυτόν τον χωροχρόνο του έργου πρέπει να αποτυπωθούν όλα όσα κάνουν τον δημιουργό να πονά, να παιδεύεται, να βασανίζεται να ελπίζει.
Πρόκειται για ένα ολοκαίνουργο θεατρικό έργο, όπως σημειώνουν οι συντελεστές του, σε κείμενα, στίχους και σκηνοθεσία Τηλέμαχου Τσαρδάκα και σε πρωτότυπη μουσική σύνθεση Διονύση Μπάστα. Τρεις επαγγελματίες ηθοποιοί και ένα μικρό φωνητικό σύνολο τραγουδιστών παρουσιάζουν στο κοινό το συγκλονιστικό βίο του ποιητή, το φάντασμα του οποίου επιστρέφει εκεί που άφησε την τελευταία του πνοή, στη Δυτική Ελλάδα, 200 χρόνια μετά την έναρξη της επανάστασηςμιλάει για τη ζωή, την προσφορά και το θάνατο του ρομαντικού ποιητή, εθνικού ευεργέτη και φιλέλληνα ήρωα της επανάστασης George Byron Gordon. Στην παράστασηLordByron: Ποιήματα στη λάσπη, είχαμε έναν μεγάλο αγώνα, μια ωραία προσπάθεια που μόλις άρχισε, όσο περνάει ο καιρός και όσο δουλεύεται τόσο θα αποκτά πιο ολοκληρωμένη μορφή σε όλα τα επίπεδα. Να σημειώσουμε την φωτεινή παρουσία της Ηλέκτρα Σαρρή στην παράσταση. Εξ άλλου όπως του άρεσε να παίζει μαζί μας, ο ποιητής έγραφε.
‘’Η γνώση δεν είναι ευτυχία ούτε η επιστήμη
αλλά μια ανταλλαγή της άγνοιας για κάτι
που είναι ένα άλλο είδος άγνοιας.’’
