Σε αντίθεση με τον σφιχτό εργασιακό ρυθμό που επικρατεί σε πολλές χώρες, ορισμένα κράτη έχουν ήδη θεσμοθετήσει μια καθημερινότητα που βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Από γενναιόδωρες γονικές άδειες έως ευέλικτα ωράρια, αυτά τα παραδείγματα δημιουργούν μια κουλτούρα εμπιστοσύνης και σεβασμού.
Η Νέα Ζηλανδία ξεχωρίζει για την πολιτική της στην οικογενειακή φροντίδα, προσφέροντας στους γονείς άδεια με αποδοχές άνω των πέντε μηνών, ήδη από την προγεννητική περίοδο. Το KiwiSaver, ένα εθελοντικό σχήμα αποταμίευσης, επιτρέπει στους εργαζόμενους να επενδύουν με ευελιξία για το μέλλον τους.
Στην Ολλανδία, η ισορροπία ζωής–εργασίας είναι κανόνας. Οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν σταθερό κατώτατο μισθό πάνω από 1.990 ευρώ, 20 ημέρες άδειας, 7 επίσημες αργίες και καθεστώς ευέλικτου ωραρίου.
Η Φινλανδία από το 1996 προσφέρει δικαίωμα για ευελιξία στο 50% του εβδομαδιαίου ωραρίου, ενώ από το 2020 ορίζει ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία στο πώς σχεδιάζεται η εργάσιμη εβδομάδα. Το 92% των φινλανδικών επιχειρήσεων το εφαρμόζει ήδη.
Γερμανία, Ελβετία, Λουξεμβούργο: Η πρόνοια στην πράξη
Η Γερμανία μειώνει τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας στις 34,7 ώρες κατά μέσο όρο και επιτρέπει τη μεταφορά της κανονικής άδειας για έως και τρία χρόνια. Με μέσο μισθό 4.250 ευρώ, η χώρα επιβεβαιώνει τη φήμη της ως εργασιακά ώριμη κοινωνία.
Στο Λουξεμβούργο, οι εργαζόμενοι δικαιούνται 26 ημέρες άδειας, bonus, κουπόνια σίτισης και εταιρικά αυτοκίνητα. Στην Ελβετία, οι άδειες φτάνουν τις 25 ημέρες και περιλαμβάνουν πρόσθετες παροχές όπως κινητό τηλέφωνο και κάλυψη εξόδων. Στη Σουηδία, η άδεια μπορεί να συσσωρευτεί για έως και πέντε χρόνια, επιτρέποντας πραγματική ευελιξία.
Όπως σημειώνουν επαγγελματίες της ελληνικής αγοράς, η ποιότητα της εργασίας δεν εξαρτάται μόνο από τον μισθό, αλλά από τη δομή της καθημερινότητας. Οι χώρες που δίνουν χρόνο, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο είναι εκείνες που τελικά διακρίνονται για την παραγωγικότητα, την καινοτομία και τη συνοχή τους. Η Ελλάδα καλείται να δει τις καλές πρακτικές όχι ως ανταγωνισμό, αλλά ως προοπτική. Για να κρατήσει τους νέους της, τα εργασιακά προνόμια δεν είναι απλώς θετική πρόβλεψη – είναι πολιτική επιλογή και αναγκαίος μονόδρομος.
