Δέκα ημέρες μετά την καταστροφική πυρκαγιά και οι κάτοικοι της Βορειοανατολικής Αττικής μετρούν ακόμα πληγές. Με ό,τι δύναμη ψυχής τους έχει απομείνει, παίρνουν τη ζωή και πάλι στα χέρια τους
Όπως ο κύριος Βασίλης στο Πάτημα Χαλανδρίου, ο οποίος δεν άφησε μέρα να πάει χαμένη. Η φωτιά έκαψε ολοσχερώς την επιχείρηση και το σπίτι του γιου του, όμως εκείνος ξεκίνησε την επόμενη ακριβώς μέρα να τα χτίζει ξανά.
“Ένα εκατομμύριο να είχα στη τσέπη και με ρώταγες αν θα έπιανε φωτιά όχι θα σου έλεγα… Έχω δώσει ήδη 10.000 για να τελειώσει θέλει άλλα 50, θα μου δώσουν 5.000 6000 και εντάξει ευχαριστημένος;” είπε.
Δεν μπορεί να δεχθεί την ζημιά που υπέστη, αφού το μαγαζί του ήταν πάνω στη λεωφόρο Αναπαύσεως, μέσα στον αστικό ιστό
“Κάηκαν τα πάντα, τα μηχανήματα της εταιρείας, τα κομπιούτερ, τα πάντα – Συνεχίζετε να δουλεύετε τώρα εσείς; Ε ναι και τι να κάνω, να σταματήσω γίνεται να σταματήσω;”, τονίζει ακόμη.
Ο κύριος Βαγγέλης Ηλίας σκαλίζει μια προτομή κάτω από μια ομπρέλα στον αύλειο χώρο του εργαστηρίου γλυπτικής που διατηρεί στο Χαλάνδρι. Είναι ο μόνος χώρος της επιχείρησης που έμεινε άθικτος από την πύρινη λαίλαπα.
Όπως αναφέρει, “η προτομή που φτιάχνω είναι της Ευγενίας Ανδρεαδάκη, ήταν να τοποθετηθεί αυτές τις μέρες την έκαψε η φωτιά, έγινε χίλια κομμάτια…”
Οι κόποι χρόνων χάθηκαν σε μια στιγμή, όμως ο Βαγγέλης είναι διατεθειμένος να ξαναφτιάξει το αγαπημένο του εργαστήριο από την αρχή.
“Η ζημιά είναι πολύ μεγάλη ολοκληρωτική, ξεκινάμε από την αρχή” λέει στην κάμερα του ΑΝΤ1.
Η καταστροφή σε πολλά σπίτια στο Πάτημα Χαλανδρίου είναι ολοκληρωτική, όπως το σπίτι αυτό το οποίο έχει κριθεί κατεδαφιστέο από την Πολιτική Προστασία.
Τον δικό τους Γολγοθά περιγράφουν στην κάμερα του ΑΝΤ1 η Πρένα και ο Τζον, οι οποίοι άφησαν την Αλβανία για ένα καλύτερο αύριο. Το σπίτι που νοίκιαζαν επί χρόνια στην οδό Κνωσού στο Χαλάνδρι, κάηκε ολοσχερώς
Όπως περιγράφει, “15 χρόνια είναι σαν σπίτι μας – για 10 μέρες ίσως φύγουμε αλλά θα ξανάρθουμε δεν θέλουμε να φύγουμε”.
Κοινό αίτημα όλων των πληγέντων είναι να δοθούν άμεσα οι κρατικές αποζημιώσεις ως μια αφετηρία για να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
