Συμμορία ανηλίκων μαζί με κάποιους 18άρηδες… στην Πλατεία Αγίας Σοφίας. «Αβατο» θεωρούν τα νέα παιδιά την Πλατεία τις νυχτερινές ώρες αφού η συγκεκριμένη ομάδα, σύμφωνα με καταγγελίες που έγιναν, αναζητά μέχρι και την παραμικρή «μηδαμινή» αφορμή για να επιτεθεί. Ο Πατρινός Θεόδωρος Κ. μίλησε και μετέφερε μαρτυρίες παιδιών που δεν πλησιάζουν καν την πλατεία για τους παραπάνω λόγους. Η «συμμορία» κάθεται στο πάνω μέρος, κοντά στην εκκλησία και θεωρεί «κτήμα» της τον χώρο. Οποιος νεαρός τους κινήσει την περιέργεια, δέχεται «λεκτική επίθεση» με σκοπό να αντιδράσει και στη συνέχεια να «δράσουν»! Μετά τα Ψηλαλώνια και την Πλ. Ελευθερίας φαίνεται πως και η Αγίας Σοφίας έχει πλέον την δική της συμμορία ανηλίκων. Οσο για την Αστυνομία; Σίγουρα έχει δεχθεί καταγγελίες αλλά… δεν έχει δράσει! Στο μεταξύ ολοένα και περισσότερες είναι οι υποθέσεις ανήλικης παραβατικότητας με τους ειδικούς να επισημαίνουν πως έχει μειωθεί και ο μέσος όρος της ηλικίας των παιδιών που έχουν παραβατική συμπεριφορά, κάτι που προκαλεί ανησυχία, αποδίδοντας το φαινόμενο σε μεγάλο βαθμό στον νέο τρόπο ζωής, στον εγκλεισμό της πανδημίας, την κακή χρήση του διαδικτύου και την ενδοοικογενειακή βία την οποία βιώνουν τα παιδιά.
Η Πατρινή νομικός (απόφοιτη Προτύπου Λυκείου) Πάρη Ζαγούρα, πρόεδρος του Συνδέσμου Επιμελητών Δικαστηρίων Ανηλίκων Ελλάδας θεωρεί ότι η παραβατικότητα των ανηλίκων είναι μέρος της συνολικής παραβατικότητας σε μια κοινωνία και δεν πρέπει να την ξεχωρίζουμε από την συνολική παραβατικότητα και αυτή των ενηλίκων.
Όπως επισημαίνει, η συνδρομή από εξειδικευμένους επαγγελματίες, οι οποίοι πρέπει να είναι οργανικά ενταγμένοι στη σχολική ζωή και κοινότητα είναι σημαντική. Η ενεργοποίηση των συλλογικοτήτων (δασκάλων, γονέων, μαθητών) μέσα και σε συνεργατικές δράσεις που αναπτύσσονται στο πλαίσιο της τοπικής κοινωνίας είναι εξίσου σημαντική. Σημασία όμως έχει και το πώς σχεδιάζονται και γίνονται τα πράγματα. Συχνά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διαδικασίες δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων, όπου παιδιά και οικογένειες αντιμετωπίζονται μέσα από στερεότυπα και δεν τους δίνεται μια πραγματική ευκαιρία ούτε η έγκαιρη, κατάλληλη και αλληλέγγυα στήριξη να λειτουργήσουν μέσα στη σχολική κοινότητα. Οι πρόθυμοι και ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί δεν αρκούν. Ούτε φθάνουν οι περιστασιακές θετικές πρωτοβουλίες. Χρειάζονται μηχανισμοί αυξημένης μέριμνας σε όλα τα επίπεδα και σε βάθος χρόνου»!
