«Δεν χορταίναμε, όσο κι αν τρώγαμε, γιατί καίγαμε αμέσως όλες τις θερμίδες της απληστίας μας. Οι τράπεζες γίναν οι μικροί μας θεοί…»: Οι παραπάνω φράσεις, προέρχονται από το επικαιροποιημένο κείμενο του «Εκτός Ύλης», του συγκλονιστικού θεατρικού μονολόγου του βραβευμένου συγγραφέα Κώστα Λεϊμονή, με ιδανικό ερμηνευτή τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, ο οποίος οκτώ χρόνια μετά την πρεμιέρα του και την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε, σε Ελλάδα και εξωτερικό, επανέρχεται, ανανεωμένος, από τις 8 Νοεμβρίου, στο θέατρο «Αυλαία» στη Θεσσαλονίκη για να περιοδεύσει στη συνέχεια ανά την Ελλάδα.
H βαθιά ανθρώπινη, σπαρακτική σχεδόν, επί σκηνής εξομολόγηση ενός πολιτικού, που σε μια κρίση συνείδησης παραιτείται από τα αξιώματά του, καταγγέλλοντας τα θανάσιμα αμαρτήματα της πολιτικής σκηνής, είναι αδύνατο να αφήσει κάποιον ασυγκίνητο. Κι αυτό γιατί όλα όσα εξομολογείται – καταγγέλλει σκιαγραφούν το σκοτεινό πέπλο που σκεπάζει τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία οδηγώντας τη στην οικονομική, αξιακή και ανθρωπιστική παρακμή. Κι είναι αυτή ακριβώς η σκληρή αλήθεια του βαθιά αυτού πολιτικού, φιλοσοφικού και επαναστατικού συνάμα κειμένου που το καθιστά τόσο άμεσο και επιδραστικό, μια γροθιά στο στομάχι και ταυτόχρονα μια ανάσα ανακούφισης για το «φτάνει πια» που επιτέλους ήρθε.
Ήταν Μάρτιος του 2015 όταν η σκηνοθέτις της παράστασης Κωνσταντίνα Νικολαΐδη διάβασε στο blog του δικηγόρου και συγγραφέα Κώστα Λεϊμονή το διήγημά του «Εκτός Ύλης». Εντυπωσιασμένη και βαθιά συγκινημένη τού ζήτησε να το μεταφέρουν στο θεατρικό σανίδι. Η πρεμιέρα έγινε στο Θέατρο Αλκμήνη, η υποδοχή του κοινού ήταν εξαιρετικά θερμή και η παράσταση συνέχισε τη διαδρομή της σε άλλες πόλεις της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού, όπως οι Βρυξέλλες και η Στουτγάρδη, για να παρουσιαστεί, τον Μάρτιο του 2018, και στη Βουλή των Ελλήνων με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Το δε αποτύπωμα της παράστασης ήταν τόσο έντονο που κάποιες από τις ατάκες της έγιναν viral και τα βίντεο με τα αποσμάσματά της στο YouTube ανάρπαστα.
«Το έργο αυτό είναι ένας ζωντανός οργανισμός, επειδή έχει να κάνει με την παθογένεια του ελληνικού κράτους, ενέχει μία διαχρονικότητα. Τώρα που ανεβαίνει ξανά, νιώθω μία μεγάλη ευθύνη και λόγω της προηγηθείσας μεγάλης επιτυχίας του, απόγειο της οποίας ήταν όταν ακούστηκε στο φυσικό του χώρο, τη Βουλή των Ελλήνων, την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου το 2018 αλλά και λόγω του ότι αποσπάσματα του έργου αναπαράγονται από εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο και κυρίως από νέες και νέους» δηλώνει στο protothema.gr o συγγραφέας του έργου Κώστας Λεϊμονής για να επισημάνει αμέσως μετά: «Είναι ένα έργο το οποίο λόγω θέματος θεωρείται βαθιά πολιτικό αλλά μπορεί να παίζεται ανεξαρτήτως του ποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. Δεν είναι σε καμία περίπτωση κομματικό, καθώς θίγονται σε αυτό σοβαρά ζητήματα, που απασχολούν τους πολίτες αυτής της χώρας από τη σύστασή της.»
Αναφερόμενος στον ήρωα της ιστορία ο Κώστας Λεϊμονής σημειώνει: «Στο «Εκτός Ύλης» βλέπουμε έναν αντιήρωα (διεφθαρμένο υπουργό) να απογυμνώνεται από τον εγωισμό του. Αντιμετωπίζουμε μια αλήθεια, όπως την περιμένουμε χρόνια από τους διαχειριστές της εξουσίας, την οποία δεν θα δούμε ποτέ. Συνήθως, όσοι βουλευτές παραιτούνται είτε πηγαίνουν σε κάποιο άλλο κόμμα, είτε περιμένουν να καταλαγιάσει ο θόρυβος και ξαναβάζουν υποψηφιότητα. Η πολιτική έχει γίνει κληρονομιά και επάγγελμα αντιπαροχής πλέον. Το έργο έρχεται να ταρακουνήσει μυαλό, καρδιά και ψυχή μέσα από τη θεατρική μυσταγωγία και πλειάδα συντελεστών. Θέλουμε όλοι να πιστεύουμε ότι οι θεατές θα δουν μία ανανεωμένη παράσταση, με αναθεωρημένο και επικαιροποιημένοκείμενο, που θα θυμούνται για πολλά χρόνια.»
Όσο για τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση που τον υποδύεται μάς αποκαλύπτει πως τον επέλεξαν από κοινού με τη σκηνοθέτιδα ενώ εξομολογείται: «Τώρα, πλέον, είμαι βέβαιος ότι δε θα μπορούσα να φανταστώ σε αυτόν τον ρόλο άλλο ηθοποιό. Είναι μαγικός και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Αλλά ο κόσμος που τον βρίσκει στον δρόμο και, συνεπαρμένος από την ερμηνεία του στη Βουλή, τού λέει κακώς παραιτήθηκες».
Και για να πάρουμε μια γεύση από την επικαιροποιημένη παράσταση η οποία επανέρχεται με τον τίτλο «Εκτός Ύλης – Reloaded» ο συγγραφέας μοιράζεται μαζί μας ένα καινούργιο, χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Δεν χορταίναμε, όσο κι αν τρώγαμε, γιατί καίγαμε αμέσως όλες τις θερμίδες της απληστίας μας. Οι τράπεζες γίναν οι μικροί μας θεοί. Τρέχαμε να εγκαινιάσουμε μετρό χωρίς βαγόνια, τρέχαμε να κατεβάσουμε εικαστικούς πίνακες χωρίς ίχνος συνείδησης ότι δεν υπάρχει πια ιερά εξέταση, τρέχαμε να επιβληθούμε σε βιτρίνες κοσμηματοπωλείων για να δείξουμε τον ανδρισμό μας, τρέχαμε να πετάξουμε καθυστερημένους επιβάτες στη θάλασσα, τρέχαμε να επιτεθούμε θανάσιμα σε οπαδούς αντίπαλης ομάδας, τρέχαμε να επικαλεστούμε ότι θα χυθεί άπλετο φως σε μια χώρα που χύνεται άπλετο αίμα, αίμα μιας σιωπηλής επανάστασης που ζητά να γίνει πράξη, που ζητά δικαίωση από μια Βουλή, που το μόνο πράγμα για το οποίο είναι περήφανη είναι η ασυλία της.»
