«Ειλικρινά, συγκινήθηκα. Συγκινήθηκα με αυτό το παιδί που είδα στη σκηνή να τραγουδάει αυτά που τραγουδάει. Συγκινήθηκα με όλον αυτόν τον κόσμο», τόνισε ο Γιάννης Αγγελάκας.
Σε συνέντευξή του στο olafaq.gr, είπε ακόμη ότι «θα στο πω όπως ακριβώς μου ήρθε εκείνη τη στιγμή. Θυμήθηκα εμάς [σ.σ: εννοεί τις «Τρύπες»] και τι γινόταν στις συναυλίες μας τότε, στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Γιατί, μην νομίζεις, όσο λίγο ακούγεται ο ΛΕΞ σήμερα, άλλο τόσο λίγο ακουγόμασταν και εμείς τότε. Και το έχτισε όλο αυτό από μόνος του. Υπογειακά και ωραία».
Η υπογειακή φύση της μουσικής του ΛΕΞ ταιριάζει, ούτως ή άλλως, στον (συντοπίτη του) Αγγελάκα, ο οποίος συνεχίζει να του πλέκει το εγκώμιο:
«Χάθηκα, βλέποντας τις εικόνες αυτές, αλλά χάθηκα με ωραίο τρόπο. Άνοιξε η καρδιά μου ρε συ βλέποντας όλον αυτόν τον κόσμο συγκεντρωμένο εκεί γι’ αυτό το παιδί», για να καταλήξει: «δεν ξέρω, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά τελικά ίσως κάτι κινείται, κάτι γίνεται ξανά ρε αδελφέ σε αυτή την χώρα. Ίσως να μην είμαστε τελικά τόσο κοιμισμένοι».
