Οι ρεπόρτερ της εφημερίδας «ΚΑΙΡΟΙ» μεταδίδουν εντυπώσεις από μια Αθήνα που γιορτάζει μια από τις πιο αγαπημένες στιγμές του χρόνου…
«Η Καθαρά Δευτέρα ανέτειλε χθες, ως πάντοτε, μελαγχολική και δύσθυμος. Η ατμόσφαιρα διατηρούσε ακόμη την υγρασία του καιρού της νυκτός. Εις τα ρείθρα των λιθόστρωτων οι σωροί των κομφετί παρασυρθέντες υπό των ρυακίων της βροχής της νυκτός είχον φράξει τας οπάς των υπονόμων. Από των μεγάλων ξενοδοχείων της πλατείας Συντάγματος, από των κονταριών της εξέδρας και των εξωστών της οδού Σταδίου κυματίζουν ακόμη πλεξίδες των μικρών κομψών χαρτίνων ταινιών.
Ο ήλιος που ανέτειλε βραδύς, εύρεν ακόμη εις τας οδούς πρωινά βάκχια, ομίλους οργιάζοντας την τελευταία αποκριάτικη διασκέδαση Εχόρευαν, πηδούσαν, τραγουδούσαν, άνδρες, γυναίκες, παιδιά.
Εις τας συνοικίας πλανώνται ακόμη αι τελευταίαι προσωπίδες. Από χαμηλάς τινάς κατοικίας εκφεύγουν βραχνά άσματα και ακούεται βραχνή και εξησθενημένη η φωνή της νοικοκυράς…
***
Πολύ πρωί ανοίγουν φαιδρότατα τα αρτοπωλεία και παντοπωλεία. Αι λαγάναι, ο περίεργος άρτος της Καθαράς Δευτέρας, μόλις βγήκαν από τον φούρνο και ευρίσκωνται συσσωρευμέναι επί του ευρέως σανιδώματος, αναδίδουσαι νέφη θερμών ατμών.
Αι θύραι των παντοπωλείων είνε όλαι διακοσμημέναι με μύρτα, άλλαι με κλάδους κυπαρίσσων, κατά την ιδιόρρυθμον πάντοτε καλαισθησίαν των παντοπωλών.
Μικρά βυτία του ταραμά, των ελαιών και του χαλβά, δοχεία πήλινα και λεκάναι των ορεκτικών, δεσμίδες κρεμμυδιών, πράσων, σκόρδων και καρδάμου, όλα ομορφαίνουν τας εισόδους των παντοπωλείων.
Αργά περί την μεσημβρίαν αρχίζει το προσκύνημα εις τας εξοχάς και τους αγρούς. Οικογένειαι με πλήρεις καλάθους, από τους οποίους κρέμονται εν είδει θυσσάνων, τα φύλλα των προϊόντων των λαχανόκηπων, εξέρχονται εύθυμοι της πόλεως μεταβαίνουσαι εις την εξοχήν, διά να εορτάσουν την είσοδον της Πεντηκοστής. Ωραία συνήθεια αυτή να γιορτάζεται η Καθαρά Δευτέρα εις τας εξοχάς.
***
Υπό τους Στύλους του Ολυμπίου Διός εστήθησαν οι περισσότεροι χοροί καθώς και εις την πλατείαν του Θησείου. Αλλά και εις τους λόφους ακόμη του Αστεροσκοπείου εχόρευον, εις τον λόφον του μνημείου του Φιλοπάππου επίσης.
Ο ήλιος, που και που εμειδία και εδίδετο ούτω καιρός να διακρίνη τις, υπό πλέον άπλετον φως, την ομορφιάν της Ακροπόλεως.
***
Αργά το απόγευμα οι κώδωνες των εκκλησιών ανήγγελον τον εσπερινόν, η δε θεοσέβεια των μορφών των παπάδων, σπευδόντων εις τους ναούς, εδείκνυε οριστικώς ότι εισήλθομεν εις την προσευχήν και την νηστείαν.
Την 9ην της νυκτός ησυχία και γαλήνη εβασίλευε καθ΄όλην την πόλιν».
