Παρασκευή 26 Νοεμβρίου. Αθήνα. Λίγο μετά τις 11 το βράδυ. Ιερά Οδός. Τα αυτοκίνητα φτάνουν νωχελικά στην είσοδο του NOX, ενός ανανεωμένου χώρου ψυχαγωγίας με αισθητική σύγχρονου κοσμοπολίτικου κλαμπ. Οι παρκαδόροι εσπευσμένα μετακινούν τα οχήματα των πελατών, ενώ οι υπάλληλοι του νυχτερινού κέντρου με μάσκες και γάντια σκανάρουν τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και τσεκάρουν τις ταυτότητες των καλοντυμένων πελατών. Είναι μια ξεχωριστή βραδιά. O Αντώνης Ρέμος επιστρέφει στη σκηνή μετά από δύο χρόνια, με μια φαντασμαγορική πρεμιέρα. Στους χαλαρούς βελούδινους καναπέδες το διαλεχτό κοινό απολαμβάνει τα τραγούδια του δημοφιλούς ερμηνευτή. Ανάμεσά τους και ο θρυλικός Πύρρος Δήμας, με μουστάκι και υπογένειο. Καμία έκπληξη…
Ο τετράκις Ολυμπιονίκης είναι από χρόνια στενός φίλος του καλλιτέχνη. Τα φλας αστράφτουν πάνω του καταγράφοντας ενσταντανέ του ευδιάθετου πρώην αθλητή. Εναν από τους κορυφαίους της γενιάς του σε όλα τα σπορ παγκοσμίως. Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι συνοδεύεται διακριτικά από την πρώην αθλήτρια του επί κοντώ και πρώην παίκτρια του ριάλιτι επιβίωσης «Survivor» Αφροδίτη Σκαφίδα. Τίποτε παράξενο, ουδέν μεμπτόν. Δύο βετεράνοι αθλητές, χωρίς δεσμεύσεις, έχουν βγει να διασκεδάσουν παρέα. Εντούτοις μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι εκείνοι που βλέπουν εκ του σύνεγγυς τους δυο τους να εμφανίζονται από κοινού δημοσίως στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αρσης Βαρών του Λουτρακίου. Λογικά ο 50χρονος Δήμας είναι παρών ως γενικός γραμματέας στην Ελληνική Ομοσπονδία του αθλήματος, η 39χρονη Σκαφίδα όμως απλώς τον συντροφεύει. Αυτομάτως οι εξ αποστάσεως παρατηρητές της καθημερινότητας των απανταχού εγχώριων διασήμων ξεδιπλώνουν σενάρια φλογερού ειδυλλίου.
«Το ζευγάρι είναι σε σχέση από τον περασμένο Αύγουστο» – «Οχι μόνο είναι μαζί, αλλά και έτοιμοι να περάσουν στο επόμενο βήμα». «Ηδη έχουν αποφασίσει να μείνουν κάτω από την ίδια στέγη» – «Την καλοδέχτηκαν και τα παιδιά του!», είναι μερικοί από τους συναρπαστικά ενδιαφέροντες τίτλους που κοσμούν έντυπα και sites καλόπιστης κοινωνικής κριτικής. Πράγματι, αμφότεροι από τη στάση του σώματός τους που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες μοιάζουν να ταιριάζουν εκπέμποντας αμοιβαία έλξη. Τίποτε, όμως, επισήμως δεν έχει επιβεβαιωθεί ή διαψευστεί. Ούτε, φυσικά, προδικαστεί. Στο κάτω-κάτω σε κανέναν δεν πέφτει λόγος αν θέλουν να διαφυλάξουν και να προστατεύσουν την ιδιωτικότητά τους. Ωστόσο, φαίνεται εκδηλωμένη από πολλούς φίλους, συνεργάτες και αμέτρητους θαυμαστές η επιθυμία να βρει ο Πύρρος, μετά τη συγκλονιστική τρικυμία που έχει υποστεί, απάγκιο λιμάνι, να δέσει σε αυτό και να γυρίσει νέα σελίδα στη ζωή του.
Ο θάνατος της μητέρας του
Βράδυ Τετάρτης 12 Φεβρουαρίου 2020. Σικάγο. Ελαφρά χιονόπτωση, θερμοκρασία στους -8 βαθμούς Κελσίου. Στο κατάμεστο Copernicus Center της αμερικανικής «πόλης των ανέμων» τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας. Ανάμεσα στους περίπου 2.000 θεατές που έχουν κατακλύσει τη θεατρική αίθουσα, παρούσα και μια παγκοσμίως σεβαστή φιγούρα… Ο θρυλικός και πιο πολυβραβευμένος Ελληνας αθλητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, Πύρρος Δήμας, ο τρεις φορές «χρυσός» και μία «χάλκινος» Ολυμπιονίκης, νυν τεχνικός διευθυντής της Ομοσπονδίας Αρσης Βαρών των ΗΠΑ, έχει ήδη από τα τέλη του 2018 μετακομίσει από το σπίτι του στη Νέα Λέσβο Αμαρουσίου στα σύνορα με τα Μελίσσια. Ζει πλέον λίγο έξω από το down town του Σικάγο. Οχι στο Κολοράντο Σπρινγκς, την έδρα της Ομοσπονδίας.
Οι υπεύθυνοι της τελευταίας τού παραχώρησαν την άδεια να εγκατασταθεί στη μεγαλύτερη πόλη της Πολιτείας του Ιλινόι για να βρίσκεται κοντά στον μικρότερο γιο του, τον 12χρονο Νικόλα -ορφανεμένο από μητέρα, όπως και τα υπόλοιπα τρία αδέλφια του- που πηγαίνει δημοτικό σχολείο εκεί. Στην ίδια πόλη βρίσκονται και οι κόρες του. Η 20χρονη Μαρία σπουδάζει εκεί, με υποτροφία ως διακεκριμένη αθλήτρια της κωπηλασίας, Βιολογία, ενώ η 26χρονη Ελένη, που ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της στη Συγκριτική Λογοτεχνία, στο Northwestern University του Ιλινόι, πηγαινοέρχεται στην Ελλάδα. Ο 23χρονος γιος του Βίκτωρας, που σπούδασε επίσης με υποτροφία Πολιτικές Επιστήμες στο φημισμένο Γέιλ του Κονέκτικατ, έχει ήδη επιστρέψει στην Ελλάδα και υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία του στο Σουφλί. Η παραχώρηση της Ομοσπονδίας να μείνει ο τεχνικός κόουτς της στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ, και όχι π.χ. στο Ντένβερ του Κολοράντο, συνιστούσε μια κίνηση τιμής στην επιθυμία ενός μεγάλου αθλητή στον οποίο παρέδιδαν την ευθύνη να στήσει από την αρχή το άθλημα της άρσης βαρών στην Αμερική. Κυρίως, όμως, αποτελούσε μια μεγαλοπρεπή χειρονομία ενσυναίσθησης προς τον άνθρωπο που έχασε τον Ιούνιο του 2018 τη λατρεμένη σύζυγό του Αναστασία. Και έγινε έκτοτε πατέρας και μάνα μαζί, επιφορτισμένος με το βάρος του μεγαλώματος και της σωστής ανατροφής για την προκοπή των παιδιών του. Αλλά από βάρη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη ο Πύρρος, άλλο τίποτε. Με περίσσευμα φορτίου από δοκιμασίες, περιπέτειες, προσωπικές τραγωδίες.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι η μαύρη ομπρέλα της θλίψης έχει συνοδεύσει πένθιμα τα βήματα του Πύρρου τα τελευταία χρόνια. Τον φετινό Οκτώβριο μαζί με τον αδελφό του Οδυσσέα συνόδευσε στην τελευταία της κατοικία τη μητέρα του, η οποία έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών. Η Ελευθερία Δήμα, το γένος Μπολάνου, ζούσε τον μισό χρόνο στην Αθήνα και τον υπόλοιπο στη Χειμάρρα. Εκεί υπέστη αιφνίδια καρδιακή προσβολή και απεβίωσε. Η εξόδιος ακολουθία της τελέστηκε στο νεκροταφείο της πόλης όπου μεγάλωσε ο Πύρρος, κοντά στην αποκλειστικά ελληνόφωνη γιαγιά του, το χωριό της οποίας αποχαιρέτησε τον Φεβρουάριο του 1991. Μόλις 19 χρόνων παλικαράκι με όλα τα υπάρχοντά του σε μια πλαστική σακούλα, έφυγε για την Αθήνα. Πέρασε χαράματα την Κακαβιά και με ταξί έφτασε ντάλα μεσημέρι στην Αθήνα. Τον περίμενε το γυμναστήριο του ιστορικού Μίλωνα, μια μικρή γκαρσονιέρα στη Νέα Σμύρνη και το καθυστερημένο «κλειδί» του ελληνικού διαβατηρίου για να ανοίξει με την όρεξη και το ταλέντο του μια δαφνοστόλιστη σταδιοδρομία στον κόσμο.
Με αυτές τις σκόρπιες αναπολήσεις, ανάμεσα σε συγγενείς, φίλους και σύσσωμους τους κατοίκους του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού της περιοχής, απηύθυνε συντετριμμένος το τελευταίο αντίο στη μάνα του, η οποία ετάφη δίπλα στον σύζυγό της Βίκτωρα, που πέθανε το 2017. Βαθιά συγκινημένος ο Πύρρος ανέσυρε αναμνήσεις και για τους δυο βασανισμένους στη ζωή γονείς του από τότε που ήρθαν και εκείνοι στην Ελλάδα για να μείνουν όλοι μαζί «βυθισμένοι» σε ένα ασφυκτικό ημιυπόγειο στην οδό Σόλωνος. Ηταν αυτός, το «λιοντάρι της Χειμάρρας» που με τα πρώτα λεφτά που απέκτησε -μαζί με την αναγνώριση, χαρίζοντας περηφάνια στην Ελλάδα- καθώς και με άλλα που δανείστηκε, αγόρασε ένα διαμέρισμα για τους δικούς του. Στον ευάερο 6ο όροφο μιας πολυκατοικίας, για να ξεφύγουν από την αποπνικτική διαβίωση σε βάθος 3,5 μ. από τη γήινη επιφάνεια. Για να τους δώσει ως τρυφερός και σεβαστικός γιος την ευκαιρία να՚αναπνεύσουν, έστω μεταφορικά, τον άνεμο της ελευθερίας που τους είχε στερήσει το τυραννικό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα στην Αλβανία. Της ίδιας χώρας που σήμερα επιδιώκει να απαλλοτριώσει χιλιάδες στρέμματα στη Χειμάρρα, τα οποία αποδεδειγμένα ανήκουν σε Βορειοηπειρώτες, με σκοπό τη δημιουργία της «αλβανικής Ριβιέρας». Πάππου προς πάππον Ελληνας ο Πύρρος, μέλος της ελληνικής μειονότητας της περιοχής, έχει ενώσει βροντερά τη φωνή του με τους συντοπίτες του που αντιστέκονται στα μεγαλεπήβολα και μεροληπτικά σχέδια της αλβανικής κυβέρνησης.
Σημαιοφόρος της αλήθειας
Αποδεδειγμένα πατριώτης, με υψηλό δημοκρατικό φρόνημα και οξυμένη πολιτική κρίση, ο Πύρρος δεν δίστασε ποτέ στη ζωή του να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε κάθε δυσκολία. Σε ανύποπτο χρόνο είχε σημειώσει ότι η Δημοκρατία δεν είναι υποκειμενική και ο πατριωτισμός δεν ζυγίζεται. Τα εννοούσε. Ηταν τον Ιούνιο του 2014 όταν ως βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ «ξεγύμνωσε» την ψευτομαγκιά των χρυσαυγιτών στα βουλευτικά έδρανα. Τη στιγμή που ένας θρασύδειλος βουλευτής του νεοναζιστικού μορφώματος έβρισε χυδαία τον ανεξάρτητο βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο και κινήθηκε απειλητικά εναντίον του, ο Πύρρος ήταν εκεί. Παρών στη σωστή ώρα που μετράνε και κρίνονται οι χαρακτήρες, όχι τα μούσκουλα. Σηκώθηκε θαρραλέα, στάθηκε μπροστά στον τσαμπουκαλεμένο νταή της εγκληματικής οργάνωσης που μαγάριζε τη Βουλή, και του φώναξε δυνατά: «Κάνε πίσω τώρα! Μην τολμήσεις άλλο βήμα». Και εκείνος οπισθοχώρησε με την ουρά στα σκέλια. Με παρόμοια τόλμη συντάχθηκε με το «ναι» στο δημοψήφισμα, έναν χρόνο αργότερα. Με περηφάνια πήγε κόντρα στο ρεύμα των ετερόκλητων οπαδών του «όχι» που τον αποκαλούσαν περιφρονητικά «γερμανοτσολιά» και «προδότη». Εβριζαν αυτόν που είχε μεγαλώσει μέσα στον φόβο, τη φτώχεια και τον αυταρχισμό της απομονωμένης από τον υπόλοιπο κόσμο Αλβανίας. Δεχόταν μπούλινγκ από τρολ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που ανήκαν κατά σειρά σε Συριζαίους, Ανελίτες, Χρυσαυγίτες και Αλβανούς.
Το θανάσιμο αμάρτημα που του επέρριπταν ήταν ότι με τα εφηβικά του βιώματα προέβλεπε ότι η απομάκρυνση της Ελλάδας από τη δημοκρατική Ευρώπη του πλουραλισμού και των δικαιωμάτων θα προκαλούσε τρομακτικό χάος, θα έφερνε δυναστικό δεσποτισμό και ανυπόφορα δεινά στη χώρα. Ο άνθρωπος που σήκωσε αμέτρητα σιδερένια βάρη -υψώνοντας τη γαλανόλευκη σε δεκάδες ιστούς αθλητικών διοργανώσεων με την υπόκρουση του Εθνικού Υμνου- πλήρωσε την ατρόμητη στάση του να αντιμετωπίζει κατάματα τον εκφοβισμό και να μην κρύβει τις πεποιθήσεις του. Οταν ανέλαβε να βοηθήσει αφιλοκερδώς, χωρίς καν ελάχιστη αμοιβή αλλά μόνο με τις γνώσεις και την πείρα του την Ελληνική Ομοσπονδία Αρσης Βαρών, με το που ήρθε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝ.ΕΛ. της πετσόκοψε την επιχορήγηση. Ηταν η μόνη ελληνική αθλητική ομοσπονδία που την «τσεκούρωσαν» κατά 55%, με συνέπεια να μην μπορεί η νέα γενιά αθλητών να συμμετάσχει σε αγώνες. Ηταν μια εκδικητική μεταχείριση απέναντί του, ενώ το κομματικό έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ τον λοιδορούσε επειδή ανήκε σε άλλο κόμμα. Τον απέρριπταν υποκριτικά αφήνοντας κακοήθεις υπαινιγμούς για χορήγηση παράνομων φαρμακοδιεγερτικών από την ομοσπονδία στους αθλητές της.
Στην ουσία έδιωχναν καμουφλαρισμένα για πολιτικούς λόγους τον αθλητή που στην καριέρα του έχει περάσει καθαρός από 900 ελέγχους και επανελέγχους ουσιών και είναι από το 2011 πρέσβης της WADA, του παγκόσμιου οργανισμού καταπολέμησης του ντόπινγκ. Δεν τους έκανε το χατίρι να τους παρακαλέσει. Παραιτήθηκε αξιοπρεπώς, τα μάζεψε και έφυγε για την Αμερική, όπου η εκεί ομοσπονδία τον ζητούσε από το 2012, με συμβόλαιο συνεργασίας ως το 2028.
Ο γολγοθάς της Αναστασίας
Πριν αναχωρήσει για την εγκατάστασή του πέραν του Ατλαντικού είχε ήδη υποστεί ένα συντριπτικό πλήγμα στην οικογενειακή του ζωή. Μετά από 27 χρόνια αγαπημένης έγγαμης συμβίωσης, η σύντροφος της ζωής του, η οποία του χάρισε τέσσερα υπέροχα παιδιά, έφυγε από τη ζωή. Με την Αναστασία Σδούγκου είχε γνωριστεί, έτσι ξαφνικά, λίγες ημέρες πριν από τον πρώτο «χρυσό» διεθνή θρίαμβό του. Εκείνη, αθλητική συντάκτρια στις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη» καθώς και παρουσιάστρια αθλητικών εκπομπών στην ΕΡΤ3, αποφάσισε να πάει ένα Σαββατοκύριακο να δει τους γονείς της στο Λιτόχωρο Πιερίας. Επ՚ ευκαιρία τής ανατέθηκε να πάρει μία συνέντευξη από έναν αθλητή που έκανε εκεί προετοιμασία και στα αθλητικά στέκια ψιθυριζόταν έντονα ότι αυτός «κάτι μπορεί να κάνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες». Ηταν το 1992 όταν πρωτοσυναντήθηκε με το Πύρρο. Μια υπέροχη χρονιά για τον ίδιο, αφού κατέκτησε το χρυσό στη Βαρκελώνη και γνώρισε και ερωτεύτηκε τη γυναίκα της ζωής του. Δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο λίγο πριν από την έλευση του πρώτου τους παιδιού, της «κοράκλας», όπως αποκαλούσε ο Πύρρος την κόρη του Ελένη.
Το 1996 ένωσαν τις ζωές τους με παπά και με κουμπάρο πλέον, στον θρησκευτικό γάμο που τέλεσαν στο Λιτόχωρο παρουσία πλήθους κόσμου και με παρανυφάκι την κόρη τους. Το ζευγάρι βολεύτηκε και ξεκίνησε να στρώσει την κοινή του ζωή για να υλοποιήσει τα όνειρά του αρχικά στους μικρούς, λιτούς ξενώνες των αθλητών στο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου στις 7 κάθε πρωί τους χτυπούσε με τη χερούκλα του την πόρτα ο Χρήστος Ιακώβου για να πάει στην προπόνηση ο Πύρρος. Το δεύτερο παιδί τους, ο Βίκτωρας, έφθασε το 1998, ενώ ακολούθησαν άλλα δύο παιδιά που μοίρασαν χαρά στην πολύτεκνη πλέον οικογένεια. Στήριγμα, συμπαραστάτης, συνοδοιπόρος και σύμβουλος του Πύρρου σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της ζωής του η Αναστασία εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία, για να αφοσιωθεί στη μεγάλη της αγάπη. Την οικογένεια και τα παιδιά της, τα δικά της καθημερινά μετάλλια. Η μοίρα, ωστόσο, στάθηκε εξωφρενικά άδικη στην ευτυχισμένη οικογένεια.
Λίγο πριν από το τέλος του 2014 αιφνίδιες αδιαθεσίες οδήγησαν την Αναστασία στον γιατρό. Στις 3 Ιανουαρίου του 2015 η διάγνωση έπεσε σαν ολέθριος κεραυνός στον γαλήνιο και αίθριο ουρανό του σπιτικού της. Ογκος στο κεφάλι. Πόσο θάρρος χρειάζεται για να αναμετρηθείς με την απελπισία; Πόση δύναμη για να ξορκίσεις την επίγνωση του αναπόφευκτου; Η Αναστασία αποδείχθηκε συνειδητά βράχος ηρωισμού. Και ο Πύρρος τεκμηρίωσε τη θεμελιώδη υπόστασή του ως ακλόνητη κολόνα εντιμότητας και ακεραιότητας. Παρότι ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Β’՚Περιφέρεια Αθηνών στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου εκείνης τη χρονιάς δεν δημοσιοποίησε την κατάσταση της συζύγου του για να μην επηρεάσει συναισθηματικά υπέρ του τους ψηφοφόρους. Και φρόντισε να μη διαρρεύσει το παραμικρό, ενόσω η σύζυγός του είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στις 14 Ιανουαρίου στην Ελλάδα, θέλοντας να δώσει δίκαιη και ισότιμη μάχη με τους συνυποψηφίους του. Αρχιζε όμως ο αβάσταχτος γολγοθάς του ίδιου, που πάνω απ’ όλα, δόξες, τιμές, θριάμβους, υλικές απολαβές, φήμη, έβαζε μόνο και πάντα την οικογένειά του. Ακολούθησαν αγωνίες και δοκιμασίες. Θεραπείες, ξενύχτια, φάρμακα με ισχυρές παρενέργειες, συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό, νέες επεμβάσεις και χημειοθεραπείες της Αναστασίας επί 3,5 χρόνια.
Παρά τις δυσοίωνες ιατρικές προβλέψεις, εκείνη αρνιόταν πεισματικά να παραδώσει τα όπλα, μαχόταν σκληρά για να κρατηθεί στη ζωή, έδινε χαμογελαστή κουράγιο στον σύζυγό της που βρισκόταν ανελλιπώς στο πλευρό της. Δεν άντεξε. Εφυγε με αξιοπρέπεια. Συγκλονισμένη, πνιγμένη στα δάκρυα, η οικογένεια συνόδευσε τη σορό της στην κηδεία που τελέστηκε στον Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στα Μελίσσια και απαρηγόρητη την ακολούθησε με σπαρακτικά αναφιλητά ως την ταφή της στο Κοιμητήριο Αμαρουσίου. Τραγική φιγούρα ο Πύρρος Δήμας, θρήνησε τη μοναδική σύντροφο της ζωής του μόνος και βίωσε τον πόνο του βαρύτατου πένθους του διακριτικά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η μεγάλη οδύνη, λένε, είναι σιωπηλή. Οπως είναι και η μνήμη που όπου και να την αγγίξεις πονεί, καθώς λέει και ο ποιητής. Πιο απλά το τραγουδάει ο Ρέμος με τον στίχο «Κι όταν πάω να ξεχάσω, κι όταν πάω να ξεπεράσω, είσαι πάλι εκεί».
Αλλαγή σελίδας
Εκείνη τη νύχτα του προπερασμένου Φεβρουαρίου μετά το τέλος της συναυλίας επέστρεψε μάλλον κατηφής στο σπίτι του στο Σικάγο, όπου τον περίμενε ο μικρός του γιος. Παρά τα πολλαπλά ταξίδια του στον κόσμο η πόλη των μεταφορών και των «μεγάλων ώμων», όπως τη λένε, ήταν πια η έδρα του. Εν τω μεταξύ οι ήχοι των ελληνικών τραγουδιών στέκονταν «κολλημένοι» ακόμη στα αυτιά του. Ηταν και εκείνος ο παραπονιάρικος στίχος από ένα παλιό τραγούδι του Νταλάρα «κι αν ο δικός σου ο δρόμος δε φωτίζεται όλα φεύγουν κι η ζωή συνεχίζεται» που στάλαζε μέσα του. Διανύοντας την παραλίμνια διαδρομή της αχανούς λίμνης Μίσιγκαν, στην αποκοιμισμένη στον πάγο Montrose Beach ο αέρας δεν μύριζε ιώδιο, ούτε τα κύματα πάφλαζαν στην κατάλευκη από το χιόνι αμμουδιά. Τίποτε δεν θύμιζε την αλμυρή αγκαλιά της ελληνικής θάλασσας.
Ωστόσο, για τον ίδιο δεν ήταν ώρα για συναισθηματικές συγκρίσεις, ριπές νοσταλγίας και μεταφυσικά ερωτήματα. Η λαχτάρα, άλλωστε, νοερής ανάκτησης ευτυχισμένων στιγμών δεν παύει να περιέχει και ένα φαντασιακό μεγαλείο. Πολύς, εξάλλου, συμπαγής πόνος και πικρές αναμνήσεις είχαν συσσωρευτεί, εδώ και δύο χρόνια, στο εμβαδόν της καρδιάς του ανθρώπου που στην αθλητική καριέρα του σήκωσε συνολικά σχεδόν περισσότερα βάρη από όσο ζυγίζει μια μαούνα ή ένα ρυμουλκό απ’ αυτά που διέσχιζαν τα γλυκά νερά της ημικαταψυγμένης χειμωνιάτικα λίμνης. Επειδή, όμως, ποτέ του δεν το έβαλε κάτω, δεν θα γονάτιζε τώρα, έτσι αναπάντεχα από τη φόρτιση μελαγχολικών ερεθισμάτων. Στα 49 του χρόνια είχε προλάβει να γίνει 100 φορές κομμάτια. Είχε βιώσει εμπόδια, θυσίες, τραυματισμούς, χειρουργεία, στενοχώριες, καταναγκασμούς, ρατσισμό, απειλές και είχε θρηνήσει οδυνηρά προσωπικές συμφορές και δυσβάσταχτες απώλειες που τον σφράγιζαν με πένθος.
Αλλά, παράλληλα, είχε υλοποιήσει αγωνιστικούς άθλους, πετύχει θριάμβους, καταρρίψει ρεκόρ, συλλέξει μετάλλια και γνωρίσει εκείνη τη μοναδική αποθέωση που η πλειονότητα των αθλητών σε όλα τα σπορ δεν έχει τολμήσει καν να ονειρευτεί. Για έναν άνθρωπο που είχε κατακτήσει να συμβολίζει την Ελλάδα που προσπαθεί, αγωνίζεται, ξανασηκώνεται και πετυχαίνει να σταθεί όρθια, θα ήταν λιγοψυχιά να λυγίσει περιστασιακά από έναν πρόσθετο δίσκο θλίψης στην μπάρα των βαρών της ζωής του. Ο κόσμος για έναν αξιοπρεπή χήρο οικογενειάρχη, πατέρα τεσσάρων παιδιών, μπορεί να είναι σκληρός, πολύπλοκος, επίφοβος, γεμάτος έγνοιες, αλλά ο χρόνος είναι ακόμη με το μέρος του. Χωρίς να ξεχνάει, αλλά και χωρίς να βασανίζεται από οδυνηρές αναμνήσεις, η ζωή συνεχίζεται καλύτερα όταν τη μετρά κανείς με χαμόγελα, όχι με δάκρυα. Και πιο ανάλαφρη όταν μετράει τις νύχτες της με αστέρια, όχι με σκιές. Πόσο μάλλον η ζωή ξανακερδίζεται όταν μοιράζεται με έναν τρυφερό σύντροφο. Ετσι κι αλλιώς ένας ανατέλλων έρωτας είναι προνόμιο των γενναίων. Και ο Πύρρος Δήμας έχει αποδείξει τη γενναιότητά του.
Aφροδίτη Σκαφίδα: Η survivor που έκανε restart στη ζωή του
του Θάνου Μακρογαμβράκη
Την περασμένη Κυριακή 5 Δεκεμβρίου ο Πύρρος Δήμας και η Αφροδίτη Σκαφίδα έκαναν την τρίτη κατά σειρά δημόσια εμφάνισή τους στα γενέθλια της κοινής τους φίλης, fashion blogger Ιωάννας Σιαμπάνη. Σε ερώτηση που της έκαναν για τη σχέση των δύο αθλητών, η Σιαμπάνη αποκάλυψε: «Η Αφροδίτη Σκαφίδα είναι φίλη μου, είναι πιο πολύ φίλη του συντρόφου μου. Είναι πολύ καλό παιδί. Αυτό το διάστημα, απ’ όσο ξέρω, βγαίνει με τον Πύρρο Δήμα. Χαίρομαι και γι’ αυτό πάρα πολύ».
Η αλήθεια είναι ότι οι δύο αθλητές γνωρίζονται εδώ και χρόνια μέσα από τα στάδια και τους αγώνες. Ωστόσο, πιο κοντά βρέθηκαν τον περασμένο Αύγουστο, όταν συνέπεσαν ως καλεσμένοι στην ίδια γιορτή. Η 39χρονη Αφροδίτη Σκαφίδα δεν είναι από τις γυναίκες που περνούν απαρατήρητες, καθώς τόσο η εξωτερική της εμφάνιση όσο και ο χαρακτήρας της την κάνουν ξεχωριστή. Λέγεται, λοιπόν, ότι μάλλον τα δυναμικά στοιχεία της ήταν αυτά που κέντρισαν το ενδιαφέρον του 50χρονου Πύρρου Δήμα.Στην ίδια εορταστική περίσταση συνομιλώντας και ανταλλάσσοντας απόψεις διαπίστωσαν πως έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους – αρκετά για να γίνουν τις επόμενες ημέρες ένα ταιριαστό ζευγάρι. Εντούτοις, και οι δύο μέχρι στιγμής προσπαθούν να κρατούν χαμηλό προφίλ και επικοινωνιακή διακριτικότητα, με αποτέλεσμα να μην επιβεβαιώνουν αλλά ούτε και να διαψεύδουν τη σχέση τους. Οπως, άλλωστε, δηλώνει η Αφροδίτη Σκαφίδα στο «ΘΕΜΑ», αυτή είναι μια γενικότερη στάση που κρατά στη ζωή της: «Δεν σχολιάζω ποτέ την προσωπική μου ζωή, γι’ αυτό και δεν έχω να πω τίποτα για όσα δήλωσε για μένα και τον Πύρρο Δήμα η Ιωάννα Σιαμπάνη».
Η Αφροδίτη Σκαφίδα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, στις 20 Μαρτίου του 1982. Από μικρή ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, αρχικά με το άλμα σε μήκος, αργότερα με το τριπλούν και στη συνέχεια με το άλμα επί κοντώ. Είναι τελειόφοιτη του Τμήματος Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) της Αθήνας. Ως αθλήτρια του επί του κοντώ έζησε ξεχωριστές στιγμές και επιτυχίες, με μεγαλύτερη την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αθήνας (2006) και το χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2007. Συμμετείχε σε δύο διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004 και το 2008, και έχει καταρρίψει 8 φορές το πανελλήνιο ρεκόρ. Σήμερα, η Αφροδίτη Σκαφίδα εργάζεται ως personal trainer, προπονήτρια στίβου και προπονήτρια φυσικής κατάστασης.
«Από τότε που σταμάτησα τον αθλητισμό, ασχολούμαι αποκλειστικά με το personal training. Προπονώ από ποδοσφαιριστές μέχρι και τενίστες υψηλού επιπέδου, όπως πριν από μερικά χρόνια τη Λένα Δανιηλίδου. Σε ηλικία 15 ετών ανέλαβα τον παραολυμπιονίκη σήμερα Νάσο Γκαβέλα. Επίσης, επί τέσσερα χρόνια γύμναζα την Ελένη Φουρέιρα, από το 20013 μέχρι το 2017, αλλά και την Ελεονώρα Μελέτη».
Μέσα από τις συνεργασίες αυτές και κυρίως τα αποτελέσματα στα κορμιά εκείνων που την εμπιστεύονται η Αφροδίτη Σκαφίδα κατάφερε να δημιουργήσει αξιόπιστο επαγγελματικό όνομα στον χώρο της. Ετσι δεν άργησαν να ενδιαφερθούν για εκείνη και να την προσεγγίσουν οι άνθρωποι του «Survivor» για μια θέση στο ξεχωριστό παιχνίδι Ελλάδας – Τουρκίας το 2019.
«Την πρόταση για το “Survivor” τη δέχτηκα για τους συγκεκριμένους λόγους που χαρίζουν επιπλέον αναγνωρισιμότητα. Εκείνο το διάστημα εγώ ετοίμαζα έναν δικό μου σύλλογο στίβου για παιδιά, γιατί ήθελα την αγάπη μου για τον αθλητισμό να τη μεταλαμπαδεύσω στις μικρές ηλικίες. Η πρόταση για το παιχνίδι ήρθε συνδυαστικά και δέχτηκα. Δυστυχώς όμως όταν βγήκα από το παιχνίδι δεν πραγματοποιήθηκε το όνειρό μου αυτό, διότι ο δήμαρχος της Βάρης δεν μου έδινε έδρα. Δεν με άφησε να δουλέψω όπως ήθελα. Ετσι συνέχισα τα personal. Το παιχνίδι το χρησιμοποίησα για την προβολή. Η συμμετοχή μου είχε άλλο χαρακτήρα. Τότε ήθελαν αθλητές περισσότερο και άτομα που να μην έχουν έντονα στοιχεία ριάλιτι στους χαρακτήρες τους».
Τόσο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού όσο και μετά η Αφροδίτη Σκαφίδα κατάφερε να ξεχωρίσει, με αποτέλεσμα ο Τούρκος παραγωγός Ατζούν Ιλιτζαλί να την καλέσει την επόμενη χρονιά να συμμετάσχει και στο τούρκικο παιχνίδι «Exathlon», που γυρίζεται επίσης στον Αγιο Δομίνικο.
«Ημουν η μοναδική Ελληνίδα που έφτασε στον τελικό και μάλιστα με πείσμα, γιατί προωθούσαν μια Τουρκάλα. Πήγα σε μία τουρκική παραγωγή μόνο και μόνο για να τους αποδείξω ποιοι είναι οι Ελληνες και τι μπορούν να κάνουν», αναφέρει για την εμπειρία της. «Οταν έφυγα από το παιχνίδι με πήρε τηλέφωνο ο Ατζούν για να μου δώσει συγχαρητήρια και να μου πει πως είμαι η καλύτερη παίκτρια που πέρασε ποτέ από το “Survivor”. Και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όταν αναφερόταν σε μένα, μιλούσε πολύ κολακευτικά, ήμουν η αγαπημένη του παίκτρια. Στατιστικά εγώ ήμουν η καλύτερη αθλήτρια. Ημουν η μοναδική που φοβόταν στο παιχνίδι η Κατερίνα Δαλάκα», καταλήγει η πρώην αθλήτρια.
