Στην ορεινή Αχαΐα το Λεόντιο έγινε σύμβολο νίκης, αλλά και πεδίο έκφρασης της εκδικητικής μανίας των κατακτητών, με τραγική ειρωνεία, να συμβαίνει αυτό ακριβώς την ώρα της συνθηκολόγησής τους.
Η μάχη μεταξύ Ιταλών και ανταρτών, ξεκίνησε στις 14 και τελείωσε στις 15 Ιουλίου του 1943.
«Πολύς» και «βαρύς», ο Ιταλός ταγματάρχης Γκασπάρο, με το παρατσούκλι «ανταρτοφάγος», με το 3ο σύνταγμα «ειδικού πολέμου» της ιταλικής μεραρχίας Πιεμόντε, υπέστη συντριπτική ήττα από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον καπετάν Μίχο.
Πάνε και οι «ανταρτοφάγοι», πάνε και οι «ειδικοί πόλεμοι», πάνε και οι «επίλεκτοι», που μετεβλήθησαν σε σκορποχώρι, αφού είχαν δεκάδες νεκρούς, αρκετούς τραυματίες και πολλούς αιχμαλωτισθέντες, ενώ όλα τα υποζύγια και ο εξοπλισμός τους έπεσαν στα χέρια των ανταρτών, που αύξησαν κατά πολύ τις επιχειρησιακές τους δυνατότητες.
Ο «ανταρτοφάγος» συνελήφθη δικάστηκε μαζί με άλλους δύο Ιταλούς αξιωματικούς από ανταρτοδικείο και εκτελέστηκε αφού κρίθηκε ένοχος για εκτελέσεις και για καταστροφές χωριών. Οι Ιταλοί στρατιώτες που είχαν αιχμαλωτισθεί, γιατί υπήρχαν κάποιοι που είχαν διαφύγει κατά τη διάρκεια της μάχης, αφέθηκαν ελεύθεροι.
Στη μάχη του Λεοντίου ο ΕΛΑΣ έχασε τέσσερις αντάρτες: ήταν ο “Καραϊσκάκης” (αντάρτικο ψευδώνυμο) από τη Στυλιά Δωρίδος, Μπαλάσκας Κωνσταντίνος από τους Πετσάκους, Τριανταφυλλόπουλος Γεώργιος από το Λεόντιο και ο Φιλιππακόπουλος Γιάννης από την Κουνινά.
Πολλοί κάτοικοι του Λεοντίου συμμετείχαν ενεργά στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και τις οργανώσεις του ΕΑΜ παρέχοντας ουσιαστική υποστήριξη στον απελευθερωτικό αγώνα τα χρόνια της κατοχής 1941-1944.
Δεν πέρασαν καλά – καλά δύο μήνες και στις 8 Σεπτέμβρη ξεκίνησε η ιταλική επιχείρηση «Χιονίστρα» εναντίον του ΕΛΑΣ. Περίπου 1.000 Ιταλοί, ανάμεσά τους ως οδηγοί και οι απελευθερωθέντες Ιταλοί αιχμάλωτοι της μάχης του Ιουλίου, έκαψαν σπίτια τόσο στο Λεόντιο, όσο και σε άλλους συνοικισμούς, εκτέλεσαν όσους Έλληνες δεν είχαν διαφύγει στα βουνά, στο Λεόντιο οι εκτελεσθέντες ήταν 10, ενώ την επόμενη ημέρα, 9 Σεπτεμβρίου 1943 ήρθε η είδηση της συνθηκολόγησης της Ιταλίας, μία ημέρα πριν στις 8/9/1943.
Οι Ιταλοί ζήτησαν από τον ΕΛΑΣ να δεχτεί την παράδοσή τους και παρέδωσαν και τον οπλισμό τους. Το τελευταίο τους έγκλημα πολέμου είχε όμως ήδη διαπραχθεί, την ώρα που έπεφταν οι υπογραφές της συνθηκολόγησης, αλλά και για λίγες ώρες μετά από αυτές.
