Από τη παιδική της ηλικία μέχρι την καριέρα της ως εκδότρια, η Jackie κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στη δημόσια και την ιδιωτική ζωή, αφήνοντας πίσω της μια ανεκτίμητη κληρονομιά. Η Jackie, μία από τις πιο γνωστές και πολυσυζητημένες γυναίκες του 20ού αιώνα, σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου Dawn Tripp, παρουσιαζόταν συχνά ως μια μυστηριώδης και ακατανόητη φιγούρα. Bρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής ως πρώτη κυρία, αλλά προτιμούσε να κρατά αποστάσεις από τους ρόλους που της αποδίδονταν. Εξέφρασε την απέχθειά της για τον όρο «πρώτη κυρία», τον οποίο περιέγραψε ως «ένα όνομα που ακούγεται σαν όνομα αλόγου», και προτιμούσε να αναφέρεται ως Mrs. Kennedy ή απλώς ως Jackie. Αντιμετώπιζε τη δημόσια ζωή με μια μοναδική αίσθηση του χιούμορ και μια διάθεση για καλλιτεχνική έκφραση που την καθιστούσε παράλληλα προσιτή και απόμακρη.
Η αόρατη δύναμη πίσω από τον JFK
Από την παιδική της ηλικία, η Jackie αγαπούσε την τέχνη, τα άλογα, τα σκυλιά, το μπαλέτο και τη θάλασσα. Είχε γδαρμένα γόνατα και την απορροφούσαν η ποίηση, τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά έργα. Τολστόι, Τέννυσον, Μίλεϊ, αργότερα, Τζέιμς Μπόλντουιν, Άρθουρ Μίλερ, Έντνα Ο’ Μπράιεν. Έτρωγε τα νύχια της και διάβαζε τον Νίμπουρ, έτσι, για πλάκα. Το πνεύμα της ήταν θρυλικό. Κάποιες φορές διάβαζε για να διατηρεί την ισορροπία της ή για να αποστασιοποιείται και να απομακρύνεται από τις «πολιτικές αερολογίες». Ως παρατηρήτρια, κατανοούσε ότι τη σωστή στιγμή, η σιωπή μπορεί να είναι μια μορφή δράσης. Δίπλωνε σελίδες σε βιβλία φιλοσοφίας, ιστορίας, βιογραφίας, αντιγράφοντας στίχους από τον Πίνδαρο και τον Όμηρο, για να σημειώνει σχόλια στις ομιλίες του JFK.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, σύμφωνα με την καθηγήτρια ελληνικής ιστορίας του πανεπιστημίου Harvard, Nancy Sultan, «ήταν η Jackie που, στην αρχή διακριτικά και στη συνέχεια με δραματικό τρόπο και τεράστιο κόστος, καθοδήγησε, οργάνωσε και σκηνοθέτησε το νέο πρόγραμμα πολιτιστικής ανάπτυξης του JFK, με σκοπό να καταστήσει την Ουάσινγκτον το κοινωνικό και πνευματικό κέντρο της χώρας». Είχε μια αξιοσημείωτη ικανότητα να χειρίζεται τη γλώσσα με τρόπους πειστικούς, εξισορροπητικούς και κοφτερούς. Αυτή ήταν μια τεράστια πηγή της δύναμής της καθώς εργαζόταν για να διαμορφώσει τη δική της κληρονομιά, μαζί με εκείνη του συζύγου της, αν και συχνά προτιμούσε να διαγράφει τη δική της συμμετοχή. Μιλούσε άπταιστα Ισπανικά, Γαλλικά και Ιταλικά, και μπορεί να φαινόταν άνετη στη σκηνή, αλλά ίσως βρήκε την ισορροπία της με τη φήμη αργότερα στη ζωή, όταν κατάλαβε πώς να τη «εκμεταλλευτεί» σωστά.
Η σχέση της με την εξουσία και την ιδιωτικότητα
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της Jackie ήταν η αγάπη της για τα παιδιά της και η προσπάθειά της να τους προσφέρει μια όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική ζωή. Η ίδια έθεσε ως προτεραιότητα την εκπαίδευση και την καλλιέργειά τους, προωθώντας την αγάπη για τη λογοτεχνία και τη γνώση. Η κόρη της, Caroline, έχει αναφέρει επανειλημμένα τη σημασία που έδινε η μητέρα της στη λογοτεχνία και τη γλώσσα, επισημαίνοντας πως αυτή η αγάπη ήταν καθοριστική για τη δική της επιθυμία να καλλιεργήσει παρόμοια αισθήματα στα δικά της παιδιά.
Η σχέση της Jackie με την εξουσία ήταν επίσης ένα στοιχείο που την χαρακτήριζε. Παρά την επιρροή που είχε στον σύζυγό της, τον πρόεδρο John F. Kennedy, εκείνη πάντα ενεργούσε σύμφωνα με τα δικά της πιστεύω και έκανε αυτό που θεωρούσε εκείνη σωστό. Ο JFK είχε αστειευτεί ότι όταν ζητούσε από τη Jackie να κάνει κάτι, εκείνη απαντούσε «φυσικά, Jack» και στη συνέχεια έκανε αυτό που ήθελε. Ήταν μια γυναίκα με αδυσώπητη θέληση, αδιαπραγμάτευτο πνεύμα και ασυμβίβαστη στάση, που δεν δίσταζε να προωθήσει τις απόψεις της ακόμα και από το παρασκήνιο.
Η νέα ταυτότητα της Jackie μετά τον JFK
Ωστόσο, η ζωή της δεν ήταν μόνο εξουσία και λάμψη. Ήταν μια γυναίκα που προτιμούσε την ιδιωτικότητα, με μια αξιοσημείωτη πνευματική καλλιέργεια και ευαισθησία και έβρισκε καταφύγιο στη μοναξιά και την ησυχία. Μετά τον θάνατο του JFK, η Jackie απέκτησε μια νέα ταυτότητα, πέρα από τη δημόσια εικόνα της. Εργάστηκε ως εκδότρια βιβλίων για δύο δεκαετίες, υποστηρίζοντας συγγραφείς από διαφορετικά πολιτισμικά υπόβαθρα και συμβάλλοντας στην προώθηση της λογοτεχνίας. Η συνεισφορά της ήταν καθοριστική, αν και προτιμούσε να μην αναφέρεται το όνομά της στις ευχαριστίες των βιβλίων.
Η εικόνα της συχνά παρουσιάζεται μέσα από στερεότυπα, ωστόσο η πραγματική της κληρονομιά δεν βρίσκεται μόνο στη λάμψη και τη δόξα που την περιέβαλλε, αλλά στην ανθρώπινη πλευρά της. Ήταν μια γυναίκα που ζούσε με ένταση και πάθος, που έδωσε έμφαση στη δουλειά, τη μάθηση, και την προσωπική της ανάπτυξη, αφήνοντας μια ανεξίτηλη σφραγίδα για το τι μπορεί να σημαίνει η γυναικεία δύναμη. Σε αυτήν την περίπλοκη και αξιοθαύμαστη γυναίκα αξίζει να θυμόμαστε όχι μόνο την εικόνα της, ως πρώτη κυρία ή style icon, αλλά και τη ζωή της με τους όρους που εκείνη επέλεξε να ζήσει.
