Η κραυγή αγωνίας του κόσμου λόγω ακρίβειας και δραματικής οικονομικής κατάστασης είναι διάχυτη και δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας.
Τα μέτρα, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, φαίνονται αποσπασματικά και ανίσχυρα μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος, αφήνοντας την κοινωνία απογοητευμένη και αβέβαιη για το μέλλον.
Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη γενικευμένη δυσαρέσκεια. Τα ποσοστά υποστήριξης της κυβέρνησης συνεχίζουν να μειώνονται, με τις αλχημείες εταιρειών να μην μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα. Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα: το 21% ή 23% στην πρόθεση ψήφου φανερώνουν την απομάκρυνση της κοινωνίας από τις πολιτικές της. Η σύγκριση με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αποδεικνύει την τάση καθόδου, ενώ η Αντιπολίτευση δεν φαίνεται να εκμεταλλεύεται, επαρκώς, την κατάσταση.
Το «Επιτελικό Κράτος του Μαξίμου» δείχνει να παραμένει κωφάλαλο μπροστά στις εκκλήσεις της κοινωνίας. Οι υποσχέσεις για «χίλιες μέρες καθαρού πολιτικού χρόνου» φαίνονται κενές, καθώς η πραγματικότητα της ανέχειας, της πίκρας και των συνεχών ηθικών και ιδεολογικών υποχωρήσεων, είναι εμφανής.
Τα παραδείγματα αποτυχίας δεν περιορίζονται μόνο στην Οικονομία. Η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική σε συνδυασμό με την αλλοίωση της κοινωνικής ταυτότητας και την εθνοφοβική εξωτερική πολιτική έχουν διαμορφώσει μια χώρα σε αναβρασμό.
Η κοινωνία φωνάζει για αλλαγή, αλλά η κυβέρνηση επιμένει σε πολιτικές, που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό και επιτείνουν τα προβλήματα.
Η επανεμφάνιση των ιστορικών ηγετών της ΝΔ, Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά, δεν είναι τυχαία. Αντίθετα, μαρτυρά τις εσωκομματικές εντάσεις και την αμφισβήτηση του Κ. Μητσοτάκη από στελέχη, που αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Η αποσύνθεση της Παράταξης είναι ορατή, με τις διαρροές ψηφοφόρων προς μικρότερα δεξιότερα κόμματα να μεγαλώνουν συνεχώς.
Η φράση του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, ότι «η επιστροφή στην προ μνημονίων εποχή πρέπει να ξεχαστεί» ηχεί ακόμα σαν πρόκληση στα αυτιά των Ελλήνων, που δεινοπαθούν. Υποτιμά τις θυσίες της κοινωνίας και προετοιμάζει το έδαφος για συνεχή υποβάθμιση των συνθηκών ζωής. Ο λαός, που αγωνίζεται να επιβιώσει, δεν μπορεί να δεχτεί ότι αυτό το αβέβαιο και σκληρό παρόν είναι το μόνο μέλλον που του αξίζει.
Τα ΜΜΕ, όσο και αν προσπαθούν να συγκρατήσουν την εικόνα της κυβέρνησης, δεν μπορούν να αγνοήσουν το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πλησιάζει σε ένα σημείο δίχως επιστροφή. Ο κόσμος αναζητά επειγόντως λύσεις και μια νέα πολιτική ηγεσία, που θα αφουγκράζεται τις ανησυχίες και τις ανάγκες του. Η κοινωνία απαιτεί μια αλλαγή πορείας και όσο η κυβέρνηση επιμένει σε πολιτικές, που αποξενώνουν και φτωχοποιούν, τόσο μεγαλώνει η ανάγκη για μια νέα πολιτική πραγματικότητα.
Ο Κ. Μητσοτάκης έχει πλέον αποδείξει, ότι δεν μπορεί να είναι η απάντηση στα προβλήματα της χώρας και η απομάκρυνσή του από την ηγεσία της ΝΔ μοιάζει αναπόφευκτη. Ο λαός δεν μπορεί να αντέξει άλλες χίλιες μέρες και νύχτες με πολιτικές, που τον οδηγούν στην απόγνωση.
Η επόμενη μέρα απαιτεί αλλαγή ηγεσίας, νέες πολιτικές, που θα σέβονται την κοινωνία και θα φροντίζουν για την ευημερία της χώρας.
Ο λαός χρειάζεται ηγεσία, που θα τον βγάλει από το αδιέξοδο και θα του προσφέρει προοπτική και ελπίδα.
