Αν προχωρήσει κανείς νότια του Λευκού Οίκου και ακολουθήσει την διαδρομή που σχηματίζει ο ποταμός Ποτόμακ για 16 χιλιόμετρα, θα φτάσει σε μια βάση πληροφοριών των Η.Π.Α που δεν υπάρχει, ή τουλάχιστον δεν υπήρχε κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μπορεί εξωτερικά να έμοιαζε με ένα συνηθισμένο στρατόπεδο, ωστόσο η Τ.Θ. 1142 στο οχυρό Χαντ της Βιρτζίνια, ήταν πολύ διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη στρατιωτική βάση στις Η.Π.Α., καθώς ήταν η καρδιά μιας υπηρεσίας πληροφοριών που βρισκόταν σε πλήρη λειτουργία μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν το μέρος στο οποίο ανακρίνονταν πολλοί αιχμάλωτοι Ναζί, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι επιστήμονες.
Πάνω από 4.000 υψηλόβαθμοι Γερμανοί κρατούμενοι πέρασαν από την βάση, οι οποίοι υποβάλλονταν σε εξαντλητικές ανακρίσεις σχετικά με τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις εξελίξεις στην κατασκευή οπλισμού των Ναζί. Η λειτουργία της βάσης δεν τηρούσε την σύμβαση της Γενεύης, αυτό ωστόσο δεν απασχολούσε ιδιαίτερα την αμερικανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, στην βάση τηρούνταν πάνω-κάτω τα ανθρώπινα δικαιώματα και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν βασανιστήρια. Οι αιχμάλωτοι γενικά τύγχαναν καλής μεταχείρισης και επιβραβεύονταν αν αποκάλυπταν ευαίσθητες πληροφορίες.
Πολλοί κορυφαίοι Ναζί επιστήμονες μεταφέρονταν στην Τ.Θ. 1142 στο πλαίσιο της επιχείρησης “Paperclip”, που στην ουσία ήταν ένα άκρως απόρρητο σχέδιο που εξασφάλιζε σε πολλούς διακεκριμένους Γερμανούς επιστήμονες θέσεις εργασίας στην Αμερική, με στόχο να αποτραπεί η πρόσβαση στην τεχνογνωσία τους από την Σοβιετική Ένωση.
Την άνοιξη του 1945 η βάση δέχτηκε τον ειδικό στα πυραυλικά συστήματα Βέρνερ φον Μπράουν, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη κατασκευή των πυραύλων V1 και V2 που είχαν ισωπεδώσει πολλές περιοχές στο Λονδίνο. Η αμερικανική κυβέρνηση ήταν αρκετά χαρούμενη με το καινούργιο της “απόκτημα”, καθώς ο Βέρνερ ήταν στην κορυφή της “Μαύρης Λίστας” με τους Γερμανούς επιστήμονες που προορίζονταν για άμεση ανάκριση.
Ο Βέρνερ θα αποδεικνυόταν ο πιο αμφιλεγόμενος κρατούμενος της Τ.Θ. 1142, ιδίως όταν μαθεύτηκε ότι για την κατασκευή των πυραύλων του είχε χρησιμοποιήσει αιχμαλώτους καταναγκαστικών έργων από ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Πορφανώς ήταν ένας άνθρωπος που έπρεπε να δικαστεί και να καταδικαστεί από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης, ωστόσο η αμερικανική κυβέρνηση δεν άφησε κάτι τέτοιο να συμβεί καθώς αυτός ο ιδιοφυής άνθρωπος θα τους ήταν πολύ χρήσιμος.
Τελικά, o Μπράουν κατέληξε να εργάζεται σε υψηλή θέση στην NASA και μάλιστα σχεδίασε τον πύραυλο Saturn V, ο οποίος εκτόξευσε το πλήρωμα του διαστημόπλοιου Apollo 11 στην επιτυχημένη αποστολή στην Σελήνη. Βέβαια, ελάχιστοι γνώρισαν ότι ήταν Ναζί, αλλά και ένας από τους πιο πιστούς επιστήμονες του Χίτλερ.
