ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ
Το μεγαλείο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι ότι έχει θέση ακόμη και γι’ αυτούς που ευθέως την αμφισβητούν, ακόμη και για όσους είναι υποστηρικτές ιδεολογιών που βρήκαν πεδίο εφαρμογής σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Επανεκλέγοντας δήμαρχο Πατρέων τον Κώστα Πελετίδη, η πλειοψηφία των Πατρινών ενέκρινε, επίσης, τόσο την πολιτική της «Λαϊκής Συσπείρωσης», όσο και τα μέσα που χρησιμοποιεί για να την εκφράσει. Εν προκειμένω, την «επαναστατική γυμναστική» με τις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, με τα πανό και με τις ντουντούκες.
Ως εκ τούτου, από την ανανέωση της λαϊκής εντολής στο πρόσωπο του Κώστα Πελετίδη, προκύπτει το ασφαλές συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των συμπολιτών εγκρίνει αυτές τις πρακτικές που εφαρμόστηκαν και κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας της προσκείμενης στο ΚΚΕ Δημοτικής Αρχής. Γιατί να μην εκλάβει την επανεκλογή της ως την έγκρισή τους και ως το έναυσμα να συνεχίσει να τις εφαρμόζει; Από τη διεκδίκηση αιτημάτων (είτε έωλα, είτε ρεαλιστικά) από την κεντρική εξουσία, μέχρι και την εναντίωση στον υπό εξέλιξη πόλεμο στη Μέση Ανατολή, το… πεζοδρόμιο είναι η προσφιλής τακτική της. Μόνο που το γεγονός αυτό δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν και καμία.
Διότι για πολλά μπορεί να την επικρίνει κανείς, αλλά δεν μπορεί να της προσάψει και ότι έκρυψε το πραγματικό προσωπείο της. Ουδέποτε το έκανε, ουδέποτε προσποιήθηκε να δείξει ότι είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είναι.
Όμως, είπαμε. Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία (μέρος της οποίας είναι και η Τοπική Αυτοδιοίκηση) έχει θέση για όλους. Στο πλαίσιό της, είναι η (πάντα σεβαστή) ετυμηγορία της λαϊκής βούλησης που αποφασίζει για τον τρόπο που θα κυβερνηθεί ένας τόπος.
Είναι πλέον στο χέρι της δημοτικής αντιπολίτευσης να δείξει και να αποδείξει στην πλειοψηφία των Πατρινών στη διάρκεια της τρέχουσας τετραετίας ότι έκανε λάθος.
