Του Γιώργου Καρβουνιάρη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέβηκε στο βήμα της ΔΕΘ για να μιλήσει ως «μεταρρυθμιστής» και «εγγυητής σταθερότητας». Στον έβδομο χρόνο της διακυβέρνησής του, όμως, η κοινωνία δεν του αναγνωρίζει τίποτα από τα δύο. Το μόνο που απομένει είναι η ικανότητά του να αντιγράφει – να δανείζεται, σχεδόν κατά λέξη, τις προτάσεις που ο ίδιος και το κόμμα του χαρακτήριζαν «λαϊκισμό» όταν τις παρουσίαζε το ΠΑΣΟΚ.
Η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, η θεσμοθέτηση του Εθνικού Απολυτηρίου, τα μέτρα για τη νησιωτικότητα και την ορεινότητα: όλα ήταν ήδη στη φαρέτρα του ΠΑΣΟΚ, όλα είχαν παρουσιαστεί από τον Νίκο Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ του 2023. Τότε, η Νέα Δημοκρατία τα λοιδορούσε. Σήμερα, τα βαφτίζει δικές της «μεταρρυθμίσεις». Αντιφατικό; Όχι. Υποκριτικό; Απόλυτα.
Και βέβαια, το να επιστρέφεις ένα κομμάτι από την υπερφορολόγηση που επέβαλες, δεν είναι κοινωνικό μέρισμα. Είναι ψίχουλα. Η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας στραγγάλισε τα νοικοκυριά, οι εργαζόμενοι πλήρωσαν «φόρο πληθωρισμού» και τώρα ο Πρωθυπουργός τους κουνάει το δάχτυλο, μοιράζοντας αντίδωρα και βαφτίζοντάς τα φορολογική δικαιοσύνη.
Όσο για την ακρίβεια; Ούτε λέξη για τα καρτέλ, καμία δέσμευση για πραγματικούς ελέγχους. Μονάχα τα γνωστά ευχολόγια περί «καλής προαίρεσης» της αγοράς. Ένας πρωθυπουργός που έχει παραδώσει τα κλειδιά της οικονομίας στα συμφέροντα, παριστάνει ότι μπορεί να τα βάλει με αυτά.
Και σαν να μην έφτανε η κοπτοραπτική των θέσεων του ΠΑΣΟΚ, ξέχασε να κοστολογήσει το μισό του πρόγραμμα. Αν ήταν συνεπής με τα λεγόμενα του κυβερνητικού του εκπροσώπου, θα έπρεπε να αυτοχαρακτηριστεί «πολιτικός απατεώνας».
Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία στέλνει σωρηδόν δικογραφίες με εμπλεκόμενους υπουργούς της Ν.Δ. και ο κ. Μητσοτάκης επαναλαμβάνει το κασέτα περί «χρόνιων παθογενειών». Δεν μιλάμε για παθογένειες, μιλάμε για συστημική διαφθορά. Το πάρτι στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν έγινε παρά τις πολιτικές του, αλλά εξαιτίας τους.
Η αλαζονεία του έφτασε στο σημείο να οικειοποιείται ακόμα και τη διακομματική συμφωνία που εξασφάλισε το ΠΑΣΟΚ για το Εθνικό Απολυτήριο. Ούτε ένα στοιχειώδες «αναγνωρίζω» δεν βρήκε να πει. Αυτό δεν είναι απλώς θράσος· είναι μεθοδολογία: διαστρέβλωση, οικειοποίηση, εξαπάτηση.
Ο πρωθυπουργός που λοιδορούσε τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, σήμερα τις παρουσιάζει ως δικό του «όραμα». Αυτό δεν είναι ούτε μεταρρύθμιση ούτε σταθερότητα· είναι ομολογία πολιτικής ένδειας. Η χώρα δεν χρειάζεται έναν μιμητή χωρίς φαντασία, αλλά μια κυβέρνηση με καθαρό σχέδιο, με αξιοπιστία και αλήθεια. Και αυτό το συμβόλαιο με την κοινωνία μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να το εγγυηθεί.
