Η άσκηση έχει αναδειχθεί εδώ και χρόνια σε πιθανό τρόπο μείωσης των παραγόντων που πυροδοτούν κρίσεις ημικρανίας, μια νέα μελέτη, όμως, υποδεικνύει ότι θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική απέναντι και σε σημαντικούς «πυροδότες» της ημικρανικης κρίσης όπως είναι το στρες, η κατάθλιψη και τα προβλήματα ύπνου.
«Είναι μια πολύπλοκη σχέση, αλλά γνωρίζουμε ότι η άσκηση, σε γενικές γραμμές, βοηθά στην αύξηση των επιπέδων των καλών νευροδιαβιβαστών, όπως η ντοπαμίνη, η νορεπινεφρίνη και η σεροτονίνη, που συμβάλλουν όχι μόνο σε λιγότερους πονοκεφάλους, αλλά και σε καλύτερη διάθεση και συνολική ψυχική και σωματική κατάσταση», εξηγεί ο Δρ. Mason Dyess από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Washington.
Επιπλέον, η άσκηση βελτιώνει την καρδιακή υγεία, πράγμα που με τη σειρά του βοηθά στη διαχείριση του βάρους, που σχετίζεται εξίσου με τον καλύτερο έλεγχο της ημικρανίας.
Η μελέτη αυτή, που θα παρουσιαστεί στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας τον Απρίλιο, περιελάμβανε περισσότερους από 4.600 ανθρώπους που είχαν διαγνωσθεί με ημικρανία, εκ των οποίων το 75% βίωνε περισσότερες από 15 κρίσεις τον μήνα, ενώ το υπόλοιπο 25% βίωνε λιγότερες από 14.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ολοκλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τα χαρακτηριστικά της ημικρανίας τους, τον ύπνο, την κατάθλιψη, το στρες και το άγχος. Απάντησαν, επίσης, σε ερωτήσεις σχετικά με το κατά πόσο επιδίδονταν σε κάποια μέτριας ή αυξημένης έντασης άσκηση κάθε εβδομάδα, όπως το τζόκινγκ, το πολύ γρήγορο περπάτημα, κάποιο άθλημα, οι βαριές δουλειές του σπιτιού και το ποδήλατο.
Οι ερευνητές χώρισαν τους συμμετέχοντες σε πέντε ομάδες ανάλογα με τη συχνότητα της άσκησης, από το καθόλου έως τα 150 λεπτά εβδομαδιαίως, που είναι και το ελάχιστο που συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Από το σύνολο των ατόμων, μόλις το 27% ασκούνταν στο ελάχιστο αυτό όριο ή περισσότερο.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι άνθρωποι που ασκούνταν λιγότερο από το συνιστώμενο είχαν αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης, άγχους και προβλημάτων στον ύπνο. Συγκεκριμένα, το 47% όσων δεν ασκούνταν είχε κατάθλιψη, το 39% είχε άγχος και το 77% είχε προβλήματα ύπνου. Αντίθετα, το 25% της πιο δραστήριας ομάδας είχε κατάθλιψη, το 28% είχε άγχος και το 61% είχε προβλήματα ύπνου.
Η μελέτη βρήκε, επίσης, μια σύνδεση ανάμεσα στην άσκηση και τη συχνότητα του πονοκεφάλου. Στην ομάδα που δεν ασκούταν καθόλου, το 5% των συμμετεχόντων είχε από 0 έως 4 πονοκεφάλους τον μήνα, ενώ πολλοί περισσότεροι -25%- είχαν περισσότερες από 25 ημέρες πονοκεφάλου κάθε μήνα. Στην ομάδα αυξημένης άσκησης, το 10% είχε χαμηλή συχνότητα πονοκεφάλων και το 28% είχε υψηλή.
Σε γενικές γραμμές, οι επιστήμονες καλούν τους πάσχοντες από ημικρανία να είναι πολύ προσεκτικοί στη ρουτίνα της άσκησής τους. «Η συνέπεια είναι το κλειδί, είτε πρόκειται για την άσκηση είτε για άλλες δραστηριότητες, όπως ο έλεγχος της καφεΐνης, οι ώρες του ύπνου και της αφύπνισης, το φαγητό και η ενυδάτωση», τονίζουν χαρακτηριστικά.
Σημειώνουν, τέλος, πως η προκαταρκτική αυτή μελέτη δείχνει μόνο μια σύνδεση ανάμεσα στην άσκηση και τους παράγοντες που πυροδοτούν την ημικρανία, χωρίς να αποδεικνύει σχέση αιτίου-αποτελέσματος.
