Όλο και περισσότεροι άνδρες «λιώνουν» στο γυμναστήριο λόγω αυξημένου άγχους και ανασφάλειας για την εικόνα του σώματός τους. Αν όμως σήμερα τους βασανίζει περισσότερο από ποτέ η αγωνία για κοιλιακούς και μπράτσα, ένα άλλο μέρος της ανατομίας τους απασχολεί διαχρονικά τους ίδιους, αλλά και το αντίθετο φύλο.
Το μέγεθος του πέους και η σημασία του στην ερωτική απόλαυση και επιλεξιμότητα έχει χαρακτηριστεί μέρος της εξέλιξης του ανθρώπου όσο και κοινωνική κατασκευή. Μια μελέτη στο Proceedings of the National Academy of Sciences έδειξε ότι, μαζί με το ύψος, θα αποτελέσουν τα δύο βασικά κριτήρια που εξετάζουν οι γυναίκες κατά την επιλογή συντρόφου, ενώ έρευνα στο PLoS One συμπέρανε ότι τα περισσότερα εκατοστά έχουν σημασία κυρίως στις περιπέτειες μιας βραδιάς.
Μικρή σημασία ωστόσο φαίνεται να διαδραματίζουν τέτοια ευρήματα στην αναζήτηση τρόπων μεγέθυνσης των ανδρικών μορίων, αφού το ζήτημα εκκινεί πολύ πριν την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας, χιλιάδες χρόνια πίσω, και περιλαμβάνει επώδυνες συχνά μεθόδους, όπως δέσιμο της ακροποσθίας έως εντριβές του πέους με έντομα και έλαια -που πιθανώς το μεγέθυναν λόγω φλεγμονής.
Αυτό αναφέρει σε άρθρο του στο Conversation ο Adam Taylor, Καθηγητής και Διευθυντής του Κέντρου Εκμάθησης Κλινικής Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ, με αφορμή την ευρύτατα διαδεδομένη στο διαδίκτυο τεχνική του jelqing ή jelquing, μια μέθοδο που απαιτεί το τέντωμα του ημίσκληρου πέους και υπόσχεται έως και 2,5 επιπλέον εκατοστά.
Αντίστοιχες μη επεμβατικές λύσεις, όπως χάπια επιμήκυνσης πέους -που πρόκειται μάλλον για απλές βιταμίνες- ή αντλίες πέους και άλλες συσκευές -οι οποίες χρησιμοποιούνται λανθασμένα για μεγαλύτερο αντί σκληρότερο πέος με συνέπειες μώλωπες ή και αιμορραγία-, θα δώσουν φρούδες κατά το πιθανότερο ελπίδες σε όσους επιθυμούν μεγαλύτερα προσόντα, χωρίς να καταφύγουν στο νυστέρι.
Για τους πιο τολμηρούς, φαλλοπλαστική (ή πεοπλαστική), αποκοπή του ανελκτήρα συνδέσμου, λιπομεταφορά, ενέσεις υαλουρονικού οξέος και εμφυτεύματα, εξασφαλίζουν απτά αποτελέσματα, όχι όμως χωρίς αντίτιμο: ο μετεγχειρητικός κίνδυνος είναι μεγάλος και, σύμφωνα με ανασκοπήσεις στοιχείων, τα δεδομένα υπέρ των επεμβάσεων επιμήκυνσης είναι περιορισμένα και η καταγραφή των περιπτώσεων επιπλοκών ελλιπής.
Σύμφωνα όμως με τον Taylor, μόνο άνδρες με μικροφαλλία (micropenis), με εξαιρετικά δηλαδή μικρό μέγεθος πέους που οφείλεται στα γονίδια ή διαταραχές ορμονών όπως η τεστοστερόνη και η ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη (hCG), αξίζει να υποβληθούν στις παραπάνω επεμβάσεις και θα δουν ουσιαστικό όφελος.
Μήπως τελικά το jelqing είναι η απλή και ασφαλής λύση για όσους έχουν πρόβλημα μικρού πέους;
Μήπως να το ξανασκεφτείτε;
Με το jelqing επιχειρείται η εκμετάλλευση των μηχανισμών επιδιόρθωσης του οργανισμού για την επούλωση βλάβης στους ιστούς, όπως συμβαίνει κατά την αποκατάσταση των οστών και σκελετικών μυών μετά από έναν τραυματισμό. Τραβώντας το πέος, δημιουργούνται μικρορωγμές στα τοιχώματά του που, κατά το σκεπτικό, ο οργανισμός θα προσπαθήσει να αναπληρώσει καθιστώντας τα μεγαλύτερα και πιο δυνατά.
Εντούτοις, τα λεία μυϊκά κύτταρα στο πέος δεν ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο. Σύμφωνα με τον καθηγητή, η αύξηση του μεγέθους των λείων μυών οφείλεται συνήθως σε ασθένεια ή βλάβη, και το πιο σημαντικό, όταν το πέος είναι σε στύση, τα λεία μυϊκά κύτταρα είναι στην πραγματικότητα χαλαρά και σε αδράνεια, οπότε δεν πρόκειται να αυξηθούν σε μέγεθος. Επιπλέον, το Jelqing αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Peyronie.
«Αν το jelqing, ή οποιαδήποτε άλλη τάση, ήταν πραγματικά τόσο αποτελεσματικό, θα είχαμε τις αποδείξεις δημοσιευμένες σε ιατρικά περιοδικά και η πώληση πολύ μεγάλων εσωρούχων θα είχε γίνει πρωτοσέλιδο» καταλήγει ο καθηγητής.
