Καθ’ όλη τη διάρκεια της προεδρίας Τραμπ, το θέμα της «αναγκαίας ιδεολογικής στροφής» ερχόταν συχνά στο προσκήνιο. Ολοι έβλεπαν ότι η ρεπουμπλικανική συμμαχία προσέγγιζε ολοένα και περισσότερους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης, ενώ αυτή των Δημοκρατικών είχε στραφεί προς την εύπορη μεσαία τάξη. Το ερώτημα που τέθηκε από τότε ήταν εάν αυτή η στροφή θα άλλαζε ριζικά τις προτεραιότητες των δύο κομμάτων, όπως έδειξε να γίνεται με τη λαϊκίστικη προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ το 2016, ή εάν Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί θα επέστρεφαν στη λογική, μετά την αποχώρηση Τραμπ από τον Λευκό Οίκο.
Αυτό το ερώτημα μένει να απαντηθεί. Υπό συγκεκριμένο πρίσμα, τα κόμματα μοιάζουν σήμερα αναγεννημένα από τις μεταβαλλόμενες συμμαχίες τους. Από άλλη σκοπιά, όμως, κάθε βαθιά ιδεολογική τομή μοιάζει καταδικασμένη από την αρχή. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά, πάντως, θα διαπιστώσουμε σταδιακή μεταμόρφωση αντιλήψεων. Η νέα (και ηλικιακά νεότερη) Δεξιά καθορίζεται από την πολιτική της καχυποψία, τη βαθιά της αντιπάθεια προς κάθε κρατικό θεσμό, την άκριτη υιοθέτηση θεωριών συνωμοσίας, την εχθρότητα απέναντι σε κάθε εκπρόσωπο κυβερνήσεων και σε κάθε σύμπραξη επιχειρήσεων και κράτους. Την ίδια ώρα, ο σκεπτικισμός τους για την αμερικανική αυτοκρατορία και το μέλλον των ΗΠΑ είναι απόλυτος και θυμίζει αυτόν της Αριστεράς τη δεκαετία του 1960.
Για έξι συναπτά χρόνια, έως την απόλυσή του από το δίκτυο Fox News, η εκπομπή του Τάκερ Κάρλσον προσέφερε ιδανικό θεωρείο για την παρακολούθηση αυτής της στροφής. Το κλειδί για να κατανοήσουμε την εκπομπή δεν ήταν η ιδεολογία, αλλά η καχυποψία. Ο Τάκερ είχε πετύχει να είναι ταυτόχρονα αξιόπιστος παρουσιαστής πολιτικής εκπομπής και ενθουσιώδης υποστηρικτής των πιο ακραίων θέσεων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Κάτι, όμως, άλλαξε στον Κάρλσον με τον πόλεμο στο Ιράκ, ήδη από το 2006, με τον παρουσιαστή να γίνεται ολοένα και πιο πικρόχολος, απογοητευμένος και ακραίος από την εποχή που εμφανιζόταν ακόμη ως σχολιαστής σε εκπομπές με άλλους οικοδεσπότες. Ο Τάκερ δεν θυμίζει, όμως, άλλες συντηρητικές προσωπικότητες, οι οποίες παραδόθηκαν στον τραμπισμό ακολουθώντας τις προτιμήσεις των ακροατών τους. Ηταν τραμπικός μόνο στον βαθμό που ο Τραμπ ευθυγραμμιζόταν με τη δική του κοσμοθεωρία, προς την κατεύθυνση δηλαδή της πλήρους απόρριψης της δυτικής τάξης πραγμάτων και όσων αυτή αντιπροσωπεύει, όπως την αποδοχή της διαφορετικότητας.
Ο σκεπτικισμός των νέων δεξιών για την αμερικανική αυτοκρατορία και το μέλλον των ΗΠΑ είναι απόλυτος και θυμίζει αυτόν της Αριστεράς τη δεκαετία του 1960.
Αυτός είναι ο λόγος που η εκπομπή του βρισκόταν συνήθως στο άκρο του δεξιού ιδεολογικού φάσματος, αλλά και κάποιες φορές στα αριστερά του. Ο Τάκερ φιλοξένησε, άλλωστε, πολλές φορές τον δημοσιογράφο Γκλεν Γκρίνουολντ χάρη στην αντίθεσή του με την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν. Μπορεί επίσης κανείς να συγκεντρώσει πολλά αποσπάσματα εκπομπών του Κάρλσον, στις οποίες ασπάζεται αριστερές οικονομικές θέσεις. Αυτές οι «περιηγήσεις» του στον προοδευτισμό δεν τον εμπόδισαν να υιοθετήσει την ακροδεξιά θεωρία της «Μεγάλης Αντικατάστασης» για το μεταναστευτικό ή να εμφανίσει εμμονή με τον πιθανό ρόλο του FBI ως εγκεφάλου των ταραχών της 6ης Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο.
Εξαίρεση αποτέλεσε η κάλυψη της πανδημίας από την εκπομπή του. Την ώρα που οι υγειονομικές αρχές και ο πολιτικός κόσμος εμφανίζονταν καθησυχαστικοί, ο Κάρλσον απηύθυνε αγωνιώδεις προειδοποιήσεις για την επικινδυνότητα του ιού, πραγματοποιώντας ταξίδι στο Μαρ-α-Λάγκο για να ανασύρει τον Τραμπ από την αδράνεια. Μόλις, όμως, ο πολιτικός κόσμος υιοθέτησε με ενθουσιασμό τα περιοριστικά μέτρα, ο Τάκερ πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών επικρίνοντας την καραντίνα και τον εμβολιασμό.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Κάρλσον δήλωσε ότι μετάνιωσε για την αδυναμία του να διαγνώσει τις σκοτεινές δυνάμεις που κινούν τα νήματα στον πλανήτη, όπως είναι τα μέσα ενημέρωσης. Παρότι οι νέοι συντηρητικοί της δεκαετίας του 1980 ή του 1990 αντιμετώπιζαν ήδη με καχυποψία τα προοδευτικά ΜΜΕ, διατηρούσαν ακέραιη την εμπιστοσύνη τους σε θεσμούς, όπως η CIA, το FBI, ο στρατός και οι μεγάλες εταιρείες.
Οι συντηρητικοί που μεγάλωσαν μετά τον πόλεμο στο Ιράκ και την οικονομική κρίση νιώθουν ξεκομμένοι από τους αμερικανικούς θεσμούς και θεωρούν ότι οι ελίτ απέτυχαν στην αποστολή τους. Αυτός είναι ο λόγος που ο Κάρλσον συγκέντρωσε μεγαλύτερο μερίδιο νέων τηλεθεατών από κάθε άλλον συνάδελφό του στο δίκτυο Fox. Παρ’ όλα αυτά, η αποχώρησή του από το δημοφιλές δίκτυο θα μεταφραστεί σίγουρα σε υποχώρηση της δημοτικότητας και της επίδρασής του στις πολιτικές εξελίξεις, απειλώντας να αφήσει κενή τη θέση του κήρυκα του σύγχρονου αμερικανικού συντηρητικού λαϊκισμού.
