του Απόστολου Κατσιφάρα, πρώην Περιφερειάρχη Δυτ. Ελλάδας
Η κατοχή των εδαφών συνεχίζεται χωρίς καμία ΑΙΔΩ και συνέπεια.
Η Διεθνής αλληλεγγύη και στήριξη παραμένει στα χαρτιά, ως ευχή, χωρίς κανένα εθνικό αντίκρισμα.
Οι περιουσίες των Ελλήνων στα κατεχόμενα είναι στην ουσία δημευμένες και παραχωρημένες στους έποικους από την ανατολία που τους έφεραν για αλλαγή των συσχετισμών στο νησί.
Μια ανοικτή εθνική πληγή για ολόκληρο τον ελληνισμό που δεν έκλεισε ποτέ, που πονάει περισσότερο όταν μπροστά της βρίσκει το τουρκικό παραλήρημα για την διχοτόμηση.
Από τότε μόνο δυο σταθμοί ορόσημο καταγράφονται που επηρέασαν θετικά την πορεία του κυπριακού, βασίστηκαν δε και οι δύο τους στις δικές μας εθνικές δυνάμεις.
Ο ενιαίος αμυντικός χώρος Ελλάδας – Κύπρου, γνωστό ως Ενιαίο Αμυντικό δόγμα.
Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Υπογράφηκε την 1 Μαΐου του 2004 αλλά είχε προετοιμαστεί από την ιστορική σύνοδο κορυφής στην Κέρκυρα που προέδρευε για πρώτη φορά η Ελλάδα με Πρωθυπουργό και πάλι τον ιστορικό ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου όπου αποφασίστηκε η διεύρυνση της ΕΕ με δυο νέα μέλη τη Κύπρο και την Μάλτα. Ακολούθησε η προετοιμασία με τις υπηρεσίες της ΕΕ και η υπογραφή της οριστικής ένταξης στην έγινε πάλι στην Αθήνα από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσο Παπαδόπουλο στην στοά του Αττάλου στις 16 /4/ 2003. Έτσι η Κύπρος βρέθηκε στην μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης με την ασπίδα προστασίας που απολαμβάνει, αλλά η ίδια η ΕΕ συνεχίζει να δείχνει αδύνατη και απρόθυμη να λύσει το κυρίαρχο θέμα της κατοχής.
Σήμερα
είμαστε ‘’ παγιδευμένοι ‘’, ‘’ χαμένοι ‘’ , ‘’εγκλωβισμένοι ‘’ από άλλα δύο γεγονότα πρωτοβουλίες που μπορούν να εξελιχθούν ως ευκαιρίες αν υποστηριχθούν από ικανές γεωστρατηγικά ηγεσίες .
Τα οικόπεδα αξιοποίησης των υδρογονανθράκων.
που χαράχτηκαν με όραμα και ρεαλισμό και έφεραν μια νότα αισιοδοξίας στην μέχρι τώρα απραξία. Τα περισσότερα έχουν πάρει αδειοδοτήσεις για έρευνα υδρογονανθράκων και μόλις το 1 από τα 12 έχει άδεια εκμετάλλευσης μετά το πρώτο στάδιο της έρευνας. Οι εμπλοκές και οι απειλές συνεχίζονται καθώς και οι εξελίξεις στο παλαιστινιακό έφεραν νέα δεδομένα και προτεραιότητες.
Η διέλευση του αγωγού East Mend μεταφοράς φυσικού Αερίου.
από την μέση ανατολή, το Ισραήλ, στην Κύπρο και μέσω της Κρήτης στην Ελλάδα με τερματική διασύνδεση την Ιταλία και κατεύθυνση την κεντρική και βόρεια Ευρώπη που αναζητά εναγωνίως ενεργειακή αυτονομία και ασφάλεια αλλά δείχνει εντελώς αδύναμη να την υλοποιήσει. Ένας αγωγός αναπτυξιακός 1872 χιλ. εκ των οποίων τα 1335 στο υποθαλάσσιο τμήμα και τα 537 στο χερσαίο.
Το μέλλον του αγωγού φαίνεται να εξαρτάται περισσότερο από τις γεωπολιτικές εξελίξεις παρά από την οικονομική του βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητά του.
Και οι δυο πρωτοβουλίες είναι ‘’εγκλωβισμένες’’ στο νέο στάτους της περιοχής που είναι από την αξιοποίηση, στην συν-εκμετάλλευση και τώρα στην πολύ-εκμετάλλευση αφού επιδιώκουν να μπουν όλες οι χώρες στο παιχνίδι με συμμαχίες και ασύμμετρες διεκδικήσεις που αλλάζουν τις γνωστές μέχρι τώρα γεωπολιτικές σταθερές.
Οι ρυθμοί είναι αργοί και οι παγίδες πολλές και απρόβλεπτες, αλλά οι εθνικοί στόχοι πρέπει να είναι υψηλοί και να ταυτίζονται με τις προκλήσεις του Μέλλοντος.
Είναι ένα δύσκολο πάζλ στην λύση του που μετατρέπεται σε μία νέα γεωπολιτική βόμβα στην ανατολική Μεσόγειο που είναι έτοιμη να εκραγεί.
Ωστόσο
Το Κυπριακό πρόβλημα παραμένει ένα ανοικτό διεθνές πρόβλημα κατοχής που προσβάλει την διεθνή κοινότητα , τους θεσμού της και αναδεικνύει την ανικανότητά της να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιον .
Ακόμη και η ΑΜΟΧΩΣΤΟΣ ( Famagousta ) μια πόλη φάντασμα που ως ουδέτερη ζώνη θα μπορούσε να είχε αποδοθεί στους Έλληνες μετά από τόσα χρόνια εγκατάλειψης παραμένει μια πόλη κλειστή. Εδώ αξίζει να δώσουμε συγχαρητήρια σε μια τοπική πρωτοβουλία που πάρθηκε από εξέχουσες Κυπριακές προσωπικότητες κόντρα στην εποχή της λήθης με την παρουσία τους σε όλα τα διεθνή Forum μας αφυπνίζει και μας επαναφέρει στο πατριωτικό καθήκον μας.
Ο Φάκελος της Κύπρου δεν έκλεισε ποτέ!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
