Το δικαίωμα της έκφρασης και του λόγου, ιδιαίτερα όταν εναντιώνονται στις «λογικές» βίας
και πολέμου όχι μόνο είναι σεβαστό αλλά και αποδεκτό.
Δεν είναι, όμως, αποδεκτή η προσπάθεια πολιτικής, ιδεολογικής, κομματικής
εκμετάλλευσης και εργαλειοποίησης.
Η αποστροφή και καταδίκη σε κάθε είδους βίας και πολέμων, ασχέτως αν οφείλονται σε
οικονομικούς – γεωπολιτικούς λόγους, σε θρησκευτικό φονταμενταλισμό ή σε προσπάθεια
ιδεολογικής κυριαρχίας, είναι αυτονόητη για όσους διαθέτουν κοινή λογική.
Δεν είναι όμως αυτονόητη για τους λάτρεις της κοινωνικής επανάστασης της Δημοτικής
Αρχής του Δήμου Πατρέων.
Ο πόλεμος αποδεικνύει, διαχρονικά, την ανθρώπινη αδυναμία και την ουτοπία όσων
πιστεύουν σε ανεφάρμοστες πολιτικές.
Η φρίκη ενός πολέμου δεν περιορίζεται γεωγραφικά, ιδεολογικά ή πολιτικά. Τα θύματα
ενός πολέμου δεν έχουν γεωγραφικό προσδιορισμό. Η έκφραση του φόβου στο βλέμμα
ενός παιδιού θα έπρεπε να μας κινητοποιεί όλους, ιδιαίτερα όσους κινούν τα νήματα των
παγκόσμιων πολιτικών εξελίξεων.
Η Δημοτική Αρχή αλλά και άπαντες θα πρέπει να καταδικάσουμε τη φρίκη του πολέμου
αλλά και κάθε ενέργεια που συμβάλλει στην παγκόσμια μελλοντική αποσταθεροποίηση,
ένθεν κακείθεν.
Όποιος διακρίνεται από μονομέρεια, απλά είναι συνένοχος.
