Του Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη, Επιτ.Δικηγόρου -Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Μέχρι σήμερα όταν αναφερόμαστε στην εκπαίδευση, μιλούσαμε για μια μέσω μιας γραμμικής διαδικασίας απόκτηση γνώσεων και εξειδίκευσης.
Αναφερόμαστε πάντα στο στάδιο των σπουδών, την εξειδίκευση και τέλος την εργασία.
Αυτή η διαδικασία είναι δυνατό να ακολουθηθεί μέσω συγκεκριμένων προγραμμάτων εκπαίδευσης τα οποία μπορεί να υλοποιήσουν τόσο το Δημόσιο με τη λειτουργία ανεξάρτητων εκπαιδευτικών μονάδων όπως γίνεται άλλωστε με την ίδρυση και λειτουργία του Ανοικτού Πανεπιστημίου, όσο και με τα επιδοτούμενα σεμινάρια επιμόρφωσης είτε από την Λαϊκή Επιμόρφωση είτε σε συνεργασία του ΟΑΕΔ με τους βασικούς συνδικαλιστικούς φορείς ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει από το έτος 2003 προσυπογράψει το κοινό ανακοινωθέν του Βερολίνου για την υλοποίηση του Ευρωπαϊκού χώρου Ανώτατης εκπαίδευσης στο οποίο δίνει ιδιαίτερο βάρος στην δια βίου εκπαίδευση.
Η χώρα μας συνεχίζει ατυχώς να καθυστερεί σημαντικά.
Ένα μικρό ποσοστό στο σύνολο των εργαζομένων σήμερα έχει παρακολουθήσει είτε παρακολουθεί κάποιο πρόγραμμα κατάρτισης και εξειδίκευσης τη στιγμή κατά την οποία ο μέσος όρος αυτών που συμμετέχουν σε προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης στις άλλες χώρες της Ευρώπης ανέρχεται στο 8 με 10%.
Είναι συνεπώς αναγκαίο πέρα από την λειτουργία του Ανοικτού Πανεπιστημίου να υπάρξει θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία και ενός νέου Πανεπιστημίου δεύτερης ευκαιρίας.
Πέρα από την ενίσχυση του θεσμού του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου θα πρέπει να υπάρξει σχεδιασμός για τη θεσμοθέτηση και άμεση λειτουργία Ινστιτούτων τα οποία θα συντονίζουν την παροχή μονοτμηματικών ή διατμηματικών προγραμμάτων, δια βίου εκπαίδευσης.
Είναι αναγκαίο αυτή η διαδικασία να οδηγεί και στην χορήγηση τυπικών τίτλων σπουδών ισοδύναμων με τα πτυχία των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ στο μέτρο βεβαίως που ο εκπαιδευόμενος εξαντλήσει επιτυχώς όλα τα στάδια των θεματικών ενοτήτων σπουδών για να είναι ελκυστική η διαδικασία αλλά και για να παρέχουν δυνατότητα ιεραρχικής εξέλιξης του κατόχου.
Θα πρέπει παράλληλα να συσταθεί ένα συντονιστικό όργανο διασφάλισης της ποιότητας της ανώτατης εκπαίδευσης σε εθνικό επίπεδο, ευέλικτο και αποκεντρωμένο στο οποίο να ενταχθούν τόσο το Ανοικτό Πανεπιστήμιο όσο και τα Ινστιτούτα έτσι ώστε να πληρούνται τα εχέγγυα υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκής λειτουργίας και παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Θεωρούμαι συνεπώς πως η διαδικασία της δια βίου εκπαίδευσης χρειάζεται να αποτελέσει πεδίο εθνικού σχεδιασμού.
Αν δεν υπάρξει σχεδιασμός σε εθνικό επίπεδο υφίσταται ο κίνδυνος αυτή η διαδικασία μεμονωμένα και κατά περίπτωση να αποτελέσει το μοχλό απορύθμισης του συνολικού εκπαιδευτικού συστήματος με τα εξ αυτού δυσάρεστα αποτέλεσμα αποτυχίας και απομάκρυνσης από τους κοινωνικούς στόχους της εκπαίδευσης.
