Η πανδημία τούς έδωσε την ευκαιρία να εργαστούν από μεγάλη απόσταση και κινούμενοι με τους φορητούς υπολογιστές τους και τα διαβατήριά τους, ιδιαιτέρως οι πλέον καλοπληρωμένοι, επέλεξαν να εγκατασταθούν σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στην Ευρώπη. Τώρα αυτοί οι ψηφιακοί νομάδες, όπως τους αποκαλεί σχετικό ρεπορτάζ της Wall Street Journal, δέχονται προσφορές και κίνητρα από ευρωπαϊκές χώρες ή πόλεις που προσπαθούν να τους κρατήσουν περισσότερο στο έδαφός τους, έχοντας διαπιστώσει ότι με την παρουσία τους τονώνουν τις οικονομίες τους.
Από τη Λετονία μέχρι την Κροατία και την Ισλανδία, προσφέρουν στους ψηφιακούς νομάδες μακροπρόθεσμες βίζες για να προσελκύσουν τους πλέον εύπορους από αυτούς. Απευθύνονται, όμως, σε όσους είναι υψηλής εξειδίκευσης και προπαντός υψηλόμισθοι, καθώς τα περισσότερα από τα σχετικά προγράμματα θέτουν όρο στους ενδιαφερομένους να έχουν αποδοχές πάνω από 2.000 ευρώ ή ακόμη και πάνω από 3.500 ευρώ. Σε κάποιες άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία και την Ισπανία, δρομολογούνται αντίστοιχα σχήματα βίζας ισχύος έως και πέντε ετών, που θα προσφερθούν σε όσους εγκαταστάθηκαν στο έδαφός τους εν μέσω της πανδημίας και συνεχίζουν την τηλεργασία. Η Ισπανία σχεδιάζει φοροαπαλλαγές για όσους ψηφιακούς νομάδες προέρχονται από τρίτες χώρες εκτός Ε.Ε. Από τον κανόνα δεν εξαιρείται και η Ελλάδα, που όπως και η Εσθονία προσπαθεί να δελεάσει τους περιπλανώμενους εργαζομένους προσφέροντάς τους φοροαπαλλαγές και προνόμια. Στα τέλη του περασμένου έτους η Μάλτα εισήγαγε την «άδεια παραμονής των νομάδων», που επιτρέπει σε πολίτες τρίτων χωρών με μηνιαίες αποδοχές ύψους τουλάχιστον 2.700 ευρώ να εγκαθίστανται στο έδαφός της επί ένα έτος. Εκτοτε έχει ήδη εγκρίνει πάνω από 400 σχετικές αιτήσεις, κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία.
Οι ψηφιακοί νομάδες, όχι μόνον προσφέρουν στις τοπικές οικονο- μίες, αλλά είναι περιζήτητοι ως ταλέντα στις νέες τεχνολογίες.
Οι ψηφιακοί νομάδες, όχι μόνον προσφέρουν στις τοπικές οικονομίες αλλά είναι περιζήτητοι ως ταλέντα στις νέες τεχνολογίες. Μιλώντας στην WSJ καθηγητές του Χάρβαρντ τονίζουν πως «σήμερα οι χώρες ανταγωνίζονται για ταλέντα όπως ακριβώς ανταγωνίζονται και οι επιχειρήσεις για να προσελκύσουν τους ικανότερους». Πράγματι, πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, ακόμη και χωριά στην Ευρώπη, υιοθετούν την ίδια τακτική και εκπονούν δικά τους σχέδια και προγράμματα προκειμένου να τονώσουν την τοπική οικονομία τους και να διατηρήσουν στην περιοχή τους θέσεις εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, υπάρχει το λεγόμενο Εθνικό δίκτυο χωριών υποδοχής των απασχολούμενων με τηλεργασία. Εχει αναλάβει να διευκολύνει τους ξένους να εγκατασταθούν σε χωριά με λιγότερους από 5.000 κατοίκους. Στην ιστοσελίδα του παρέχονται πληροφορίες για το πού μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να βρουν στέγη, τι ταχύτητες wi-fi υπάρχουν στην περιοχή και ποια είναι τα ενδιαφέροντα στοιχεία της.
Στην Ιταλία επίσης, στο Ποντρεμόλι, μια μικρή κωμόπολη μόλις 7.300 κατοίκων στους λόφους της Τοσκάνης, ομάδα με την επωνυμία «Αρχίστε να εργάζεστε στο Ποντρεμόλι 2020» αναλαμβάνει να διευκολύνει την προσαρμογή και εγκατάσταση όσων ξένων σκέπτονται να εγκατασταθούν στην περιοχή και τους προσφέρει δωρεάν ξεναγήσεις. Από τη στιγμή που έρθουν στην πόλη, τους φέρνει σε επαφή με το προσωπικό των σχολείων της περιοχής, με μεσίτες ακινήτων και με τις τοπικές αρχές. Η πρωτοβουλία εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2020 από δύο κατοίκους του Ποντρεμόλι που είχαν διαπιστώσει ότι πολλοί Αμερικανοί άδραξαν την ευκαιρία της πανδημίας και της τηλεργασίας για να εγκατασταθούν σε ωραίες περιοχές της Ευρώπης.
