Οι άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τον Μάριο Ηλιόπουλο μιλάνε για έναν εκρηκτικό όσο και απρόβλεπτο κάποιες στιγμές χαρακτήρα, παθιασμένο με τη δουλειά του και την αυτοκρατορία των ταχύπλοων της SeaJets.
Η κίνηση του να εισέλθει στο μετοχικό κεφάλαιο MIG μέσω εταιρείας που ελέγχεται από την κόρη του Δέσποινα κατέλαβε εξαπίνης την ακτοπλοϊκή πιάτσα. Αυτή που βλέπει τον Μάριο Ηλιόπουλο να έχει ισχυροποιηθεί τα τελευταία χρόνια διαθέτοντας τον μεγαλύτερο στόλο ταχυπλόων στη Μεσόγειο.
Κάποιοι άλλοι πάλι βλέπουν έναν μάλλον αντισυμβατικό εφοπλιστή, που αποφεύγει τις επισημότητες και τα επιβεβλημένα dress code όσο πιο πολύ μπορεί και τον θυμούνται έφηβο ακόμη να κάνει «τρέλες».
Πέρυσι τον Σεπτέμβριο βάφτισε τον γιο του στην Πάρο, με καλεσμένους πάνω από εξακόσια άτομα, τα οποία απόλαυσαν στον μέγιστο βαθμό την φιλοξενία του πανίσχυρου ακτοπλόου.
Ο Μάριος Ηλιόπουλος είχε φροντίσει για την μεταφορά τους, την φιλοξενία τους και την διασκέδαση τους σε ένα τριήμερο που περιελάβανε καταρχήν δείπνο στο «Barbarossa» το οποίο είχε κλείσει αποκλειστικά για τους προσκεκλημένους του.
Μετά τη βάφτιση ακολούθησε πάρτι στο «Marcelo» της Παροικιάς, σε μια πολύ όμορφη παραλία, ενώ την διασκέδαση των καλεσμένων ανέλαβαν ο Σάκης Ρουβάς και η Πέγκυ Ζήνα.
«Need for speed»
Αναζητώντας κανείς τα νεανικά πεπραγμένα του, οι «τρέλες» του Μάριου λάμβαναν χώρα στο σικ προάστιο του Ψυχικού τη δεκαετία του ‘80, όταν ο νεαρός τελείωνε την διαδρομή του στο Κολλέγιο Αθηνών και ήταν εθισμένος με την ταχύτητα.
Εκείνα τα χρόνια καβαλούσε το must have της εποχής, μια enduro μηχανή με την οποία έτρεχε και έκανε σούζες στις γύρω πλατείες και στους δρόμους κοντά στο «Σινέ Αβάνα».
Ούτε τότε έπαιρνε από λόγια για να συνετιστεί, ούτε τώρα που δεν καβαλάει πλέον μηχανή, αφού ήταν από μικρός παθιασμένος με την ταχύτητα.
Δεινός οδηγός αυτοκινήτων, έχει συμμετάσχει σε δεκάδες αγώνες ταχύτητας και εξακολουθεί να αγαπάει αυτό το σπορ στο οποίο η αδρεναλίνη χτυπάει «κόκκινα», αφού τρέχει ακόμη σε αγώνες. Έχει δεκάδες διακρίσεις σε αγώνες ανάβασης, πολλές από τις οποίες δεσπόζουν στο γραφείο του, που βρίσκεται στον 6ο όροφο ενός κτηρίου στον αριθμό 2 της οδού Δημητρίου Γούναρη στον Πειραιά.
«Επειδή είμαστε τρελοί παίρνουμε τα βουνά. Κάθε Σαββατοκύριακο εκεί μας βρίσκεις» είχε πει κάποτε για την τρέλα του με τα ράλι, αυτός ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας.
Μεγάλος του αντίπαλος ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος, ένας μύθος των ελληνικών ράλι, με τον οποίο είχε τέτοια εμμονή που είχε δηλώσει ότι «θα τρέχω όπου τρέχει».
Έχοντας προφανώς την οικονομική άνεση δεν δίστασε να φέρει ένα σχεδόν συλλεκτικό Audi R8 MLS με το οποίο έτρεξε στην ανάβαση της Ριτσώνας, αφήνοντας κόσμο με το στόμα ανοιχτό.
Κάτι που συνέβη και πέρυσι για εντελώς άλλο όμως λόγο, αφού στην ανάβαση της Κύμης ο «Super Mario»-παρατσούκλι που απέκτησε για τις επιδόσεις του σε αγώνες-είχε μια άσχημη έξοδο και το αυτοκίνητο αφού βρήκε πρώτα σε σακιά με άμμο προσέκρουσε κατόπι στις μπαριέρες. Κι αν αυτή ήταν μια σύγκρουση που ξέχασε γρήγορα, μια άλλη που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2011 στην Υεμένη του έμεινε σίγουρα αξέχαστη.
Το ασφαλιστικό θρίλερ με το πετρελαιοφόρο του
Αρκετά χρόνια πριν φέρει τα πιο γρήγορα ταχύπλοα στον κόσμο σε ελληνικά ύδατα, ο Μάριος Ηλιόπουλος μαζί με τον αδερφό του Γιάννη που έφυγε από την ζωή το 2017-στον οποίο είχε παθολογική αδυναμία-και τον άλλο του αδερφό Αντώνη είχαν ποντοπόρα δεξαμενόπλοια μεταφοράς πετρελαίου.
Στην θάλασσα τους είχε μυήσει ο πατέρας τους Παναγιώτης, που πέθανε πέρυσι τον Νοέμβριο, μια εμβληματική μορφή της ακτοπλοΐας, αφού ήταν αυτός που δρομολόγησε υδροπτέρυγα και ταχύπλοα στο Αιγαίο.
Στις 6 Ιουλίου του 2011 το πετρελαιοφόρο «Brillante Virtuoso» που ανήκε στον Μάριο Ηλιόπουλο πήρε φωτιά καθώς περνούσε την διώρυγα του Σουέζ, 20 ναυτικά μίλια από το λιμάνι του Άντεν, της Υεμένης.
Ο καπετάνιος του πλοίου ανέφερε ότι δεχόταν επίθεση πειρατών με Καλάσνικοφ και ρουκέτες RPG, εξέπεμψε σήμα SOS και το 26μελές πλήρωμα το εγκατέλειψε αφού ξέσπασε φωτιά.
Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε και το ασφαλιστικό θρίλερ που διήρκησε οχτώ ολόκληρα χρόνια και είχε πρωταγωνιστές τον Έλληνα εφοπλιστή και την ασφαλιστική εταιρία που είχε ασφαλίσει το καράβι.
Αρχικά σύμφωνα με την Εβδομαδιαία Έκθεση Πειρατείας (Ιούλιος 2011) του Άντριου Μβανγκούρα, επικεφαλής τότε της Ναυτικής Ένωσης με έδρα τη Σομαλία και διαπραγματευτή μεταξύ των πειρατών και των ιδιοκτητών πλοίων στα ανοικτά των ακτών της Αφρικής, δεν βρέθηκε κάποιο στοιχείο που να αποδεικνύει ότι το πλοίο και το εύφλεκτο φορτίο του επλήγησαν από ρουκέτα RPG ή πυρά μικρότερων όπλων.
Ο Μάριος Ηλιόπουλος υποστήριξε ότι το πλοίο ελέγχθηκε από πέντε πραγματογνώμονες στο Ντουμπάι όπου μεταφέρθηκε, οι οποίοι βρήκαν σημάδια από σφαίρες, ενώ όσον αφορά στην έκρηξη, το συμπέρασμα που έβγαλαν, σύμφωνα πάντα με την πλευρά του κ. Ηλιόπουλου, είναι ότι η έκρηξη προκλήθηκε από μηχανισμό που προερχόταν από εξωγενείς παράγοντες.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Βρετανός επιθεωρητής και σύμβουλος ναυτιλίας Ντέιβιντ Μόκετ που ερευνούσε το περιστατικό σκοτώθηκε μετά από έναν μήνα από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητό του στο Άντεν της Υεμένης όπου ζούσε και εργαζόταν τα τελευταία δέκα χρόνια.
Η σύλληψη στο Λονδίνο και οι δηλώσεις
Η ασφάλεια που αξίωνε η ιδιοκτήτρια εταιρεία του πλοίου έφτανε το ποσό των 77 εκατομμυρίων δολαρίων, όμως περίπου πέντε χρόνια μετά από το περιστατικό, τα χρήματα δεν είχαν αποδοθεί.
Κι αυτό συνέβη επειδή η ασφαλιστική Talbot Underwriting Ltd, μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο στο είδος της, όχι μόνο δεν έδειξε διατεθειμένη να πληρώσει το ποσό, αλλά υπέβαλε και μήνυση κατά του Μάριου Ηλιόπουλου για συνωμοσία σε διάπραξη απάτης.
Μάλιστα σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg, ο κ. Ηλιόπουλος συνελήφθη τον Απρίλιο του 2016 στο Λονδίνο τη στιγμή που έβγαινε από το δικαστήριο όπου συζητιόταν η συγκεκριμένη υπόθεση.
Τότε είχε δηλώσει στο «ΘΕΜΑ» ότι «πρόκειται για μία προκατασκευασμένη ιστορία η οποία αποβλέπει στο να μην εκπληρώσει η ασφαλιστική εταιρεία τις υποχρεώσεις της και να αποφύγει την αποζημίωση του πλοίου», απειλώντας ταυτόχρονα με μηνύσεις όσα μέσα ενημέρωσης τον έχουν δυσφημήσει.
«Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται», είχε συμπληρώσει ο κ. Ηλιόπουλος, ο οποίος παραδέχθηκε ότι βρισκόταν στο Λονδίνο προκειμένου να καταθέσει σε δίκη για το αστικό μέρος της υπόθεσης, έπειτα από μήνυση όμως που είχε υποβάλει ο ίδιος.
Αν και διέμενε οκτώ ημέρες σε γνωστό ξενοδοχείο της πόλης, η αστυνομία τον αναζήτησε την τελευταία ημέρα της παραμονής του, τη 12η Απριλίου. Σύμφωνα με τον δικηγόρο του, από την κατάθεση του (την οποία χαρακτήρισε συνέντευξη) των 90 λεπτών στους αστυνομικούς δεν προέκυψε οποιοδήποτε αδίκημα ή κατηγορία, ενώ οι ερωτήσεις που του έκαναν ήταν γενικές. Έτσι ο κ. Ηλιόπουλος αφέθηκε ελεύθερος και την ίδια ημέρα επέστρεψε στην Ελλάδα.
Η «σφαλιάρα» του δικαστή και η σιωπή
Τελικά ο Άγγλος δικαστής Νάιτζελ Τίαρ τον Οκτώβριο του 2019 αποφάσισε, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Bloomberg, της «Κ» και άλλων ΜΜΕ, ότι ο Έλληνας εφοπλιστής ενορχήστρωσε σχέδιο που περιελάμβανε άντρες που υποδύονταν τους πειρατές να επιτεθούν και να βάλουν φωτιά στο δεξαμενόπλοιο του, με σκοπό να εισπράξει αποζημίωση 77 εκατομμύρια δολαρίων από την ασφαλιστική εταιρία.
Ο δικαστής που εξέτασε την υπόθεση έκρινε πως το 2011 ο πλοίαρχος και ο πρώτος μηχανικός του πλοίου, όπως και επτά λιμενοφύλακες της Υεμένης, παρασύρθηκαν σε μια συνωμοσία στα ανοιχτά της ακτής της Υεμένης. Η απόφαση του το 2019, σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα, έθεσε τέλος σε μια χρόνια δικαστική διαμάχης, απορρίπτοντας την απαίτηση της Suez Fortune Investments, εταιρείας που συνδέεται με τον Ηλιόπουλο, και μιας ελληνικής τράπεζας να αναγκαστούν οι ασφαλιστικές εταιρείες να πληρώσουν την αποζημίωση.
«Τα κίνητρα των ενόπλων δεν ήταν να κλέψουν ή να ζητήσουν λύτρα για το πλοίο ή να ληστέψουν το πλήρωμα, αλλά να βοηθήσουν τον ιδιοκτήτη να διαπράξει απάτη εις βάρος των ασφαλιστικών εταιρειών». Δικηγόροι της Suez Fortune και της ασφαλιστικής εταιρείας Talbot Underwriting Ltd. που κέρδισε την υπόθεση, δεν απάντησαν την περίοδο εκείνη σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που απέστειλε το Bloomberg με τα οποία ζητούσε να σχολιάσουν την απόφαση.
