Η αναφορά του προέδρου της Βουλής ερμηνεύεται ως έμμεση κριτική στον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά για όσα είπε σε συνέντευξη του στο Βήμα της Κυριακής, τα οποία άλλωστε προκάλεσαν την διαγραφή του από την Νέα Δημοκρατία.
«Ο Σπύρος Μουστακλής ο οποίος από εδώ και μετά θα στεγάζεται εδώ στη Βουλή των Ελλήνων μας κοιτάζει με γλυκύτητα, με τα ανοιχτά του μάτια, με το φωτοστέφανο της δοκιμασίας, με το όπλο του στρατιώτη, με το όπλο του Εθνικού Στρατού αλλά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Του στρατιώτη της συνταγματικής υποχρέωσης, του καταλυθέντος Συντάγματος του 1952 από τη δικτατορία, που στο ακροτελεύτιο άρθρο του έλεγε ότι «η τήρηση του παρόντος συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων». Και που αυτή την αφιέρωση ο Μουστακλής και την υπεδέχθη και την ετίμησε και την επλήρωσε”ανέφερε αρχικά ο κ. Τασούλας για να προσθέσει “ Από ποιους (σ.σ. την επλήρωσε), από εκείνους, που έχουν κάνει τον πατριωτισμό επίδειξη, αυτό άλλωστε συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς, που έκαναν τον πατριωτισμό οικειοποίηση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς, που έκαναν τον πατριωτισμό μονοπώληση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Αλλά από αυτούς, που τον πατριωτισμό τον έκαναν εκδίκηση για όσους κατά τη γνώμη τους δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές. Ε, λοιπόν, πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι υποκρισία και βαρβαρότητα».
Να σημειωθεί ότι κατά την ειδική εκδήλωση παρουσιάστηκε το έργο του γνωστού χαράκτη Τάσσου «Ο Συνταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής 1974» που δώρισε στην Βουλή των Ελλήνων η σύζυγος Χριστίνα και η κόρη Ναταλία Μουστακλή.
Ο κ. Τασούλας μίλησε μίλησε για την πατριωτική δράση του Σπύρου Μουστακλή τονίζοντας χαρακτηριστικά:
«Ο Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος από εδώ και μετά θα στεγάζεται εδώ στη Βουλή των Ελλήνων, μας κοιτάζει με γλυκύτητα, με τα ανοιχτά του μάτια, με το φωτοστέφανο της δοκιμασίας, με το όπλο του στρατιώτη, με το όπλο του Εθνικού Στρατού, αλλά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Του στρατιώτη της συνταγματικής υποχρέωσης, του καταλυθέντος Συντάγματος του 1952 από τη δικτατορία, το οποίο στο ακροτελεύτιο άρθρο του έλεγε ότι «η τήρηση του παρόντος συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων». Και που αυτή την αφιέρωση ο Μουστακλής και την υπεδέχθη και την ετίμησε και την επλήρωσε. Από ποιους; Από εκείνους, που έχουν κάνει τον πατριωτισμό επίδειξη, αυτό άλλωστε συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς που έκαναν τον πατριωτισμό οικειοποίηση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς που έκαναν τον πατριωτισμό μονοπώληση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Αλλά από αυτούς, που τον πατριωτισμό τον έκαναν εκδίκηση για όσους κατά τη γνώμη τους δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές. Ε, λοιπόν, πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι βαρβαρότητα. Και αυτή τη βαρβαρότητα ο Μουστακλής τη γεύτηκε 47 μέρες στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Και δεν τη γεύτηκε απλώς, αλλά είχε και μια σοβαρότατη επίπτωση στην υγεία του, είχε επίπτωση αφασίας, επίπτωση περίπου παντελούς αδυναμίας να μιλήσει. Αδυναμίας να μιλήσει; Μα σήμερα μας μιλάει, σήμερα μας μιλάει με καλοσύνη και μας προτρέπει, αυτό το έργο του περίφημου Τάσσου, μας προτρέπει αυτή την αφιέρωση που κάνει το Σύνταγμα στον δικό μας πατριωτισμό, για την προστασία του, να μην την ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ευλογημένη και ελπίζω όχι αβάσταχτη αφιέρωση».
Σημείωσε ακόμη ότι τα αποκαλυπτήρια του έργου συμπίπτουν με την 51η επέτειο του Πολυτεχνείου, όπου ο Μουστακλής πήγαινε μέχρι τον θάνατό του και παρότι δεν μπορούσε να μιλήσει, μπορούσε να εκφραστεί.
«Ο Μουστακλής δεν αυτοανακηρύχθηκε αγωνιστής, όπως κατά κόρον σήμερα πολλοί από εμάς κάνουμε για τους εαυτούς μας. Ο Μουστακλής είναι αγωνιστής γιατί υπέστη και γιατί ανέλαβε με αυτή την γλυκύτητα στο βλέμμα και όχι την εκδικητικότητα, ανέλαβε αυτό το κόστος γιατί ήξερε ότι η δημοκρατία για να μην είναι παράλυτη πρέπει να είναι μαχόμενη και όταν είναι μαχόμενη έχει κόστος για όσους την υπερασπίζονται» υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Βουλής.
Πρόσθεσε ακόμη το έργο συνυπάρχει στον διάδρομο που οδηγεί στη Γερουσία με ένα ακόμη έργο του Α. Τάσσου «17 Νοέμβρη» του Τάσσου, το οποίο άρχισε να δημιουργεί τρεις μέρες μετά το Πολυτεχνείο, με τον «Κώδικα της Γόρτυνος», τον πρώτο γραπτό κώδικα νομοθεσίας στην Ευρώπη και το πορτρέτο του φιλέλληνα Αμβρόσιου Φιρμίνου Διδότου, ενός σπουδαίου τυπογράφου, ο οποίος βοήθησε την Ελληνική Επανάσταση του 1821 να αποκτήσει τυπογραφείο, φωνή και βοήθησε τα ελληνικά γράμματα. «Ο Μουστακλής δηλαδή σε αυτόν το διάδρομο, κυρίες και κύριοι, συνυπάρχει με ότι ευγενέστερο έχει βγάλει η ανθρώπινη ιδιότητα, με τη νομοθεσία, με τον πολιτισμό και με την ελευθερία, για την οποία αγωνίστηκε όχι λεκτικά, αλλά με κόστος και σήμερα επάξια, άξιος της πατρίδος» κατέληξε ο κ. Τασούλας.
Η κόρη του Σπύρου Μουστακλή, κ.Ναταλία Μουστακλή στον χαιρετισμό της ανέφερε ότι το έργο πέρασε στην ιδιοκτησία της οικογένειάς της μετά από δωρεά της συζύγου του καλλιτέχνη Α. Τάσσου, επίσης εικαστικού Λουκίας Μαγγιώρου. Ακόμη γνωστοποίησε ότι έχει προετοιμασθεί μία αφιερωματική έκδοση για την εκδήλωση και διάβασε σύντομα αποσπάσματα απ’ όσα έχουν καταγράψει σε αυτήν, η σύζυγος του Συνταγματάρχη Μουστακλή, κ. Χριστίνα Μουστακλή, η κ.Ειρήνη Οράτη Πρόεδρος της Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσος, ο Τάσος Σακελλαρόπουλος υπεύθυνος των αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, που αναφέρονται στην εικόνα του «μαχητή και άγιου», που εκπέμπει το έργο, αλλά και «το αίσθημα της θυσίας, γνωρίζοντας τον κίνδυνο», που διακατέχει η προσωπογραφία, καθώς και δήλωση του ίδιου του Α. Τάσου από το 1974, για την έμπνευσή του σχετικά το έργο από μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία που είχε δει σε εφημερίδα.
