Ακόμα και όσοι τον αντιπαθούν αναγνωρίζουν ότι τίποτα δεν του χαρίστηκε. Γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1987. Μεγάλωσε μέσα στη φρίκη του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας και έζησε τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς του 1999. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς έφυγε για το Μόναχο, όπου φοίτησε σε ακαδημία τένις. Το ταλέντο του δεν άργησε να λάμψει. Κατέκτησε το πρώτο γκραν σλαμ το 2008 στην Αυστραλία, σε ηλικία 21 ετών. Τα υπόλοιπα, όσα αφορούν την ανέλιξή του ως αθλητή, είναι μάλλον γνωστά για τον υπ’ αριθμόν 1 τενίστα του κόσμου. Τα τελευταία δύο χρόνια, όμως, με αφορμή την πανδημία άρχισαν να γίνονται γνωστά και άλλα: οι εμμονές και οι προκαταλήψεις του Νόβακ Τζόκοβιτς, που έχει αναδειχθεί σε κορυφαίο εκπρόσωπο του αντιεμβολιαστικού κινήματος.
Τένις και ξέφρενα πάρτι
Ηδη από την άνοιξη του 2020, πριν καν κυκλοφορήσει το εμβόλιο για την COVID-19, ο Νόλε είχε εκφράσει την αντίθεσή του στον εμβολιασμό. Κι ενώ όλος ο πλανήτης βρισκόταν σε καθεστώς lockdown, διοργάνωσε τουρνουά τένις –μαζί με ξέφρενα πάρτι– στο Ζαντάρ της Κροατίας. Από κοντά και η σύζυγός του, Γελένα, με την οποία γνωρίστηκαν στο γυμνάσιο. (Εχουν αποκτήσει δύο παιδιά. Το 2016 έφτασαν κοντά στο διαζύγιο εξαιτίας μιας εξωσυζυγικής περιπέτειάς του. Μάλιστα, πολλοί αποδίδουν σ’ αυτή την κρίση στη σχέση τους μια σειρά από ήττες του, όπως ο αποκλεισμός του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.) Στις αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα διαβάσει κανείς τις πιο εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας, όπως ότι για την πανδημία ευθύνεται το 5G!
Το 2017, στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Τζόκοβιτς στο «Κ» της «Καθημερινής», στο Μόντε Κάρλο, είχε μιλήσει για το πόσο φρόντιζε τη διατροφή του. «Το 2010, έπειτα από ιατρικές εξετάσεις, έμαθα ότι είχα δυσανεξία στη γλουτένη. Αλλαξα τα πάντα. Απέκλεισα από το διαιτολόγιό μου και τη γλουτένη και τη ζάχαρη. Σήμερα είμαι πιο υγιής, έχω μεγαλύτερη αντοχή, αναρρώνω γρηγορότερα από τραυματισμούς. Το φαγητό είναι για μένα πάθος, αλλά ταυτόχρονα είναι και “καύσιμο”. Και προσπαθώ να το χρησιμοποιώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο», είχε πει. Την ίδια χρονιά, αρνιόταν επίμονα να χειρουργηθεί έπειτα από σοβαρό τραυματισμό στον αγκώνα, επειδή πίστευε ότι θα ξεπερνούσε το πρόβλημα με εναλλακτικές θεραπείες. Τελικά υπεβλήθη σε επέμβαση, αλλά το μετάνιωσε. «Κάθε φορά που σκέφτομαι τι έκανα, νιώθω σαν να πρόδωσα τον εαυτό μου», δήλωσε σε συνέντευξή του.
Αλλά αυτή η απαξίωση της ιατρικής επιστήμης, ως φαίνεται, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Ο 34χρονος τενίστας έχει ενστερνιστεί τα κηρύγματα περί συμπαντικής ενέργειας ενός Βόσνιου γκουρού, του Σεμίρ Οσμάνατζιτς (επισκέπτονται συχνά μαζί τη «βοσνιακή πυραμίδα του ήλιου» κοντά στο Βίσοκο)· πιστεύει στη δύναμη που του προσφέρουν τα δέντρα όταν τα αγκαλιάζει· ισχυρίζεται ότι μόνο με τη θετική του σκέψη μπορεί να καθαρίσει ακόμη και μολυσμένο νερό.
«Αγαπώ το τένις. Παίζω από τεσσάρων ετών και φαίνεται ότι συνήθως (είχε γελάσει λέγοντας τη λέξη “συνήθως”) παίζω καλά. Αλλά δεν με ενδιαφέρει να είμαι μόνο ένας ακόμα τενίστας, λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένος. Θέλω να αφήσω πίσω μου ένα αποτύπωμα, μια κληρονομιά, να βοηθήσω νέους ανθρώπους», είχε πει σ’ εκείνη τη συνάντησή μας στο Μόντε Κάρλο. Η Ιστορία θα δείξει ποιο από τα δύο πρόσωπά του –του φιλάνθρωπου υπεραθλητή ή του εκπροσώπου ενός νέου Μεσαίωνα– θα γείρει στη ζυγαριά της υστεροφημίας του…
