Αυτός είναι ο Χριστόφορος Λάσκος (Christopher Laskos), γιατρός του ΕΣΥ, επιμελητής Α’ στη Γενική Ιατρική σε Κέντρο Υγείας στα κεντρικά Τζουμέρκα και πατέρας έξι παιδιών. Ένας άνθρωπος που ισορροπεί καθημερινά ανάμεσα σε δύο κόσμους φαινομενικά ασύμβατους. Τον κόσμο της βυζαντινής ψαλτικής και τον κόσμο της heavy metal μουσικής. Για εκείνον όμως, η αντίθεση είναι μόνο φαινομενική. Στην πραγματικότητα, βλέπει μια μυστική συγγένεια που τους ενώνει, τη δύναμη. Η δύναμη της πίστης από τη μία, η δύναμη του ήχου από την άλλη. Η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Στα σχολικά του χρόνια μυήθηκε στη βυζαντινή μουσική, μαθαίνοντας τους ύμνους, τις κλίμακες, τη μονοφωνία. Αργότερα, στα φοιτητικά του χρόνια, μπήκε δυναμικά στη ζωή του η heavy metal, με κιθάρες, ντραμς, ένταση και ενέργεια. «Βρέθηκα να κινούμαι παράλληλα σε δύο κόσμους», λέει. «Στην ψαλτική τέχνη και στη metal μπάντα μου, στο εκκλησιαστικό αναλόγιο και στο υπόγειο στούντιο». Εκεί άρχισε να νιώθει ότι αυτοί οι δύο κόσμοι δεν συγκρούονται αλλά συνομιλούν. «Το δέσιμο έγινε κυριολεκτικά με τη φράση “Κύριε ελέησον”. Την έψελνα νοερά, ντύνοντάς την με metal ήχο και ρυθμό».
Η δημόσια εικόνα του προκάλεσε αίσθηση όταν ανέβασε βίντεο από το μοναστήρι της Πάτμου. Ο Χριστόφορος ψέλνει με ευλάβεια, ενώ η συνολική εμφάνιση του και ειδικότερα η μπλούζα των AC/DC τραβάει όλα τα βλέμματα. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν, άλλοι ξαφνιάστηκαν. Ο ίδιος απαντά ψύχραιμα: «Δεν είχα στόχο να σκανδαλίσω. Ήθελα να προκαλέσω μια μικρή εσωτερική αυτοκριτική για το “είναι” και το “φαίνεσθαι”». Για εκείνον, η εικόνα αυτή λειτουργεί σαν γέφυρα ανάμεσα σε δύο κόσμους που φαινομενικά δεν έχουν σχέση, αλλά στην ουσία μοιράζονται κάτι κοινό, το πάθος, τη δύναμη, την επιβλητικότητα.
Σε ένα άλλο βίντεο που ανέβασε ψέλνει μαζί με έναν ασθενή το απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου.
Μια σκηνή που ξεπερνά τα στενά όρια της ιατρικής πράξης. «Μου αρέσει η αμεσότητα με τους ασθενείς. Τους αντιμετωπίζω σαν δικούς μου ανθρώπους. Η ψαλμωδία καθαρίζει τον νου, παρηγορεί θλιμμένους, δίνει δύναμη σε δοκιμαζόμενους. Δεν είναι φάρμακο, αλλά είναι θεραπεία ψυχής και σώματος». Εκεί, ανάμεσα σε φάρμακα και εξετάσεις, ο ψαλμός λειτούργησε σαν μια άλλη μορφή θεραπείας, σαν μια υπενθύμιση ότι η υγεία είναι και σωματική και ψυχική.
Από αυτή τη διπλή του πορεία, γεννήθηκε και το πιο τολμηρό του εγχείρημα, το project ΔYNAMIS και το άλμπουμ Byzantine Metal, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2025 από τη Symmetric Records σε συνεργασία με τον μουσικό και παραγωγό Bob Katsionis.
Στο μυαλό του υπάρχει ήδη η εικόνα μιας μεγαλειώδους συναυλίας. Ονειρεύεται μια βραδιά με συμφωνική ορχήστρα, βυζαντινή και ευρωπαϊκή χορωδία, κιθάρες και drums, ένα μνημειώδες πάντρεμα παραδόσεων. Όχι σε ναούς διότι«δεν θέλουμε να υποκαταστήσουμε την εκκλησιαστική χρήση της ψαλτικής», λέει αλλά σε ανοιχτούς χώρους, με καλλιτεχνικό και επικοινωνιακό στόχο, να φτάσει αυτός ο ήχος σε ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ επαφή με την ψαλτική. Στην αρχή, ο Χριστόφορος είχε αμφιβολίες. Μια τέτοια μίξη, σκεφτόταν, μπορεί να θεωρηθεί προκλητική. Για να βρει απαντήσεις, απευθύνθηκε στον πνευματικό του. «Του εξέθεσα τους προβληματισμούς μου. Αφού άκουσε τα τραγούδια, μου είπε: “Προχώρα! Έχεις την ευλογία μου!”». Από τότε συνέχισε χωρίς δισταγμό. «Αν είναι εκ Θεού, θα αναδειχθεί. Αν δεν είναι, ας απαξιωθεί, με πρώτο εμένα».
Οι αντιδράσεις τον δικαίωσαν. Το νεανικό κοινό της metal αγκάλιασε το εγχείρημα με ενθουσιασμό, ενώ και καταξιωμένοι καλλιτέχνες, όπως ο Σταμάτης Σπανουδάκης, μίλησαν δημόσια με θερμά λόγια. Οι κριτικές από μουσικά portals του εξωτερικού ήταν διθυραμβικές. Όλα έδειχναν ότι αυτό που για χρόνια ήταν μόνο μια ιδέα, βρήκε τελικά τον δρόμο του.
Μεγαλώνοντας έξι παιδιά
Όμως η ζωή του δεν είναι μόνο σκηνή, μουσική και ψαλμοί. Είναι και μια καθημερινότητα γεμάτη υποχρεώσεις, λογαριασμούς, έξοδα, προσπάθεια για να μεγαλώσει έξι παιδιά στην ελληνική επαρχία. «Προσπαθούμε με υπομονή και με εμπιστοσύνη στον Θεό, παρά τις οικονομικές πιέσεις που υφιστάμεθα σαν υπερπολύτεκνη οικογένεια», λέει. «Δεν δικαιούμαστε πολυτεκνικό επίδομα, τα τέκνα μας θεωρούνται τεκμήρια, η φορολογία είναι υψηλή, το κόστος διαβίωσης δυσβάστακτο. Το αναγκαίο van-αυτοκίνητο έχει πανάκριβα τέλη κυκλοφορίας, το ενοίκιο είναι υψηλό παρ’ όλο που ζούμε σε απομακρυσμένο χωριό». Η οικογένεια προσπαθεί να είναι αυτάρκης, να ξεχωρίζει τα αναγκαία από τα περιττά, να ζει απλά. «Δεν προσδοκώ τίποτα από τη σύγχρονη πολιτεία. Δεν γογγύζουμε, δεν φοβόμαστε». Τα παιδιά του χαίρονται να τον βλέπουν δημιουργικό, ήρεμο, αφοσιωμένο. Δεν τον βλέπουν μόνο ως γιατρό ή ως μουσικό ή ως ψάλτη. Τον βλέπουν ως πατέρα που είναι δίπλα τους. «Γι’ αυτό και με φωνάζουν καμιά φορά “metal father”», λέει χαμογελώντας. Για τον Χριστόφορο, η μουσική δεν είναι μόνο τέχνη. Είναι πίστη, έκφραση και θεραπεία μαζί. «Είναι δώρο Θεού», τονίζει. «Μπορεί να υψώσει τον άνθρωπο στον Θεό ή να τον απομακρύνει. Χρειάζεται διάκριση. Η δική μας μουσική, μέσω του ΔYNAMIS, θέλει να αποδώσει την πνευματική δύναμη της ορθόδοξης υμνογραφίας».
Στην πραγματικότητα, όλα όσα κάνει, η ιατρική, η μουσική, η οικογένεια, συναντιούνται σε μια λέξη: δύναμη. Η δύναμη της παράδοσης, η δύναμη της πίστης, η δύναμη της μουσικής. Και ίσως εκεί να κρύβεται το μυστικό του heavy metal γιατρού από τα Τζουμέρκα, να ενώνει κόσμους που φαίνονται ξένοι, αλλά μιλούν την ίδια γλώσσα. Μια γλώσσα που φέρνει δίπλα δίπλα τους AC/DC και τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, τον ψαλμό με την ηλεκτρική κιθάρα, το αναλόγιο με το στούντιο, τον γιατρό με τον πατέρα, τον άνθρωπο με τον Θεό.
