Του Αλέξη Κροκιδα
Ελπίζω ότι αν και όταν τούτες οι γραμμές δουν το φως ή το σκοτάδι της δημοσιότητας να μην είναι γραμμές ενός επικηδείου.
Η ζωή του αναρχικού απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη κρέμεται πλέον από ένα νήμα, την μια άκρη του οποίου κρατάει αδιάφορα ή μάλλον σαδιστικά το κράτος. Το ότι έχει εκτίσει το απαιτούμενο από το νόμο χρόνο της ποινής του για να αιτηθεί την αποφυλάκιση του, δεν είναι βέβαια αρκετό. Η δικαστική εξουσία επικαλείται τις απόψεις του οι οποίες λένε δικαιολογούν ληστείες τραπεζών. Μάλιστα. Ληστείες τραπεζών. Ας ανατριχιάσουμε συλλογικά!!
Οποιος καταλαβαίνει πώς λειτουργούν τα προθεσμιακά συμβόλαια, ας πούμε του σιταριού, ας σηκώσει το χέρι του με όποιον τρόπο θέλει, σε γροθιά, στο σήμα της νίκης, ή με το μεσαίο μόνο δάχτυλο σηκωμένο, ή ίσως ως μούτζα στραμμένη προς τα έξω ή προς το ίδιο το πρόσωπο αυτού που μουτζώνει.
Η ανάλυση των χρηματοπιστωτικών παιχνιδιών / μηχανισμών είναι τόσο πολύπλοκη όσο και βαρετή για τον πολίτη. Ποιος μπορεί να καταλάβει πώς παίζονται αυτά τα παιχνίδια? Ποιος κερδίζει, ποιος χάνει και πώς.
Στην κρίση του 2008 εκατομμύρια ανθρώπων έχασαν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, τις λίγες οικονομίες τους. Πετάχτηκαν βίαια στην κόλαση. Αλλά οι μνήμες του 2008 έχουν ήδη ξεθωριάσει. Τότε ψιλομάθαμε επίσης τι είναι παράγωγα και παράγωγα παραγώγων, οι δανειομετοχές, τα futures, options κι άλλα εξωτικά προϊόντα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Φαίνεται ότι ό,τι ψιλομάθαμε το χοντροξεχάσαμε. Οσο για τον κομβικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου (δεν είναι το ίδο με το βιομηχανικό κεφάλαιο) και των τραπεζών στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στη ζωή μας δηλαδή, κάτσε κάπου ψηλά κι αγνάντευε.
Ενα ερώτημα που γεννιέται και πεθαίνει στη γέννα είναι αν το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, προφανώς όχι από μόνο του, αλλά με την ενεργή αρωγή του πολιτικού συστήματος (και υπερεθνικών μηχανισμών και θεσμών) ευθύνεται για την εξαθλίωση που βιώνουν εκατομύρια άνθρωποι στον κόσμο. Εξαθλίωση, εξευτελισμό και θάνατο, ναι θάνατο. Μάλιστα τόσους πολλούς θανάτους από φτώχεια και υποσιτισμό, που κάποιοι ακαδημαϊκοί μιλάνε για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως π.χ., ο Thomas Pogge.
Σκέφτομαι τούτο το απλό. Το μυαλό μου δεν αντέχει την πολυπλοκότητα πια. Λειτουργεί κάπως παιδικά ή τέλος πάντων απλοϊκά.
Ληστεύω με τη γλυκιά μου συμμορία μια τράπεζα. Με πιάνουν και τρώω 20 χρόνια φυλακή. Ενας τραπεζίτης με τη δικιά του συμμορία, ας πούμε στην Goldman Sachs ληστεύει πολλά εκατομμύρια από ανίδεους πελάτες. Ο τραπεζίτης δεν φυλακίζεται. Η Goldman Sachs με εξωδικαστικό συμβιβασμό πληρώνει 5,1 δις. Κλάιν μάιν. Τα περιουσιακά της στοιχεία ανέρχονται σε 878 δις. Η Deutsche Bank παρομοίως Πληρώνει 7,2 δις αλλά τα περιουσιασκά της στοιχεία ανέρχονται σε 1,67 τρισεκατομμύρια. Πάντως κανένας τραπεζίτης της Deutsche Bank δεν είδε της φυλακής τα σίδερα που είναι για τους λεβέντες.
Εγώ έφαγα 20 χρόνια. Και επειδή τυχαίνει να είμαι και αναρχικός, όχι απλός ποινικός, και δεν γουστάρω τις τράπεζες και δεν φοβάμαι να το λέω, όταν έχω εκτίσει το προβλεπόμενο από τον νόμο χρόνο της ποινής μου, ας πούμε 8,5 χρόνια και κάνω αίτηση για αποφυλάκιση μου λένε σιγά μη σ’ αφήσουμε εσένα. Εσύ είσαι αμετανόητος και οι απόψεις σου δικαιολογούν τις ληστείες τραπεζών. Κάτσε λοιπόν μέσα μέχρι να μετανοήσεις και να αναφωνήσεις, Οι τράπεζες είναι οι φύλακες άγγελοι μας, και τότε το ξανασυζητάμε.
Στο μεταξύ αν δεν θες να αλλαξοπιστήσεις, δεν πα να κάνεις όσες απεργίες πείνας θέλεις και να πεθάνεις κιόλας. Κακό ψόφο. Σιγά μη δακρύσουμε για έναν αναρχικό. Οχι μόνο δεν θα δακρύσουμε, θα τρίβουμε τα χέρια μας και η ηδονή θα είναι θεσπέσια.
*Κοινωνιολόγος
