Σκυμμένος πάνω από την ευρωπαϊκή σκακιέρα επτά μήνες μετά την εισβολή του στην Ουκρανία, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ξεδιπλώνει με αμείωτο ρυθμό το αναθεωρητικό του σχέδιο για την ανάσταση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και την ανάδυση ενός νέου πολυπολικού κόσμου, αποφασισμένος να εκτοπίσει από το παιχνίδι της ισχύος όλα τα «ενοχλητικά» ευρωπαϊκά πιόνια προκειμένου να κερδίσει τη γεωπολιτική παρτίδα.
Γνωρίζοντας καλά ότι όσο οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν έναν κρύο χειμώνα και υφίστανται τις οικονομικές συνέπειες των κυρώσεων της Δύσης, τα λαϊκιστικά κόμματα θα μεγαλώνουν και νέες ελίτ θα έρθουν στην εξουσία, όπως ο ίδιος παρατήρησε τον περασμένο Ιούνιο στη διάρκεια του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, ο Πούτιν κλείνει βασανιστικά τη στρόφιγγα των εξαγωγών φυσικού αερίου στην Ευρώπη προκειμένου να κάμψει τις αντοχές των ηγεσιών της, με προτεραιότητα σε εκείνες που στάθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της Ουκρανίας.
Με δούρειο ίππο την ισχυρή ενεργειακή εξάρτηση της Γηραιάς Ηπείρου από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα, ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου δεν διστάζει να παίξει ακόμη και με τους κανόνες του φιλελεύθερου οικονομικού συστήματος μειώνοντας δραματικά τις διαθέσιμες ποσότητες φυσικού αερίου, για να εκτοξευτούν στα ύψη το κόστος της ενέργειας και μαζί η λαϊκή δυσαρέσκεια σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Παράλληλα με τον ενεργειακό κλοιό που επιβάλλει η Μόσχα στην Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη, εντείνεται η οικονομική της διείσδυση σε πιο ευάλωτες πολιτικά ευρωπαϊκές περιοχές, όπως οι μετασοβιετικές δημοκρατίες, αλλά και κράτη της Βαλκανικής με φιλορωσικό υπόβαθρο, προκειμένου να διαμορφώσει υπέρ της τους πολιτικούς συσχετισμούς και κατ’ επέκταση τον προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής τους.
Στο ολιστικό σχέδιο Πούτιν για τον έλεγχο της Ευρώπης, το συντριπτικό πλήγμα σε βασικές βιοτικές ανάγκες, αδιανόητο για τη συντριπτική πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών τα προηγούμενα χρόνια, αποσταθεροποιεί με τη μορφή ντόμινο εκλεγμένες κυβερνήσεις, αλλά και πρόσωπα με ισχυρή μέχρι πρότινος λαϊκή νομιμοποίηση, βυθίζοντας ακόμη και τις πλέον σταθερές ευρωπαϊκές δημοκρατίες στη δίνη της αστάθειας. Η τρίτη θέση για το κόμμα του Γερμανού καγκελάριου Ολαφ Σολτς, τους Σοσιαλδημοκράτες, με ποσοστό 18% έναντι των Χριστιανοδημοκρατών που προηγούνται με ποσοστό 26%, μια ανάσα μπροστά από τους Πράσινους (με ποσοστό 25%), στη δημοσκόπηση της Forsa για το RTL κατά το διάστημα μεταξύ 16-22 Αυγούστου απηχεί το θυμικό της γερμανικής κοινής γνώμης, καθώς αυτή εφοδιάζεται με καυσόξυλα και αντλίες θερμότητας, κλειδώνοντας υποχρεωτικά τον θερμοστάτη στους 19 βαθμούς Κελσίου εν όψει του χειμώνα.
Οι πρώτες αποδοκιμασίες προς τον Γερμανό καγκελάριο δεν απέχουν και από το ποσοστό 11% που συγκεντρώνει η Εναλλακτική για τη Γερμανία στην ίδια δημοσκόπηση, φιλοδοξώντας να πολλαπλασιάσει τις δυνάμεις της όσο οι Γερμανοί καταναλωτές θα αισθάνονται στο πετσί τους την έλευση του χειμώνα. Στη σκιά των αντιδράσεων, το Βερολίνο προσανατολίζεται τώρα σε τρίτο πακέτο στήριξης των νοικοκυριών, προτού καν γίνουν αισθητές οι ελαφρύνσεις από τα δύο προηγούμενα συνολικού ύψους 30 δισ. ευρώ, μοιράζοντας πλέον ζεστό χρήμα μέσα από μια δέσμη επιδομάτων (ανάμεσα στα οποία και επίδομα στέγασης), προκειμένου οι Γερμανοί καταναλωτές να αντεπεξέλθουν στους υψηλούς λογαριασμούς της ενέργειας τροποποιώντας ακόμη το τέλος φυσικού αερίου και προχωρώντας παράλληλα σε σειρά από φοροελαφρύνσεις λόγω της ανόδου του πληθωρισμού στο 7,5%.
Για την κατεξοχήν, ωστόσο, «εθισμένη» στο ρωσικό φυσικό αέριο Γερμανία, η αλματώδης άνοδος στην τιμή του αερίου, που έφτασε στα τέλη της εβδομάδας στα 310,5 ευρώ/Mwh, εν όψει της διακοπής της ροής στον αγωγό Nord Stream 1 από τις 31 Αυγούστου έως τις 2 Σεπτεμβρίου για επισκευές, εξαερώνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης, η οποία έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από τους οικιακούς καταναλωτές, και τις αντιδράσεις του ισχυρού λόμπι της γερμανικής βιομηχανίας. Τόσο το υπέρογκο κόστος του φυσικού αερίου όσο και η έκρηξη του πληθωρισμού έχουν φέρει, σύμφωνα με την Deutsche Welle, σε πρωτοφανή κατάσταση κολοσσιαίους κλάδους της γερμανικής βιομηχανικής παραγωγής, όπως η χημική βιομηχανία, η μεταλλουργία, η μεταποίηση γυαλιού, πέτρας και κεραμικών, με τους Γερμανούς να ξεμένουν σε τελική ανάλυση όχι από τα ρωσικά καύσιμα, αλλά από τα εγχώρια πλακάκια!
Με τη μεγαβατώρα στη Γαλλία να σκαρφαλώνει στα 900 ευρώ λόγω διακοπών λειτουργίας στα πυρηνικά εργοστάσιά της, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αποχαιρέτησε το φετινό καλοκαίρι και μαζί το «τέλος της αφθονίας», περιγράφοντας με δραματικούς τόνους τον ερχόμενο χειμώνα. Αν και ο ίδιος διασώθηκε την τελευταία στιγμή στις προεδρικές εκλογές την περασμένη άνοιξη, παραμένει, ωστόσο, βαθιά προβληματισμένος από την «άνοδο ανελεύθερων καθεστώτων» σε μια περίοδο «μεγάλης ανατροπής», κοιτώντας -όχι τυχαία- προς τα έδρανα της κατακερματισμένης πολιτικά γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Καλώντας τους πολιτικούς πρωταγωνιστές της χώρας να μην υποκύπτουν στον «πειρασμό της δημαγωγίας» τάζοντας τα πάντα στους πάντες, ο Γάλλος πρόεδρος δέχτηκε τα καταιγιστικά πυρά της ανθυποψήφιάς του Μαρίν Λεπέν, η οποία ζητεί περισσότερα μέτρα για την ανακούφιση των Γάλλων από την ενεργειακή κρίση, τοποθετώντας την έναρξη της οικονομικής κρίσης στη Γαλλία πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ενώ διατηρεί διαχρονικά προσωπικούς δεσμούς φιλίας με τον Ρώσο πρόεδρο.
Λαβωμένη τριανδρία
Αν οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας μετρούν διαδοχικά τραύματα από τον υβριδικό πόλεμο του Ρώσου προέδρου, ο τρίτος επιβάτης του τρένου για το Λβιβ, δηλαδή ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι, κατέβηκε οριστικά από τον κυβερνητικό συρμό της χώρας του, με τις ευλογίες του Κρεμλίνου. Στον «πόλεμο νεύρων» κατά του πρώην τραπεζίτη της ΕΚΤ, ο Πούτιν κατάφερε να εξουδετερώσει πολιτικά ένα από τα πλέον ισχυρά πρόσωπα της Ευρωζώνης ανοιγοκλείνοντας απλά τη στρόφιγγα της ροής φυσικού αερίου προς την Ιταλία. Με τον Ντράγκι «νοκ άουτ», στη γειτονική χώρα ηγείται μέχρι στιγμής της εκλογικής κούρσας η ακροδεξιών καταβολών Τζόρτζια Μελόνι, η οποία βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με τον ηγέτη της Λέγκας Ματέο Σαλβίνι και τον πρώην πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, καθώς αμφότεροι επικοινωνούσαν συστηματικά με διπλωμάτες της Ρωσίας κατά τις ημέρες πτώσης του τέως πρωθυπουργού.
Με εύλογη την απορία αν και κατά πόσο οι Μελόνι, Μπερλουσκόνι και Σαλβίνι «συνωμότησαν» κατά του Ντράγκι, τόσο ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος Ενρίκο Λέτα όσο και ο πρώην πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι κατέφυγαν στην κοινοβουλευτική επιτροπή πληροφοριών ζητώντας έρευνα για τυχόν εξωθεσμικές παρεμβάσεις στην προεκλογική κούρσα, η οποία διεξάγεται ήδη κατά τον «χειρότερο δυνατό τρόπο», κατά τον Λέτα. «Θέλουμε να μάθουμε αν ήταν ο Πούτιν που έριξε την κυβέρνηση Ντράγκι. Αν συνέβη αυτό, είναι εξαιρετικά σοβαρό», δήλωσε ξεκάθαρα ο ίδιος, όταν τις όποιες υποψίες των κεντροαριστερών πολιτικών στην Ιταλία ενισχύει η δραστηριότητα φανατικών υποστηρικτών του Ρώσου προέδρου στα κοινωνικά δίκτυα, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Ο τελευταίος επιχείρησε να «νουθετήσει» τους Ευρωπαίους πολίτες με ανάρτησή του στο Telegram καλώντας τους να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις «ανόητες» ενέργειες των κυβερνήσεών τους να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία, δηλαδή να τους καταψηφίσουν. «Μη μένεις σιωπηλός… Η Ρωσία μπορεί να ακούσει», ισχυρίστηκε ακόμη το alter ego του Πούτιν στο Κρεμλίνο, προσθέτοντας «είμαστε ζεστά» στη χώρα του, σε μια προσπάθεια να βάλει κατά της αχιλλείου πτέρνας της Ευρώπης τον φετινό χειμώνα. Το «προσκλητήριο ανυπακοής» του πρώην Ρώσου πρωθυπουργού έκανε τον γύρο του Διαδικτύου στη γειτονική Ιταλία, φτάνοντας μέχρι τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων «La Repubblica» και «Corriere della Sera» και ενισχύοντας τους φόβους για ευθεία ρωσική παρέμβαση της Ρωσίας στις εθνικές εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου.
Το σχέδιο της αποσταθεροποίησης των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και της παλινόρθωσης φιλορώσων ηγετών επί ευρωπαϊκού εδάφους δεν περιορίζεται, άλλωστε, μόνο στις ιταλικές κάλπες, καθώς ο Μεντβέντεφ έσπευσε να προβάλει στα κοινωνικά δίκτυα δύο χάρτες από το… μέλλον, με τα ιμάτια της Ουκρανίας να διαμοιράζονται σε Ρωσία, Πολωνία, Ουγγαρία και Ρουμανία. Εκτός από τη μεγάλη διάχυση της ανάρτησης στον κυβερνοχώρο, το γεγονός ότι οι «βλέψεις Μεντβέντεφ» αποδοκιμάστηκαν επίσημα μόνο από το Βουκουρέστι αποτυπώνει τη ζώνη επιρροής που έχει οικοδομήσει η Μόσχα με όσους διάκεινται φιλικά προς τον αναθεωρητισμό στη γειτονιά της, αντίθετα με όσους γείτονές της παραμένουν προσηλωμένοι στη δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία γνωρίζοντας το σκληρό της πρόσωπο. Υπό αυτό το πρίσμα, στα 1.340 χιλιόμετρα κοινών συνόρων με τη Ρωσία αναζητούν ολοένα περισσότεροι αναλυτές την απάντηση στην έκταση που εξέλαβαν ιδιωτικά στιγμιότυπα με πρωταγωνίστρια την πρωθυπουργό της Φινλανδία, Σάνα Μαρίν, καθώς εικόνες έξαλλης διασκέδασης από την «πιο cool πολιτικό του κόσμου», σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα «Bild», έκαναν αστραπιαία τον γύρο του κόσμου, ωθώντας τη νεότερη ηγέτιδα χώρας σε τεστ ναρκωτικών, αλλά και αρκετές δημόσιες συγγνώμες για την «ανάρμοστη» συμπεριφορά της.
Μολονότι το 42% των Φινλανδών «συμφωνεί απόλυτα» με το δικαίωμα της πρωθυπουργού του να χαλαρώνει και να απολαμβάνει κατά το δοκούν τον ελεύθερο χρόνο της, το 39% των ερωτηθέντων στην ίδια πρόσφατη έρευνα απάντησε ότι το επίμαχο βίντεο με τη Μαρίν να λικνίζεται δεν ανταποκρίνεται στην εικόνα του ορθού τρόπου άσκησης των καθηκόντων μιας επικεφαλής χώρας, σε μια κατεξοχήν προεκλογική χρονιά για τη Φινλανδία, με τις εθνικές εκλογές να διεξάγονται την άνοιξη του 2023.
Το έντονο προεκλογικό κλίμα είναι μία από τις βασικές παραμέτρους που λαμβάνουν υπόψη τους όσοι αναζητούν τις βαθιές αιτίες πίσω από την προβολή ιδιωτικών στιγμών της Μαρίν, αν και η ανάληψη των καθηκόντων της σε ηλικία μόλις 34 ετών το 2019 την έφερε αρκετές φορές έως τώρα αντιμέτωπη με σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλια τόσο για την ηλικία της όσο και το φύλο της.
Αντανακλαστικά, χιλιάδες γυναίκες ανά τον κόσμο σήκωσαν τείχος προστασίας στα κοινωνικά δίκτυα με συνθήματα όπως #SolidaritywithSanna, #workhardpartyhard, καθιστώντας τη σύμβολο υπεράσπισης της ιδιωτικότητας, αλλά και του τρόπου ζωής της νέας γενιάς. Για τους πιο υποψιασμένους, ωστόσο, η Μαρίν ξεπέρασε τον αρχικό ορίζοντα προσδοκιών κατά την παραμονή της στο τιμόνι της Φινλανδίας, αφού αποδείχτηκε όχι μόνο ανθεκτική στις πολλαπλές κρίσεις (με τη δημοτικότητά της κατά την πανδημία να αγγίζει το 90%), αλλά και ικανή να λαμβάνει ιστορικές αποφάσεις, όπως η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ στις 15 Μαΐου, γεγονός που αποτέλεσε σημείο τομής στη σύγχρονη Ιστορία της, αλλά και ορόσημο στην πολιτική ασφάλειάς της.
Το ιστορικών διαστάσεων πολιτικό βήμα της επικεφαλής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος να εντάξει τη χώρα της στη Βορειοατλαντική Συμμαχία επιτείνει την αίσθηση σε μερίδα αναλυτών ότι η νεαρή πρωθυπουργός βρίσκεται αντιμέτωπη με μια «ειδική ρωσική επιχείρηση», εκτιμώντας ότι έχει τεθεί στο επίκεντρο μιας εκστρατείας ψηφιακής κατασκοπείας, ιδίως απο τη στιγμή που το «σκάνδαλο Μαρίν» απέχει ελάχιστα 24άωρα από τη δημοσιοποίηση της πρόθεσης της κυβέρνησής της, στις 16 Αυγούστου, να μειώσει κατά 90% τις τουριστικές βίζες (10.520 είχαν εκδοθεί φέτος κατά το διάστημα 1-22 Ιουλίου) για Ρώσους πολίτες που επισκέπτονται τη Φινλανδία και ενώ 50.000 αιτήσεις εκκρεμούν ακόμη στο προξενείο της χώρας στην Αγία Πετρούπολη.
Με δεδομένο ότι στη συνοριακή ζώνη μεταξύ των δύο χωρών αναπτύσσεται διμερώς ένας κύκλος εργασιών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, καθώς χιλιάδες Ρώσοι πολίτες κατακλύζουν παραδοσιακά τη Φινλανδία τα Σαββατοκύριακα, η νεαρή πρωθυπουργός εικάζεται ότι βιώνει μέρος της δολοφονίας χαρακτήρα, αφού εμφανίζεται αταλάντευτη ως προς την άρση κάθε διευκόλυνσης των Ρώσων γειτόνων της που μέχρι πρότινος αξιοποιούσαν τις φινλανδικές τουριστικές βίζες για να ξεγλιστρούν από τις κυρώσεις της Δύσης, αψηφώντας -παρά το πολιτικό κόστος- και τις εγχώριες φωνές αντίδρασης από εκπροσώπους της επιχειρηματικής κοινότητας στην περιοχή. Αντίθετα, το ψαλίδι της κυβέρνησης Μαρίν στις τουριστικές βίζες θα σημάνει την κατακόρυφη μείωση της δυνατότητας μετακίνησης για χιλιάδες Ρώσους, σύμφωνα με το Politico, αφού πρακτικά θα εγκρίνονται μόνο 100 (από τις 1.000 μέχρι πρότινος) βίζες ημερησίως και παρότι η κίνηση στα διασυνοριακά σημεία διέλευσης έχει αυξηθεί κατά 38% από τις 15 Ιουλίου και εξής, οπότε η Φινλανδία ήρε τους περιορισμούς από την πανδημία του κορωνοϊού στα συνοριακά σημεία ελέγχου.
Την όποια αρχική καχυποψία απέναντι στην ύπαρξη ρωσικού δακτύλου πίσω από την αναπαραγωγή των επίμαχων βίντεο της Φινλανδής πρωθυπουργού στα κοινωνικά δίκτυα ενίσχυσε η διάχυσή τους μέσα από ακροδεξιούς και ευρωσκεπτικιστικούς λογαριασμούς παρά την απέχθεια των Φινλανδών απέναντι σε πρακτικές παραπληροφόρησης, σε σημείο που εξανέστη ο Βέλγος ευρωβουλευτής Γκι Φερχόφστατ, σχολιάζοντας στο Twitter: «Ρωσικά τρολ και ακροδεξιοί εθνικιστές θα κάνουν τα πάντα για να γονατίσουν τις δημοκρατίες μας… Μην την πατάς! Συνέχισε να χορεύεις, Σάνα Μαρίν, και συνέχισε να πολεμάς τον Πούτιν!». Πέρα, πάντως, από τα προφανή προεκλογικά κίνητρα, η κίνηση της επικεφαλής του ακροδεξιού Κόμματος των Φινλανδών Ρίκα Πούρα να ζητήσει από την πρωθυπουργό να υποβληθεί σε τεστ ναρκωτικών δεν μοιάζει ασύνδετη με τη συνύπαρξη του φινλανδικού πολιτικού φορέα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τους Ευρωπαίους «εταίρους» του Ρώσου προέδρου, ανάμεσα στους οποίους ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν, αλλά και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, μετέχοντας δηλαδή στην ακροδεξιά ευρωσκεπτικιστική ευρωομάδα «Ταυτότητα και Δημοκρατία».
Βούτσιτς – Ζαχάροβα
Εκτός από τη χρήση των νέων τεχνολογιών, αλλά και ενός εκτεταμένου δικτύου ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης για τη διάχυση της προπαγάνδας της, τα οποία παραμένουν ακόμη αποτελεσματικά παρά την προσπάθεια της Ε.Ε. να ελέγξει τις πηγές παραπληροφόρησης, στην περίπτωση των Βαλκανίων η Ρωσία αξιοποιεί τις παραδοσιακές φιλορωσικές της βάσεις για να επιβάλει ηγεσίες της αρεσκείας της, εντάσσοντας ολοένα περισσότερες κυβερνήσεις στη σφαίρα επιρροής της. Το επεισόδιο με τις πινακίδες των Ι.Χ. στο βόρειο Κόσοβο υπήρξε για πολλούς αναλυτές μια πρώτη επίδειξη δύναμης της Μόσχας προς τον Νότο, καθώς στη διαχρονική διαμάχη Σέρβων και αλβανοφώνων στην περιοχή η παρέμβαση του Σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς απείχε μόλις λίγες ώρες από το μήνυμα του Κρεμλίνου, διά της εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρίας Ζαχάροβα, με κοινή συνισταμένη τους την προστασία των σερβικών πληθυσμών στην περιοχή. Η σοβούσα ένταση μεταξύ των δύο εθνοτικών ομάδων δεν έχει καταλαγιάσει παρά τις διαμεσολαβητικές ενέργειες των Βρυξελλών και προστίθεται στους νέους πονοκεφάλους της Δύσης στην περιοχή, μετά την αλλαγή γραμμής πλεύσης από πλευράς της Βουλγαρίας.
Προσδεδεμένη μέχρι πρότινος στο ευρωπαϊκό άρμα και με τη δέσμευση της Ελλάδας να την ενισχύσει ενεργειακά τον φετινό χειμώνα, η Σόφια πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών επιστρέφοντας και πάλι στο ρωσικό άρμα. Ο μεταρρυθμιστής και τεχνοκράτης, πρώην πρωθυπουργός, Κίριλ Πέτκοφ δεν κατάφερε να «συνεχίσει την αλλαγή» πέραν των δύο χρόνων παραμονής του στην εξουσία, καθώς η σύγκρουσή του με την καθεστηκυία διαφθορά, αλλά και η σαφής αποδοκιμασία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία κινητοποίησαν επαρκώς το βαθύ κράτος της γειτονικής χώρας αλλά και τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησής του κατά τη διαδικασία ψήφου δυσπιστίας τον περασμένο Ιούνιο, με παρόμοιο δηλαδή τρόπο εξώθησης από την εξουσία με τον Ντράγκι. Με τη χώρα του να οδηγείται σε πρόωρες εκλογές στις 2 Οκτωβρίου υπό τον φιλορώσο πρώην πιλότο μαχητικών αεροσκαφών και πρόεδρο Ρούμεν Ράντεφ, οι πιθανότητες είναι ήδη με το μέρος της Μόσχας, καθώς η υπηρεσιακή κυβέρνηση επιστρέφει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Gazprom Export «για να ξαναρχίσουν οι παραδόσεις της τρέχουσας σύμβασης», η οποία λήγει στα τέλη Δεκεμβρίου. Μετά την υπέρβαση των δυτικών εμποδίων του Πέτκοφ, για τη Σόφια οι διαπραγματεύσεις με τον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό χαρακτηρίζονται «πλέον αναπόφευκτες», το ίδιο με την πρόσδεση της χώρας στον νέο αυταρχικό πόλο του διεθνούς συστήματος, ρωσικών προδιαγραφών.
