Οι Ταλιμπάν δεν είναι μακρυά…

Γράφει η Σοφία Καυκοπούλου

Όχι, δεν είναι μακρυά. Συμπεριφορές “ταλιμπάν” άλλως τε βιώνουμε και στον αυτοπροσδιοριζόμενο προηγμένο κόσμο.

Κάνουμε κριτική, αφορίζοντας -δικαιολογημένα βέβαια- τα ξεπερασμένα συστήματα αξιών που υποβιβάζουν τον άνθρωπο, όπως για παράδειγμα η θεοκρατική διακυβέρνηση σε χώρες που για την θρησκεία η γυναίκα έχει λιγότερη αξία από μια αγελάδα… Εν τούτοις, αυτοκριτική πότε θα κάνουμε; Καλυμμένοι με τον μανδύα της θρησκείας, ή της σεμνότητας, ή της αξιοπρέπειας, όλα αυτά όμως με το αρνητικό τους αποτύπωμα στο ντεκουπάζ του ρούχου μας, δεν αφήνουμε περιθώριο να νοιώσουμε ασφαλείς όταν το φοράμε…

Άλλη μια γυναικοκτονία λοιπόν. Άλλη μια Ελένη,  μια Καρολάιν, μια Γαρυφαλλιά, μια Δώρα, μια οποιαδήποτε γυναίκα χάνει τη ζωή της επειδή το σύστημα αξιών μας, είναι διάτρητο, όπως προκύπτει δυστυχώς.

Και ναι, λεγόμαστε Έλληνες, πολιτισμένοι, Ευρωπαίοι βεβαίως βεβαίως, δεν έχουμε δικτατορία, δεν έχουμε δυσκολία για πρόσβαση στην γνώση, δεν έχουμε κάποια επικρατούσα θρησκεία – τρομοκρατία…

Δεν έχει όμως η ελεύθερη βούληση βοηθήσει στο ελάχιστο ώστε να αποκτήσουμε σύστημα αξιών, τέτοιο, που να γίνει βίωμά μας, έστω η θεμελιώδης έννοια του σεβασμού;

Όσο για την ενσυναίσθηση, αυτή είναι έννοια ακόμη πιο βαθιά που έχει να κάνει με χρόνια παιδευτική διαδικασία, στην οποία ναι μεν παίζει καθοριστικό ρόλο το περιβάλλον μας, αλλά φυσικά, από ένα σημείο και έπειτα, η δική μας αυτογνωσία και εμβάθυνση στον εσωτερικό μας κόσμο. Ας φροντίσουν λοιπόν οι γονείς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με αυστηρά καθορισμένα όρια όσον αφορά την υγιή  διαφυλική προσέγγιση των φύλων.