Πολλοί είναι οι κίνδυνοι για την υγεία που συνοδεύουν το επιπλέον βάρος, με τις μεταβολικές ασθένειες να αποτελούν έναν βασικό κίνδυνο που συνδέεται με τη φλεγμονή. Νεότερη μελέτη, που παρουσιάστηκε στο φετινό Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Παχυσαρκία (ECO) στη Βενετία της Ιταλίας προτείνει έναν εύκολο τρόπο να μειωθεί αυτός ο κίνδυνος, όπως ο διαβήτης τύπου 2 και η αθηροσκλήρωση.
«Γνωρίζουμε ότι η άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επιπλοκών που σχετίζονται με την παχυσαρκία και ότι τα νέα φάρμακα για την απώλεια βάρους, όπως οι αγωνιστές του υποδοχέα του γλουκαγονικού πεπτιδίου-1 (GLP-1 RA), που αναπτύχθηκαν αρχικά για τον διαβήτη, μειώνουν αποτελεσματικά την παχυσαρκία και τις συναφείς διαταραχές», εξηγεί η επικεφαλής συγγραφέας καθηγήτρια Δρ Signe Torekov από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης στη Δανία. «Σε αυτή την ανάλυση, θέλαμε να διερευνήσουμε κατά πόσον ο συνδυασμός της άσκησης με τη φαρμακευτική αγωγή θα μπορούσε να μειώσει τη χρόνια φλεγμονή χαμηλού βαθμού σε άτομα με παχυσαρκία».
Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 195 Δανοί ενήλικες με παχυσαρκία (ΔΜΣ 32-43 kg/m²) αλλά χωρίς ιστορικό διαβήτη -με μέση ηλικία τα 42 έτη- οι οποίοι ακολούθησαν μια δίαιτα χαμηλών θερμίδων (800 kcal/ημέρα) διάρκειας 8 εβδομάδων και έχασαν τουλάχιστον 5% του σωματικού τους βάρους (μέση απώλεια βάρους 13,1 kg). Στη συνέχεια και για το επόμενο έτος, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε ομάδες και είτε λάμβαναν ένα εικονικό φάρμακο μαζί με σωματική δραστηριότητα, είτε άσκηση σύμφωνα με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) μαζί με εικονικό φάρμακο, είτε τη λήψη λιραγλουτίδης (3 mg/ημέρα) μαζί με τη συνήθη δραστηριότητα ή έναν συνδυασμό άσκησης και θεραπείας με λιραγλουτίδη για τη διατήρηση της απώλειας βάρους.
Η παρέμβαση της άσκησης περιλάμβανε δύο προπονήσεις την εβδομάδα κυρίως έντονη άσκηση με κάποιον προπονητή σε ποδήλατα spinning, μαζί με δύο προπονήσεις που ήταν στην ευχέρεια των συμμετεχόντων, ώστε να φτάσουν τουλάχιστον 150 λεπτά/εβδομάδα σωματικής δραστηριότητας.
Μετά από ένα χρόνο οι ασθενείς στην ομάδα μόνο της λιραγλουτίδης έχασαν κατά μέσο όρο επιπλέον 0,7 κιλά, οι ασθενείς στην ομάδα της άσκησης ανέκτησαν 2,0 κιλά, ενώ οι συμμετέχοντες στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου ανέκτησαν περίπου τα μισά από όσα είχαν χάσει (6,1 κιλά). Ωστόσο, οι συμμετέχοντες στην ομάδα άσκησης και λιραγλουτίδης έχασαν επιπλέον 3,4 kg κατά μέσο όρο.
Όσον αφορά τους δείκτες φλεγμονής, τα αποτελέσματα από την άσκηση ήταν σημαντικά και υπερείχαν από αυτά του φαρμάκου: «Τα ευρήματά μας αποδεικνύουν ότι η εκτέλεση της άσκησης σύμφωνα με τις συστάσεις των κατευθυντήριων οδηγιών ήταν η πιο αποτελεσματική στρατηγική για τη μείωση της χρόνιας χαμηλού βαθμού φλεγμονής», λέει ο καθηγητής Torekov. «Η θεραπεία με λιραγλουτίδη δεν μείωσε τη φλεγμονή περισσότερο από ό,τι το εικονικό φάρμακο, ενώ η προσθήκη λιραγλουτίδης στην άσκηση δεν μείωσε περαιτέρω τη φλεγμονή. Τα ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν τα οφέλη της μέτριας έως έντονης έντασης σωματικής δραστηριότητας στη μείωση της χαμηλού βαθμού φλεγμονής της παχυσαρκίας, η οποία θα μπορούσε να συμβάλει στην πρόληψη των σχετικών μεταβολικών νοσημάτων» καταλήγει.
