«Οι κίνδυνοι από το εμβόλιο είναι ελάχιστοι ή ανύπαρκτοι μπροστά στα τεράστια οφέλη. Αν θέλουμε να ανοίξει σύντομα η κοινωνία και η οικονομία, το εμβόλιο θα πρέπει να αποφασίσουν να το κάνουν όλοι το συντομότερο δυνατό», δήλωσε ο προϊστάμενος του Τμήματος Ανθρωπίνων Ρετροϊών στο Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών για τον Καρκίνο στις ΗΠΑ, δρ. Γιώργος Παυλάκης.

Η πρόληψη είναι η φθηνότερη στρατηγική που θα εμποδίσει την διάδοση του ιού και τη σοβαρή νόσηση, τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, κάνοντας έκκληση σε όσους διστάζουν να εμβολιαστούν, να περιμένουν με ανοιχτό μυαλό μέχρι την Άνοιξη, που θα υπάρχουν περισσότερες δόσεις εμβολίων, για να αποφασίσουν. Και επισημαίνει ότι τότε θα υπάρχει εμπειρία σε εκατομμύρια εμβολιασμένους παγκόσμια και ιδίως σε Αγγλία, Καναδά και Αμερική.

Ο κορυφαίος Έλληνας ερευνητής των ΗΠΑ, κατηγορεί ευθέως τους αρνητές ότι παραλογίζονται και ότι προδίδουν την ανάγκη της ανθρωπότητας να επιβιώσει. Παράλληλα εκτιμά ότι ο SARS-COV-2 θα παραμείνει και θα συνεχίσει να κάνει επιδημίες, οπότε ίσως θα χρειαζόμαστε εμβολιασμούς κάθε λίγα χρόνια, ενώ αποκλείει την πιθανότητα ο ιός να γίνει ανθεκτικός στα εμβόλια το επόμενο διάστημα.

Πραγματικά αμέτρητες οι φορές που κολλημένη στην κίνηση της οδού Αρδηττού στο ρεύμα προς Αθήνα έχω στρέψει το βλέμμα στη μεσοπολεμική κατοικία στο νούμερο 34 στους πρόποδες του λόφου και έχω αναρωτηθεί τι είδους γειτονιά να απλώνεται πίσω της. Γνωρίζω πως πρόκειται για τη συνυφασμένη με το Α΄ Νεκροταφείο γειτονιά του Μετς, αλλά ελάχιστες φορές έχει τύχει να βρεθώ προς τα εκεί και ποτέ δεν την έχω περπατήσει.

Αποφασίζω να το κάνω για πρώτη φορά ένα βροχερό πρωινό Παρασκευής, με αφετηρία την Αρχιμήδους, τον δρόμο πίσω από το Καλλιμάρμαρο, που τις Παρασκευές φιλοξενεί λαϊκή αγορά και που, όπως ενημερώνομαι από τη Διεύθυνση Σχεδίου Πόλεως και Αστικού Περιβάλλοντος του Δήμου Αθηναίων, χωρίζει τη συνοικία του Μετς σε δύο γειτονιές: Βαρνάβα και Μετς.

Κινούμενη ανάμεσα σε πάγκους με φρούτα και ζαρζαβατικά, προσπαθώ να εντοπίσω την είσοδο προς τον Λόφο Αρδηττού, ο οποίος υψώνεται στη μία άκρη της γειτονιάς και εικάζω ότι θα απολαμβάνει μαγευτική θέα. Ενας περαστικός που σταματώ μου υποδεικνύει ένα άνοιγμα στην περίφραξη στο τέρμα των σκαλοπατιών της οδού Κλειτομάχου, που οι περίοικοι χρησιμοποιούν για την είσοδό τους στον λόφο και στο πέταλο του Σταδίου. Από εκεί τρυπώνω και εγώ και κατευθύνομαι προς την κορυφή. Με την τσιμεντούπολη στα δυτικά ίσα που να διακρίνεται πίσω από τα πεύκα, και τον Βράχο της Ακρόπολης να ορθώνεται επιβλητικά, εύκολα μπορώ να φανταστώ την Αθήνα των τελών του 19ου αιώνα, όταν στη θέση της Αρδηττού κυλούσε ο Ιλισός και στις νότιες όχθες του μόλις που άρχιζε να διαμορφώνεται μια νέα συνοικία.

Αφήνοντας πίσω μου τον λόφο συνεχίζω επί της Κλειτομάχου, όπου το βλέμμα μου μαγνητίζει μια όμορφη γωνιακή κατοικία. Η ιδιοκτήτριά της με βλέπει που τη φωτογραφίζω και μου πιάνει κουβέντα. Μου λέει πως πρόκειται για το σπίτι του σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου (1926-2017) –το είχε σχεδιάσει ο ίδιος– και πως εκείνη είναι η σύζυγός του. Δεν θα μπορούσε να μου τύχει πιο ταιριαστό καλωσόρισμα σε μια γειτονιά που αγαπήθηκε από τους ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων και που συχνά αποκαλείται «Μονμάρτρη της Αθήνας». H αρχοντική Μάρκου Μουσούρου, στην οποία στρίβω δεξιά, για παράδειγμα, αλλά και ο πεζόδρομος της Νικηφόρου Θεοτόκη στον οποίο καταλήγω, κατοικήθηκαν μέσα στα χρόνια από γλύπτες και ζωγράφους. Σίγουρα κάτι από την αύρα μιας άλλης εποχής θα βρήκαν εκεί που τους συγκίνησε και γοήτευσε.

Η Θεοτόκη, μάλιστα, δεν παύει να γοητεύει μέχρι σήμερα. Για του λόγου το ασφαλές πέφτω πάνω σε τηλεοπτικό συνεργείο που προφανώς εκμεταλλεύεται τη γραφικότητα των σπιτιών της για τα γυρίσματα κάποιας σειράς. Και η υπόλοιπη όμως γειτονιά δεν απογοητεύει. Μηνιάτη, Φωτιάδου, Σορβόλου, και όχι μόνο, βρίθουν από υπέροχα αρχιτεκτονήματα άλλων εποχών που δίχως ίχνος επιτήδευσης συνυπάρχουν αρμονικά με τα σύγχρονα. Ξεχωρίζω τη νεοκλασική κατοικία με το λιακωτό στο νούμερο 7 της Αριστονίκου, το ροζ αρχοντικό στη γωνία Σορβόλου και Μηνιάτη, αλλά και τις κλιμακωτά χτισμένες κατοικίες στην ανηφόρα της Μουσούρου.

Στην κορυφή της τελευταίας συναντώ το Αλσος Λογγίνου, το οποίο κάπου έχω διαβάσει πως θεωρείται στοιχειωμένο. Ελπίζοντας σε κάποια παραφυσική εμπειρία που θα κάνει το άρθρο πιο πικάντικο, το διασχίζω αποφασιστικά, αλλά ούτε αρνητική ενέργεια αισθάνομαι, ούτε παράξενους ήχους ακούω. Μονάχα τα γέλια των παιδιών από την παιδική χαρά.

Από εκεί κατεβαίνω τα σκαλοπάτια προς τον χαριτωμένο πεζόδρομο της Λογγίνου και τον ακολουθώ μέχρι το Α΄ Νεκροταφείο, όπου τελειώνω τη βόλτα μου ανάμεσα σε μνήματα και γλυπτά-κομψοτεχνήματα. Αντιλαμβανόμενη πως θα χρειαστώ μία ολόκληρη ημέρα για να εξερευνήσω την υπαίθρια αυτή γλυπτοθήκη –όπως ήδη από το 1840 αποκαλούνταν το νεκροταφείο σε τουριστικούς οδηγούς της εποχής– αποφασίζω να την αντιμετωπίσω σαν έναν υπέροχο κήπο και να περιπλανηθώ σε αυτόν ανέμελα μέχρι η επικείμενη βροχή με αναγκάσει να αποχωρήσω. Οι πρώτες ψιχάλες με βρίσκουν στον τάφο της Σοφίας Βέμπο.

Η γειτονιά γύρω από την μπιραρία στις πλαγιές του Αρδηττού

Η ιστορία της συνοικίας ξεκινάει το 1872, όταν ο βαυαρικής καταγωγής Κάρολος Φιξ (γιος του Γιόχαν Φιξ, ιδρυτή της περίφημης ζυθοποιίας) αποφασίζει να ανοίξει την πρώτη μεγάλη μπιραρία του στις πλαγιές του Αρδηττού. Την εποχή εκείνη στην περιοχή υπάρχει μόνο το νεκροταφείο, που έχει χτιστεί εκεί εν μέρει γιατί ο τόπος, λόγω υψομέτρου, αερίζεται καλά, καθώς και ο μύλος του Γιώργη Αργυρίου (κτίσμα του 18ου αιώνα που κατεδαφίστηκε δυστυχώς το 1986), στον οποίο οι Αθηναίοι αλέθουν το σιτάρι τους.Σύντομα, έποικοι της Τζιας που έχουν εγκατασταθεί στην Αθήνα αρχίζουν να χτίζουν γύρω από την μπιραρία μικρά λαϊκά και νεοκλασικά σπίτια και να δημιουργούν έτσι μια μικρή γειτονιά. Το πρώτο της όνομα «Παντρεμενάδικα» από κάποια ξύλινα παραπήγματα που θα χτιστούν εκεί στις αρχές του 20ού αιώνα και θα χρησιμοποιηθούν για παράνομες ερωτικές συναντήσεις. Το όνομα, ωστόσο, με το οποίο θα μείνει γνωστή μέχρι και σήμερα είναι αυτό της μπιραρίας, που ο Φιξ είχε επιλέξει προς ανάμνηση της τελευταίας μάχης του γαλλο-πρωσικού πολέμου οοποίος είχε δοθεί το 1871 στη γαλλική πόλη Μετς (Metz).Ο εποικισμός του Μετς θα συνεχιστεί τόσο στα χρόνια του Μεσοπολέμου όσο και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο με νέες μοντέρνες κατοικίες να χτίζονται πλάι στις λαϊκές και νεοκλασικές και έναν μεγάλο αριθμό εικαστικών καλλιτεχνών και αρχιτεκτόνων να συρρέουν στη γειτονιά. Στην κατοικία στο νούμερο 34 της Αρδηττού, για παράδειγμα (αυτή που πάντα τραβάει το βλέμμα μου όταν κολλάω στην κίνηση της λεωφόρου), έζησε τη δεκαετία του 1950 ο εξπρεσιονιστής ζωγράφος Γιάννης Μηταράκης και στη συνέχεια ο χαράκτης Α. Τάσσος με τη σύζυγό του ζωγράφο και χαράκτρια Λουκία Μαγγιώρου.Το Μετς εξακολουθεί να προσελκύει ανθρώπους των τεχνών, πράγμα που το κάνει ιδιαίτερα δημοφιλές και κατ’ επέκταση πολύ ακριβό για κατοίκηση. Ευτυχώς, όμως, δεν μοιάζει να έχει χάσει τη λαϊκή του απλότητα και παραμένει ανθρώπινο, προσηνές – και επ’ ουδενί σνομπ.

Πηγή: «Μετς – Αρδηττός: Aρωμα παλιάς Αθήνας», «Επτά Ημέρες»-«Καθημερινή», 4 Σεπτεμβρίου 2005. 

Ταυτότητα Διαδρομής:

Απόσταση: 5,94 χλμ..
Διάρκεια: 02.04.48.
Υψόμετρο: 112.
Μέση ταχύτητα: 2,9 χλμ./ώρα.
Θερμίδες: 483.

Αναζητήστε τα στο Α΄ Νεκροταφείο

• Τη διάσημη «Κοιμωμένη» του γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά που κοσμεί τον τάφο της 18χρονης Σοφίας Αφεντάκη (Τμήμα 1/135).

• Τον τάφο-μαυσωλείο του Ερρίκου Σλήμαν σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ που μοιάζει με αρχαίο ελληνικό ναό και είναι διακοσμημένος με σκηνές από μάχες του Τρωικού Πολέμου (Τμήμα 4/581).

• Το ταφικό μνημείο του Γεωργίου Αβέρωφ, φιλοτεχνημένο από τον γλύπτη Δημήτριο Φιλιππότη, που απεικονίζει τον εθνικό ευεργέτη καθιστό σε υψηλό βάθρο και σε υποδέχεται όλο μεγαλοπρέπεια μετά την είσοδο αριστερά.

• Τη σκελετωμένη «Μάνα της Κατοχής» του γλύπτη Κώστα Βαλσάμη μετά την είσοδο δεξιά.

• Τον «Θρηνώδη Aγγελο» του Ιωάννη Βιτσάρη στον τάφο της οικογενείας Κουμέλη (Τμήμα 5/889).

Στην… επιστράτευση συνταξιούχων, πρώην έμπειρων στελεχών του e-ΕΦΚΑ που έχουν αποχωρήσει από τους νευραλγικούς τομείς της έκδοσης συντάξεων και διεκπεραίωσης ασφαλιστικών αιτημάτων, προχωρούν το υπουργείο Εργασίας και η διοίκηση του Ταμείου, καθώς το πρόβλημα με τις εκκρεμείς αιτήσεις έχει γιγαντωθεί προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Στο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας που κατατέθηκε τα μεσάνυχτα της Πέμπτης και αναμένεται να ψηφιστεί εντός των επόμενων ημερών, προβλέπεται δέσμη μέτρων με στόχο τη μείωση του χρόνου απονομής των παλαιών συντάξεων, με δεδομένο ότι για τις νέες αιτήσεις λειτουργεί σταδιακά και εντός προγραμματισμού το σχέδιο «Ατλας».

Εκτός από τους συνταξιούχους, καλούνται μέσω αποσπάσεων μόνιμοι υπάλληλοι που ανήκουν σε φορείς εντός ή ακόμη και εκτός γενικής κυβέρνησης με γνώση όμως στα συνταξιοδοτικά θέματα, αλλά και εργαζόμενοι επιστημονικών φορέων και επιμελητηρίων, ώστε να συμβάλουν στο έργο έκδοσης των εκκρεμών αιτήσεων, που ξεπερνούν τις 300.000.

Αναλυτικά, και με στόχο την ταχύτερη έκδοση των εκκρεμών αιτήσεων συνταξιοδότησης, δίνεται δυνατότητα στον διοικητή του e-ΕΦΚΑ  να αναθέτει σε συνταξιούχους πρώην υπαλλήλους του Ταμείου που γνωρίζουν τις διαδικασίες απονομής συντάξεων, την επιστροφή τους σε αυτό, με στόχο τη στελέχωση των σχετικών κλιμακίων. Η ανάθεση έργου θα γίνεται με συμβάσεις έργου 8 μηνών και δεν θα ανανεώνεται. Η αμοιβή θα καθοριστεί με υπουργική απόφαση, ενώ οι εν λόγω συνταξιούχοι θα εξαιρεθούν –κατά την περίοδο της σύμβασης– από τις προβλεπόμενες περικοπές της σύνταξής τους.

Ετσι, στο νομοσχέδιο προβλέπεται και η δυνατότητα απόσπασης μόνιμων υπαλλήλων ή υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου που ανήκουν σε φορείς εντός ή εκτός της γενικής κυβέρνησης, με γνώση στα συνταξιοδοτικά θέματα. Η διάρκεια της απόσπασης ορίζεται σε 6 μήνες. Σε περίπτωση που δεν γίνει απόσπαση, θα μπορούν να εργάζονται στον e-ΕΦΚΑ με στόχο την έκδοση συντάξεων, με τη μορφή παροχής υπερωριακής απασχόλησης. Στη διάταξη ορίζεται ότι τόσο οι αποσπάσεις, όσο και η παράλληλη άσκηση καθηκόντων είναι διαδικασίες υποχρεωτικές. Η αποζημίωση που θα λάβουν όσοι ενταχθούν σε αυτές τις «ομάδες εργασίας», που θα συσταθούν για να περιοριστούν οι εκκρεμείς συντάξεις, θα ανέρχεται στο ποσό των 7.200 ευρώ για όλο το έτος, κατ’ ανώτατο όριο. Προϋπόθεση να επιτευχθούν οι ποσοτικοί στόχοι που θα τεθούν.

Παράλληλα, φαίνεται πως επιστρέφουν στο Ταμείο οι υπάλληλοι που με δικαστικές αποφάσεις έχουν αποχωρήσει από αυτό, καθώς δίνεται με άλλη διάταξη η δυνατότητα παραίτησης του φορέα από ένδικα μέσα, εφόσον και οι εργαζόμενοι παραιτηθούν από οποιοδήποτε δικόγραφο ή δικαίωμα που απορρέει από την αιτία αυτή, συμπεριλαμβανομένων και των πάσης φύσεως οικονομικών αξιώσεων.