Δρακόντεια μέτρα έχει λάβει η αστυνομία εν όψει της ομιλίας την υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως στο ξενοδοχείο ΑΣΤΗΡ στις 6:30 το απόγευμα στην Πάτρα.
Την εκδήλωση την διοργανώνει η ΔΕΕΠ Νέας Δημοκατίας Αχαΐας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Το ξενοδοχείο ΑΣΤΗΡ έχει περικυκλωθεί από αστυνμικούς.
Με σταθερούς ρυθμούς συνεχίζονται εκ μέρους της 6ης ΥΠΕ και των κλιμακίων του ΕΟΔΥ οι δειγματοληπτικοί έλεγχοι προς τον γενικό πληθυσμό της Αχαΐας.
Για αύριο Παρασκευή 19 Νοεμβρίου θα διενεργηθούν δειγματοληπτικοί έλεγχοι στοΕπιμελητήριο Αχαΐας (κατά το διευρυμένο ωράριο 8:30 με 20:30), στο οίκημα «ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΑΝΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΟΥ», του Κέντρου Υγείας Αιγίου (κατά τις ώρες 09:00 με 15:00) και στην πλατεία Ντε Μιράντα, πλησίον του γηπέδου Παναχαϊκής(κατά τις ώρες 9:00 με 14:30) για το ευρύ κοινό.
Παράλληλα, σε δειγματοληπτικούς ελέγχους θα υποβληθούν οι συμμετέχοντες της Συνδιάσκεψης για τη Νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική(ΚΑΠ) για τους νομούς της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, που διενεργείται στα ιστορικά κτίρια της ACHAIA CLAUSS.
Οι δειγματοληπτικοί έλεγχοι αποτελούν σημαντικό εργαλείο στην προσπάθεια αποφυγής της διασποράς του νέου κορονοιού και διενεργούνται από τα κλιμάκια του ΕΟΔΥ με rapid tests.
Η μόνη περίπτωση που επιτρέπεται η διέλευση, είναι όταν το όχημα βρίσκεται τόσο κοντά στο φανάρι ώστε ένα απότομο φρενάρισμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύγκρουση ή να θέσει σε κίνδυνο τους επιβάτες και τους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου. Ακόμη και τότε, η κίνηση πρέπει να γίνεται με απόλυτη προσοχή – δεν θεωρείται «πράσινο».
Άλλη σημασία έχει το πορτοκαλί φως όταν αναβοσβήνει. Σε τέτοιες περιπτώσεις (συνήθως βραδινές ώρες ή σε δρόμους χαμηλής κυκλοφορίας), ο σηματοδότης λειτουργεί προειδοποιητικά, ζητώντας από τον οδηγό να περάσει με χαμηλή ταχύτητα και αυξημένη εγρήγορση, δίνοντας προτεραιότητα σε όσους κινούνται ήδη στον κόμβο.
Τα πρόστιμα του νέου ΚΟΚ
Ο νέος ΚΟΚ αντιμετωπίζει το κόκκινο ως μια από τις πλέον επικίνδυνες παραβάσεις, ενώ το πορτοκαλί λειτουργεί ως σαφές σήμα προειδοποίησης. Ο οδηγός, λοιπόν, οφείλει να φρενάρει εγκαίρως, εκτός αν αυτό θα δημιουργούσε πιο μεγάλο κίνδυνο από τη συνέχιση της πορείας.
Ο εφοπλιστής και επιχειρηματίας Χάρης Βαφειάς κατάφερε μέσα στα τελευταία χρόνια να ανεβάσει σημαντικά το οικονομικό του αποτύπωμα μέσω του ομίλου του με πέντε ναυτιλιακές εκ των οποίων οι τρεις εισηγμένες στην αμερικανική χρηματαγορά και συνολικά με 105 πλοία και μηδενικό δανεισμό. Παράλληλα ο Χάρης διατηρεί μια συλλογή αυτοκινήτων που δείχνει πως δεν έπαψε να είναι “γνήσιος petrolhead”.
Ο Βαφειάς μόνο από τη μία εταιρεία του, ανακοίνωσε έσοδα 24,2 εκατομμυρίων δολαρίων και καθαρά κέρδη 5,3 εκατομμυρίων δολαρίων για το εννεάμηνο που έληξε τον Σεπτέμβριο 2025.
Ταυτόχρονα, ο Βαφειάς δεν κρύβει την αγάπη του για τα αυτοκίνητα. Σύμφωνα με το newsauto, ως δύο από τα πιο αγαπημένα του οχήματα ξεχωρίζουν ένα σπορ ιαπωνικό αυτοκίνητο και ένα πιο καθημερινό μοντέλο.
Συγκεκριμένα, ένα από τα αγαπημένα του είναι ένα αγωνιστικό Subaru Impreza — με τουλάχιστον 500+ ίππους, σύμφωνα με ρεπορτάζ — που παραμένει στο γκαράζ του. Εκτός από αυτό, φαίνεται πως διατηρεί και ένα Suzuki Vitara, το οποίο μάλιστα έγινε… τραγούδι, καθώς αναφέρεται σε στίχους που περιγράφουν την επιμονή σε παραδοσιακή απόδοση και «χωματερές» σε σχέση με ηλεκτρικά.
H συλλογή του Βαφειά περιλαμβάνει αρκετά σπορ και premium οχήματα με το «γκαράζ-οικογένεια» του περιλαμβάνει Mitsubishi Lancer Evolution (γνωστό και ως EVO), Audi, Bentley, Mercedes, ακόμη και αμερικάνικα muscle-cars όπως Chevrolet Camaro.
Η ταυτόχρονη παρουσία του σε δύο κόσμο, το διεθνές shipping και την ελληνική εξωστρέφεια, και από την άλλη μια συλλογή αυτοκινήτων που δείχνει πάθος και προσωπικότητα, αποτυπώνει κάτι παραπάνω από επιτυχία. Δείχνει μια έντονη προσωπική ταυτότητα, όπου οι επαγγελματικές επιδόσεις δεν θυσίασαν την αγάπη, το πάθος και το χόμπι…
Η εταιρεία ΒΙΚΟΣ Cola η οποία πρωταγωνιστεί στον χώρο των αναψυκτικών σε όλη την Ελλάδα έχει επιλέξει μία ομάδας της Πάτρας για την χορηγία “φανέλλας”! Τον Προμηθέα Πατρών. Αξίζουν συγχαρητήρια.
Eνα από τα πιο ωραία, ταιριαστά και μέχρι πρότινος πολύ αγαπημένα ζευγάρια της αθηναϊκής high society, σύμφωνα πάντα με τις φήμες που κυκλοφορούν, αντιμετωπίζει την πρώτη μεγάλη κρίση στον γάμο του. Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Δ. Σαρακάκη και την καλλονή σύζυγό του Ρενάτα Καρρά.
Άνθρωποι low profile, ο διευθύνων σύμβουλος του ιστορικού ομίλου επιχειρήσεων Σαρακάκη και η κόρη της εφοπλιστικής οικογένειας Καρρά τηρούν όπως πάντα σιγήν ιχθύος όσον αφορά την προσωπική ζωή και την οικογένειά τους, καθώς πορεύονται μαζί και αγαπημένοι εδώ και 14 χρόνια.
Το 2008 όλη η καλή κοινωνία των Αθηνών είχε ευχηθεί «βίον ανθόσπαρτον» στα δύο νέα, όμορφα και πολύ ερωτευμένα παιδιά στο ballroom του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία», στο επίσημο δείπνο που παρέθεσαν ο αείμνηστος βιομήχανος Δημήτρης Σαρακάκης και η γοητευτική σύζυγός του Αναστασία με την ευκαιρία του γάμου του γιου τους Αλέξανδρου με την όμορφη Ρενάτα Καρρά. Ήταν πραγματικά μια βραδιά μαγική, με άρωμα Χόλιγουντ και πολλή συγκίνηση, καθώς σε τεράστιες οθόνες προβάλλονταν πλάνα από τη ζωή, τη γνωριμία και τον έρωτα των νεονύμφων, αλλά και πλάνα από τη τελετή του παραμυθένιου γάμου τους. Ο Αλέξανδρος και η Ρενάτα είχαν τελέσει το ιερό μυστήριο του γάμου τους στις 18 Οκτωβρίου του 2008 στην Αλεξάνδρεια, χοροστατούντος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρου Β΄.
Επίθεση με αυγά δέχτηκε ο Youtuber Teosty την ώρα μάλιστα που έκανε live σε κατάστημα στα Γιάννενα.
Τα αυγά που πέταξαν άγνωστοι δράστες τον πέτυχαν στην πλάτη, ενώ πέτυχαν έναν φίλο του στην κουκούλα.
Δείτε βίντεο από την επίθεση:
Δεν είναι η πρώτη φορά που δέχεται επίθεση την ώρα που κάνει live του, αναφέρει το Thestival.
Στη συνέχεια ο Teosty μετακινήθηκε με την παρέα του σε άλλο κατάστημα των Ιωαννίνων, όπου νεαροί παρενοχλούσαν την παρέα με laser. Ο Teosty βγήκε να ζητήσει τον λόγο και, όπως φαίνεται σε βίντεο, ήρθε στα χέρια με έναν από τους νεαρούς.
Μετά το επεισόδιο, ο Teosty επέστρεψε στο τραπέζι με εμφανή σημάδια από χτυπήματα στο πρόσωπο και στο χέρι. Όπως είπε, ο άγνωστος «του πούλησε τρέλα», τον πλησίασε και τον χτύπησε.
Πρόσθεσε επίσης ότι δεν πρόκειται να αφήσει το περιστατικό να περάσει και πως θα κινηθεί νομικά.
Βαρύ πένθος έχει σκορπίσει στην οικογένεια και τους φίλους του 24χρονου, γόνου της οικογένειας «Leonidas», που έχασε τη ζωή του στο σοκαριστικό τροχαίο δυστύχημα στη Λούτσα, το περασμένο Σάββατο (29.11.2025). Παρά το γεγονός ότι η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί στην Αθήνα, η ταφή του άτυχου νέου θα πραγματοποιηθεί στο Αγρίνιο και συγκεκριμένα στο χωριό της καταγωγής του, στις Παπαδάτες, σύμφωνα με πληροφορίες από την οικογένεια.
Έχουν περάσει περισσότερες από εξήντα ώρες από τη στιγμή της τραγωδίας, όταν ο 29χρονος οδηγός, κινούμενος με μεγάλη ταχύτητα στη λεωφόρο Αρτέμιδος, έπεσε αρχικά πάνω σε δύο οχήματα και στη συνέχεια παρέσυρε τον 24χρονο, τη στιγμή που εκείνος είχε σταθμεύσει και είχε ανοίξει το πορτ μπαγκάζ μαζί με τη σύντροφό του, για να πάρουν κάποια αντικείμενα. Από τη σφοδρή σύγκρουση, ο 24χρονος έχασε τη ζωή του, ενώ η 21χρονη κοπέλα του τραυματίστηκε σοβαρά και νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση.
Το σοκ για την οικογένεια είναι ανείπωτο. Η μητέρα και η αδερφή του 24χρονου βρίσκονταν μαζί του λίγα λεπτά πριν το δυστύχημα και είδαν μπροστά στα μάτια τους τη φονική παράσυρση. «Η αδερφή του είναι σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση, δεν μπορεί να το ξεπεράσει. Έφυγε ένας υπέροχος άνθρωπος, κρίμα», ανέφερε η θεία των παιδιών.
Την ίδια ώρα, κάτοικοι της περιοχής κάνουν λόγο για επικίνδυνη οδηγική συμπεριφορά του 29χρονου στο παρελθόν. «Αυτός ο άνθρωπος ήταν επικίνδυνος. Έτρεχε, έπινε. Απορώ πώς δεν του είχαν πάρει το δίπλωμα νωρίτερα», είπε χαρακτηριστικά κάτοικος της Λούτσας.
Τρεις άνδρες και τρεις γυναίκες χορευτές, βρέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και τα μεσάνυχτα της Πέμπτης (27/11) στην πλατεία κάτω από την Αγία Σοφία χόρεψαν το τραγούδι «Τ’ άγια χώματα της Πόλης» του Στράτου Διονυσίου, ένα τραγούδι ύμνος για την πόλη και τους Έλληνες που μεγάλωσαν και έζησαν εκεί.
Ο κ. Γρηγόρης Πετρόπουλος δημοσίευσε το σχετικό βίντεο στον λογαριασμό του στα social media γράφοντας «Η Ακαδημία Ζεϊμπέκικου Δημήτρης Πετρόπουλος χορεύει στα άγια χώματα της πόλης…!» και έγινε πολύ γρήγορα viral.
Αυτή η ενέργεια προκάλεσε αντιδράσεις στην Τουρκία με πολλά ΜΜΕ να κάνουν λόγο για πρόκληση, ενώ Τούρκοι στα social media έγραφαν ότι πρόκειται για AI.
«Ελληνική χορευτική ομάδα προκαλεί χορεύοντας συρτάκι μπροστά από το Τζαμί της Αγίας Σοφίας, ένα από τα πιο ισχυρά σύμβολα της Τουρκίας» έγραψε σε δημοσίευμά της η SuperHaber.
«Πρόκληση στην Αγία Σοφία! Έλληνες χορεύουν μπροστά στο Τζαμί και αναρτούν βίντεο με τίτλο “Χορεύουμε στα ιερά εδάφη της πόλης”», έγραψε σε ανάρτηση της η TrHaber
Ο κ. Δημήτρης Πετρόπουλος, ιδιοκτήτης της «Ακαδημίας Ζεϊμπέκικου Πετρόπουλος», μιλώντας στο Mega δήλωσε πως «Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεταμεσονύχτια βόλτα στην πανέμορφη Κωνσταντινούπολη, βρεθήκαμε έξω από την Αγιά Σοφιά και όπως ξέρουμε να κάνουμε καλά και το κάνουμε πάντα και παντού, όπου κι αν βρεθούμε, χορέψαμε έναν χορό».
«Στην Αγία Σοφία πίσω μας υπήρχε η τούρκικη σημαία. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να τη σβήσουμε. Δεν το κάναμε γιατί το ζητούμενό μας δεν ήταν να κάνουμε κάποια προβοκάτσια, όπως είπαν κάποιοι. Δίπλα μας ήταν η αστυνομία, δεν μας ενόχλησαν οι άνθρωποι, δεν ασχολήθηκαν καν μαζί μας», τόνισε ο κ. Πετρόπουλος.
«Στα social media δεχόμαστε μόνο θετικά σχόλια είτε από φίλους μας Τούρκους, είτε από Έλληνες», υπογράμμισε ο ιδιοκτήτης της σχολής χορού.
Σχετικά με το αν ήθελε να προκαλέσει μέσα από το βίντεο με τον χορό επεσήμανε πως «Αν θέλαμε να προκαλέσουμε θα τραβάγαμε το βίντεο με τον χορό στην πίσω πλευρά της Αγιάς Σοφίας που υπάρχουν μπουλντόζες».
2 Δεκεμβρίου 1901
Ο Αμερικανός επιχειρηματίας King C. Gillette αρχίζει να πουλά ξυραφάκια ασφαλείας, δημιουργώντας μια αγορά ύψους 15 δισ. δολαρίων, αλλά κυρίως, ένα ευφυέστατο επιχειρηματικό μοντέλο που έμελλε να εφαρμοστεί και σε άλλους κλάδους.
Την εποχή που γεννήθηκε ο Gillette, η ανδρική μόδα υπαγόρευε φουντωτές γενειάδες, που δεν απαιτούσαν ιδιαίτερη φροντίδα. Όμως μέχρι τη δεκαετία του 1890, που βρήκε τον νεαρό τότε Αμερικανό να δουλεύει σαν πλανόδιος πωλητής στην ευρύτερη περιοχή της Βοστώνης, τα πράγματα είχε αλλάξει. Πλέον, οι άνδρες καλούνταν να έχουν μικρά, περιποιημένα μουσάκια, που απαιτούσαν σημαντικά περισσότερη προσπάθεια. Κανείς είχε, τότε, δύο επιλογές: Έπρεπε είτε να επισκέπτεται τον κουρέα του αρκετές φορές την εβδομάδα ή να ριψοκινδυνεύει χρησιμοποιώντας μόνος του το ξυράφι.
Ο Gillette, λοιπόν, δεν ήταν εκείνος που εφηύρε το ξυράφι ασφαλείας. Αυτό ήταν μια ιδέα των αδερφών Kampfe από τη Νέα Υόρκη, που το είχαν δημιουργήσει γύρω στα 1880. Όμως, εκείνος κατοχύρωσε την πατέντα και μαζί, καθιέρωσε ένα επιχειρηματικό μοντέλο που επιβιώνει μέχρι και σήμερα.
«Να εφεύρεις κάτι που θα πετιέται όταν χρησιμοποιηθεί, ώστε ο πελάτης να επιστρέφει ξανά και ξανά», ήταν η συμβουλή που είχε δώσει στον Gillette ένας εργοδότης του σε εκείνα τα πρώτα βήματά του.
Και έτσι, μέχρι και σήμερα, οι καταναλωτές αγοράζουν την ξυριστική μηχανή σε σχετικά χαμηλή τιμή, αλλά μετά είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν ακριβά για τα ανταλλακτικά ξυράφια, καθώς πλέον είναι «δεμένοι» με αυτό το προϊόν, λόγω της αρχικής αγοράς τους.
Πρόκειται για το λεγόμενο μοντέλο «razor and blades», που χρησιμοποιείται και σε άλλους κλάδους, όπως για παράδειγμα στους εκτυπωτές, που πλέον πωλούνται σχετικά φθηνά, αλλά αναγκάζουν τον καταναλωτή να αγοράζει ξανά και ξανά τα ακριβά μελάνια τους.
Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα του King C. Gillette ήταν επιτυχημένη. Τον πρώτο χρόνο, η εταιρεία του, η Gillette Safety Razor Company, πούλησε 51 ξυριστικές μηχανές και 168 λεπίδες. Αλλά έως τα τέλη του 1904 είχε κατασκευάσει 90.000 ξυριστικές μηχανές και 12.400.000 λεπίδες. Ο ίδιος ο Gillette έγινε εκατομμυριούχος, όμως η σχέση του με το χρήμα ήταν τουλάχιστον περίεργη.
Εξοργισμένος με τις μεγάλες ανισότητες στην αμερικανική κοινωνία, αναρωτιόταν εάν ο καπιταλισμός ήταν δημιούργημα του Σατανά, προκειμένου να αυξήσει τον πληθυσμό της κόλασης.
Ο ίδιος ο Gillette έγραψε μια σειρά βιβλίων στα οποία ξετύλιγε το όραμά του για μια σοσιαλιστική ουτοπία που θα μετέτρεπε τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής σε μία ενιαία τεράστια εταιρεία που θα έμοιαζε με επιχείρηση, αλλά θα λειτουργούσε σαν έθνος.
Το πιο σημαντικό πράγμα που έπρεπε να γίνει, σύμφωνα με τον Gillette, ήταν να διαλυθούν όλες οι επιχειρήσεις και κάθε Αμερικανός να λάβει τον ίδιο αριθμό μετοχών αυτής της ενιαίας εταιρείας. Στο σχέδιό του, το εμπόριο θα αποτελούνταν από κάθετα οργανωμένες βιομηχανίες: Μία «εταιρεία» για τα αυγά, άλλη για τα ασανσέρ, άλλη για τα κορδόνια παπουτσιών, γράφει το περιοδικό Allure.
Μάλιστα, ο Gillette είχε ζωγραφίσει ακόμα και εικόνες από τις μητροπόλεις που θα δημιουργούνταν σε αυτό το μέλλον της ισότητας για τους Αμερικανούς, ενώ περιέγραφε πώς οι πόλεις αυτές θα εξασφάλιζαν την ενέργειά τους από τους καταρράκτες του Νιαγάρα.
Στο τρίτο βιβλίο του, πρότεινε τη δημιουργία της World Corporation, η οποία θα είχε την έδρα της στην Αριζόνα και τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Teddy Roosevelt στη θέση του επικεφαλής. Προσέφερε, μάλιστα, ένα εκατομμύριο δολάρια στον Roosvelt για να δεχθεί τη θέση, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
O King C. Gillette πέθανε το 1932, σε ηλικία 77 ετών. Σήμερα, το brand που φέρει το όνομά του ανήκει στην Procter & Gamble, η οποία έδωσε 57 δισ. δολάρια το 2005 για να το αγοράσει.
Στο 2,9% εκτινάχθηκε ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Νοέμβριο, από 1,6% που ήταν τον Οκτώβριο, δείχνουν τα στοιχεία της Eurostat. Σε μηνιαία βάση, οι τιμές παρέμειναν σταθερές. Στην Ευρωζώνη, ο πληθωρισμός διαμορφώθηκε στο 2,2%, από 2,1% τον περασμένο μήνα.
Στις επιμέρους κατηγορίες, ο πληθωρισμός στις υπηρεσίες στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε τον Νοέμβριο στο 3,5%, έναντι 3,4% τον Οκτώβριο, ενώ στα τρόφιμα, τα αλκοολούχα ποτά και τον καπνό παρέμεινε σταθερός, στο 2,5%. Στα μη ενεργειακά βιομηχανικά αγαθά, ο πληθωρισμός επίσης παρέμεινε σταθερός, στο 0,6%, ενώ στην ενέργεια, οι τιμές σημείωσαν πτώση 0,5%, έπειτα από υποχώρηση κατά 0,9% τον Οκτώβριο.
Ο δομικός πληθωρισμός, ο οποίος εξαιρεί τις ευμετάβλητες τιμές των τροφίμων και των καυσίμων, παρέμεινε σταθερός στο 2,4%.
Η μικρή άνοδος του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη επιβεβαιώνει τη γενική εκτίμηση ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα προχωρήσει σε μειώσεις επιτοκίων σύντομα.
Η εκτίμηση της ΕΚΤ είναι ότι ο πληθωρισμός έχει σε γενικές γραμμές αντιμετωπιστεί, κάτι που σημαίνει ότι οι αξιωματούχοι έχουν το περιθώριο να παρακολουθήσουν την εξέλιξη των τιμών, πριν να αναλάβουν την όποια δράση.
Στο πλαίσιο αυτό, οι αγορές δεν βλέπουν σχεδόν καθόλου πιθανότητες μείωσης των επιτοκίων καταθέσεων της ΕΚΤ από τα σημερινά επίπεδα του 2%, κατά την τελευταία συνεδρίαση του χρόνου, στις 18 Δεκεμβρίου. Για τον επόμενο χρόνο, οι πιθανότητες νομισματικής χαλάρωσης υπολογίζονται περίπου σε μία στις τέσσερις.
Η ΕΚΤ μείωσε τα επιτόκια κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες σε διάστημα ενός έτους, έως τον περασμένο Ιούνιο, αλλά τηρεί στάση αναμονής έκτοτε.
Οι έξυπνες κάμερες έρχονται για να βάλουν τάξη στους δρόμους. Θα βλέπουν τα πάντα, όπως ποιος περνάει με κόκκινο, ποιος τρέχει πάνω από το όριο ή ποιος κινείται σε λεωφορειολωρίδα. Οι αλγόριθμοι αναγνώρισης πινακίδων θα συνδέονται με τα πληροφοριακά συστήματα του κράτους και τα πρόστιμα θα βεβαιώνονται αυτόματα. Στα χαρτιά, μοιάζει με την τέλεια λύση. Στην πράξη, όμως, είναι μια τεχνολογία που θα περιορίσει την παραβατικότητα, αλλά δεν θα αλλάξει τον τρόπο που οδηγούμε.
Γιατί η κάμερα μπορεί να εντοπίσει μια παράβαση, αλλά δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την αντικοινωνική συμπεριφορά. Και στην Ελλάδα, ο τρόπος που οδηγούμε δεν είναι μόνο άναρχος, αλλά χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από την έλλειψη σεβασμού προς τους άλλους μετέχοντες της κυκλοφορίας, εποχούμενους ή πεζούς.
Οι νέες κάμερες θα βλέπουν ό,τι μπορεί να αποτυπωθεί σε δεδομένα, αλλά δεν θα μπορέσουν να αντιληφθούν ποτέ τον οδηγό που πετάει το τσαλακωμένο πακέτο των τσιγάρων έξω από το παράθυρο, που διπλοπαρκάρει για «ένα λεπτό», που κλείνει ράμπα αναπήρων ή καβαλάει το πεζοδρόμιο. Δεν θα πιάσουν τον τύπο που στρίβει τελευταία στιγμή από τη δεξιά λωρίδα για να περάσει μπροστά απ’ όλους, ούτε εκείνον που κορνάρει στον πεζό που… τόλμησε να περάσει στο πράσινο. Δεν θα καταγράψουν τη λεκτική επιθετικότητα, το ειρωνικό βλέμμα, την αγένεια. Ολα αυτά δηλαδή που κάνουν την οδήγηση στις ελληνικές πόλεις όχι απλώς επικίνδυνη, αλλά και ψυχοφθόρα.
Στην Ελλάδα δεν μας αρέσει να υπακούμε σε κανόνες και βρίσκουμε γι’ αυτό όλες τις πιθανές δικαιολογίες. Η πιο διαδεδομένη έχει να κάνει με τη διάχυτη πεποίθηση ότι «όλοι το κάνουν». Με άλλα λόγια η ανομία αποτελεί τρόπο ζωής. Ο οδηγός που διπλοπαρκάρει δεν νιώθει παραβάτης, αλλά ρεαλιστής, κάποιος που προσαρμόζεται στις συνθήκες ώστε να επιβιώσει στη ζούγκλα της ασφάλτου. Το ίδιο ισχύει και για εκείνον που εισέρχεται στη λεωφορειολωρίδα για «λίγα μέτρα». Το θεωρεί δικαιολογημένο: «Αν είναι να περιμένω δεν θα περάσω ποτέ». Αυτή η καθημερινή μικροαυθαιρεσία, που θεωρούμε φυσιολογική, είναι η ρίζα της αντικοινωνικής οδήγησης.
Η τεχνολογία μπορεί να μετρήσει την ταχύτητα, αλλά όχι την αλαζονεία. Μπορεί να εντοπίσει το λάθος, όχι την έλλειψη σεβασμού. Στο τέλος της ημέρας οι έξυπνες κάμερες θα καταφέρουν να διορθώσουν τα συμπτώματα, χωρίς να αγγίξουν την αιτία
Αλήθεια, πόσο λίγο –έως και καθόλου– έχει αλλάξει η οδηγική μας συμπεριφορά από το 1979 όταν ο Χάρρυ Κλυν την ξεγύμνωνε στο δίσκο του «Δοξάστε με» με το δικό του ξεχωριστό χιούμορ: «Εγώ δεν φρενάρω ποτέ σε πεζό. Ας σταματήσουν οι άλλοι, οι δειλοί!».
Και εκεί η τεχνολογία σηκώνει τα χέρια ψηλά. Μπορεί να μετρήσει την ταχύτητα, αλλά όχι την αλαζονεία. Μπορεί να εντοπίσει το λάθος, όχι την έλλειψη σεβασμού. Στο τέλος της ημέρας οι έξυπνες κάμερες θα καταφέρουν να διορθώσουν τα συμπτώματα, χωρίς να αγγίξουν την αιτία. Ο φόβος του προστίμου θα αντικαταστήσει την εσωτερική αυτοπειθαρχία. Οι οδηγοί θα προσέχουν στα σημεία με κάμερες και μετά θα συνεχίζουν όπως πριν. Θα αλλάξει η συμπεριφορά, όχι η νοοτροπία. Γιατί ο φόβος, όσο αποτελεσματικός κι αν είναι, έχει κοντά ποδάρια.
Το ίδιο συνέβη και σε χώρες με πολύ πιο αυστηρά συστήματα παρακολούθησης. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, η παρουσία καμερών μείωσε θεαματικά τις υπερβάσεις ταχύτητας. Αλλά οι οδηγοί έμαθαν απλώς να φρενάρουν στα speed traps και να επιταχύνουν ξανά μετά. Στη Σιγκαπούρη, μια από τις πιο επιτηρούμενες πόλεις του κόσμου, η πειθαρχία στους δρόμους είναι υποδειγματική, αλλά όχι επειδή οι πολίτες είναι ευγενέστεροι. Είναι γιατί το σύστημα δεν αφήνει περιθώριο αυθαιρεσίας. Μόλις λείψει η επιτήρηση, επιστρέφει το ανθρώπινο ένστικτο της παράκαμψης.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, η ανάγκη δεν είναι να… φρενάρουμε περισσότερο. Είναι πρωτίστως να αλλάξουμε νοοτροπία. Να δούμε τον δρόμο ως κοινό χώρο, όχι ως πεδίο επιβολής. Να καταλάβουμε ότι η οδήγηση δεν είναι αγώνας, αλλά συμβίωση. Οτι το αυτοκίνητο δεν είναι προέκταση του «εγώ», αλλά εργαλείο μετακίνησης.
Ισως λοιπόν πιο ριζοσπαστικό μέτρο από την εγκατάσταση χιλίων καμερών να είναι η επιστράτευση μερικών μοτοσικλετιστών. Για παράδειγμα, δέκα ομάδες της Τροχαίας που θα κινούνται συνεχώς στους δρόμους της Αθήνας, χωρίς σταθερό πόστο και δίχως στόχους εισπραξιμότητας. Θα σταματούν οδηγούς όχι μόνο για τις τυπικές παραβάσεις του ΚΟΚ, όπως μας έχουν συνηθίσει τα γνωστά σε όλους μπλόκα της Τροχαίας, αλλά για συμπεριφορές που υπονομεύουν την καθημερινή ασφάλεια και ευγένεια. Για το διπλοπαρκάρισμα μπροστά σε στάση, για το πέταγμα σκουπιδιών, για το «καβάτζωμα» στην ουρά, για την επικίνδυνη αδιαφορία που δεν κοστίζει πάντα ζωές, αλλά κάνει το οδικό περιβάλλον εχθρικό. Με λίγα λόγια θα υπάρχει η αίσθηση της επιτήρησης, απέναντι σε κάθε ασύδοτη συμπεριφορά στον δρόμο.
Ο διάλογος, ίσως, τελικά μπορεί να αλλάξει περισσότερα από μια φωτογραφία βεβαιωμένης παράβασης
Η παρουσία αυτών των ομάδων δεν θα είχε μόνο αποτρεπτικό αποτέλεσμα, αλλά και παιδευτικό. Ο οδηγός που τον σταματάει ένας τροχονόμος και ακούει «δεν θα σας κόψω κλήση αυτή τη φορά, αλλά την επόμενη», θα το θυμάται περισσότερο από ένα αυτόματο e-mail προστίμου. Ο διάλογος, ίσως, τελικά μπορεί να αλλάξει περισσότερα από μια φωτογραφία βεβαιωμένης παράβασης.
Γιατί η πραγματική αλλαγή στην οδηγική συμπεριφορά δεν έρχεται από την αστυνόμευση, αλλά από την παιδεία. Εκεί σήμερα υπάρχει ένα έλλειμμα. Από τα σχολεία, όπου τα μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής πραγματοποιούνται τελείως αποσπασματικά, μέχρι τις εκστρατείες ενημέρωσης που θα μπορούσαν να παρουσιάζουν τον δρόμο ως ένα κοινό χώρο. Στην Ελλάδα έχουμε κάνει σημαντικά βήματα σε υποδομές, αλλά ελάχιστα σε οδηγική κουλτούρα. Μάθαμε να οδηγούμε καλύτερα αυτοκίνητα, όχι να οδηγούμε καλύτερα.
Η πρόοδος, λοιπόν, δεν θα έρθει από τις κάμερες, αλλά από εμάς. Από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο δρόμος δεν είναι πεδίο μάχης, αλλά πεδίο συμβίωσης. Οτι κάθε κόρνα, κάθε διπλοπαρκάρισμα, κάθε βιαστικό πέρασμα από τη δεξιά λωρίδα είναι μια μικρή ήττα της κοινής λογικής. Οι κάμερες θα συνεχίσουν να καταγράφουν τα λάθη μας, αλλά μόνο εμείς μπορούμε να τα διορθώσουμε. Κι αν υπάρχει μια ελπίδα να αλλάξει κάτι ουσιαστικά, αυτή δεν βρίσκεται στον φακό μιας κάμερας που μας σημαδεύει ανά πάσα στιγμή, αλλά στον ίδιο τον καθρέφτη μας.
