Ο Αρειος Πάγος επικύρωσε την ποινή που είχε επιβληθεί σε μέλος κυκλώματος συμβολαιογράφων της Αθήνας και του Πειραιά, το οποίο αναγνώρισε εκτός γάμου 18 ανήλικα παιδιά γυναικών Ρομά. Ολα τα παιδιά είχαν γεννηθεί στην Πάτρα και το Ρίο, έτσι ώστε οι φερόμενοι βιολογικοί αλλοδαποί πατέρες τους (Πακιστανοί, Ινδοί κ.λπ.) να μπορούν να πάρουν άδεια παραμονής στην Ελλάδα ως δήθεν βιολογικοί πατέρες ημεδαπών ανήλικων παιδιών.Μάλιστα, μια Αθηναία συμβολαιογράφος, μέλος του κυκλώματος, που καταδικάστηκε έφτασε στο σημείο να κάνει εκούσια αναγνώριση παιδιού γυναίκας Ρομά σε δύο διαφορετικούς αλλοδαπούς πατέρες, ενώ όλες σχεδόν οι μητέρες είχαν το ίδιο επώνυμο!

Το κουβάρι της παραβατικής συμπεριφοράς ορισμένων μελών του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθηνών, Πειραιά, κ.λπ. άρχισε να ξετυλίγεται όταν έγινε καταγγελία από αξιωματούχο αστυνομικό ότι υπήρχε κύκλωμα «το οποίο δραστηριοποιείτο στη διευκόλυνση έναντι αμοιβής αλλοδαπών για τη χωρίς νόμιμο δικαίωμα απόκτηση ή παράταση παραμονής στη χώρα».

Σύμφωνα με την καταγγελία, το κύκλωμα, που απαρτιζόταν από συμβολαιογράφους, δικηγόρους κ.ά., εκμεταλλευόταν τον νόμο 4251/2014, «που έδιδε τη δυνατότητα στους αλλοδαπούς να αποκτήσουν άδεια διαμονής στην Ελλάδα, εφόσον προσεκόμιζαν τα απαραίτητα πιστοποιητικά, που θα πιστοποιούσαν ότι είναι γονείς ημεδαπού ανηλίκου τέκνου».

Ειδικότερα, οι αλλοδαποί πήγαιναν καθ’ υπόδειξη μελών του κυκλώματος σε συγκεκριμένους συμβολαιογράφους και εκεί «συντάσσονταν συμβολαιογραφικές πράξεις εκούσιας αναγνώρισης εκτός γάμου ανηλίκων τέκνων Αθιγγανίδων γυναικών, χωρίς στην πραγματικότητα οι αλλοδαποί να είναι βιολογικοί πατέρες των τέκνων αυτών».

Ομως οι αιτήσεις απορρίφθηκαν από το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, καθώς κρίθηκαν ύποπτες. Για τον λόγο αυτόν κάλεσαν τους δήθεν πατέρες να πιστοποιήσουν μέσω εξέτασης DΝΑ τη βιολογική τους συγγένεια με τα ανήλικα παιδιά, τα οποία αυτοί αναγνώρισαν εκουσίως.

Οι φερόμενοι πατέρες ουδέποτε ανταποκρίθηκαν στο αίτημα να υποβληθούν σε εξέταση DΝΑ, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η έρευνα για συγκεκριμένους/ες συμβολαιογράφους των Αθηνών και του Πειραιά.

Η έρευνα οδηγήθηκε, μεταξύ άλλων, σε συμβολαιογραφικό γραφείο της Αθήνας, καθώς «διαπιστώθηκε ότι αλλοδαποί είχαν προσκομίσει στις αρμόδιες υπηρεσίες πολυάριθμες συμβολαιογραφικές πράξεις εκούσιας αναγνώρισης τέκνων, οι οποίες είχαν συνταχθεί από συγκεκριμένη συμβολαιογράφο».

Τότε, αποκαλύφθηκε ότι μόνο η συμβολαιογράφος αυτή μέσα σε ένα εξάμηνο είχε συντάξει επτά συμβολαιογραφικές πράξεις εκούσιας αναγνώρισης παιδιών, στις οποίες είχε καταχωρήσει τόσο ψευδείς δηλώσεις πατρότητας αλλοδαπών, δηλαδή ότι «αναγνωρίζουν ως δικό τους τέκνο», που απέκτησαν δήθεν από τις σχέσεις τους εκτός γάμου με Ρομά, όσο και ψευδείς δηλώσεις των γυναικών ότι οι αλλοδαποί είναι οι βιολογικοί πατέρες των ανήλικων παιδιών και συναινούν στην εκούσια αναγνώρισή τους. Μάλιστα, όλα τα παιδιά είχαν γεννηθεί ή στην Πάτρα ή το Ρίο.

Κατά την ακροαματική διαδικασία στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών αποδείχθηκε ότι οι πράξεις εκούσιας αναγνώρισης παιδιών της συμβολαιογράφου ήταν «ψευδείς, καθώς γνώριζε καλώς ότι οι αλλοδαποί άνδρες που αναγνώριζαν εκουσίως την πατρότητα των εκάστοτε ανηλίκων τέκνων δεν ήταν στην πραγματικότητα βιολογικοί πατέρες αυτών».

Οπως υπογραμμίζεται στην αρεοπαγιτική απόφαση, «χαρακτηριστικό του δόλου της κατηγορουμένης είναι ότι συνέταξε σε χρονική διάρκεια έξι μηνών δύο συμβολαιογραφικές πράξεις εκούσιας αναγνωρίσεως τέκνου με συμβαλλόμενη μητέρα το ίδιο πρόσωπο και με διαφορετικό αλλοδαπό άντρα κάθε φορά».

Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, οι φερόμενοι αλλοδαποί πατέρες και οι Ρομά μητέρες, ενώπιον της συμβολαιογράφου, «χορηγούσαν ειδική πληρεξουσιότητα στο ίδιο πάντοτε πρόσωπο, ήτοι τον δικηγόρο, … προκειμένου αυτός να καταθέσει για λογαριασμό τους τις συμβολαιογραφικές πράξεις στον Δήμο Πατρέων και για να λάβει το αντίστοιχο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης».

Από τους αρεοπαγίτες δεν έγινε δεκτό ότι η κατηγορουμένη, ενώ είχε συντάξει 18 όμοιες συμβολαιογραφικές πράξεις, παρ’ όλα αυτά δεν αντελήφθη, όπως αβάσιμα ισχυρίστηκε, «την αθρόα και πυκνή χρονικώς προσέλευση στο γραφείο της ομοίου τύπου “ζευγαριών” ήτοι αλλοδαπών πακιστανικής, ινδικής κ.λπ. καταγωγής με λίγα χρόνια διαμονής στην Ελλάδα από τη μία πλευρά και Αθιγγανίδων γυναικών με ανήλικα τέκνα αγνώστου πατρός, προερχομένων όλων από την Αχαΐα και φερουσών, όλες σχεδόν, το ίδιο επώνυμο Μ. και από την άλλη πλευρά ότι οι συμβολαιογραφικές πράξεις (δηλαδή ότι οι αλλοδαποί ήταν βιολογικοί πατέρες των ανηλίκων παιδιών των Αθιγγανίδων γυναικών), ήταν ψευδείς».

Από το Εφετείο κρίθηκε ένοχη για την έκδοση ψευδών βεβαιώσεων κατ’ εξακολούθηση και, αφού της αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών, με τριετή αναστολή.

Ενώπιον του Αρείου Πάγου ζήτησε να αναιρεθεί η καταδικαστική για εκείνη εφετειακή απόφαση. Στην αναίρεσή της δέχθηκε μεν ότι παραβίασε τον Ποινικό Κώδικα, αλλά παρ’ όλα αυτά υποστήριξε ότι «η εν γνώσει της καταχώρηση στις συμβολαιογραφικές πράξεις των ψευδών δηλώσεων περί της βιολογικής συγγένειας (πατέρα-τέκνου) δεν συγκροτεί την αντικειμενική υπόσταση της ψευδούς βεβαίωσης, αλλά αυτή της παράβασης καθήκοντος», όπως εσφαλμένα έκρινε το Εφετείο.

Τελικά, το ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε ως αβάσιμο τον λόγο που προέβαλε και της επιδίκασε δικαστικά έξοδα 800 ευρώ.

Μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου θα ξεκινήσει η πειθαρχική διαδικασία κατά των εμπλεκόμενων συμβολαιογράφων.